Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Γιάννης Μυτιληναίος

Οι μπαλάδες είναι ψάρια κοπαδιαστά που μπορεί να έχουν τους τόπους τους όμως υπάρχουν συνεχώς μετακινήσεις. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τη μια μέρα να βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο και την άλλη αρκετά μέτρα πιο μακριά με αισθητή διαφορά στο βάθος. Έτσι μια πρώτη ανιχνευτική ριξιά μπορεί να γίνει με μια απλή αρματωσιά κι ένα καλάμι με μηχανισμό (ηλεκτρικό ή χειροκίνητο) για να δούμε την ύπαρξη ψαριών. Το σκάφος δεν φουντάρει αλλά χρησιμοποιεί τη μηχανή για σταθεροποίηση. Αν υπάρχουν ψάρια θα φανεί αμέσως αφού θα δεχτούμε τσιμπήματα. Αν δεν υπάρξουν τσιμπιές σε αυτήν τη λιτή αρματωσιά τότε στην άλλη τη χοντρή σίγουρα τα πράματα θα είναι χειρότερα. Το μέρος συνεπώς δεν μας κάνει οπότε μετακινιόμαστε πιο πέρα για νέο έλεγχο ψαριών και διαθέσεων.

Τα σημεία που ψαρεύουμε είναι τις περισσότερες φορές κρεμάσματα και λίγα μέτρα να ξεφύγουμε αριστερά-δεξιά σημαίνουν πολλά μέτρα διαφορά σε βάθος. Η ύπαρξη ρέματος σε αυτά τα βάθη, όσο σιγανό κι αν είναι, γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Η μετακίνηση του σκάφους όταν είναι άροδο είναι τέτοια που μας μεταφέρει ταχύτατα στη δικιά του πορεία και μας βγάζει έξω από τα σημάδια που βρίσκονται τα ψάρια. Το φουντάρισμα απαραίτητο και μάλιστα σε σημείο αρκετά πιο μπροστά από τον τόπο προς το σημείο που έρχεται το ρέμα. Μη ξεχνάμε ότι και το ρίξιμο των αρματωσιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημαίνει αυτομάτως και μαλάγρωμα του σημείου αυτού και μάζεμα των ψαριών εκεί. Άρα εκτός από το ρεύμα το αγκυροβόλιο μας βοηθά και στη συγκέντρωση των ψαριών.

Ψάρι παμφάγο που ότι και να του βάλουμε θα πάει και θα τσιμπήσει αν έχει όρεξη. Όταν είναι ανόρεκτος τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και ο ψαράς προσπαθεί με μια ποικιλία δολωμάτων να βρει αυτό που του αρέσει τη συγκεκριμένη στιγμή. Ψαροδόλι και γαρίδα αποτελούν τις πρώτες μας επιλογές ενώ το καλαμάρι το ξεπετσιασμένο και κοπανισμένο αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση, όπως επίσης το θράψαλο και η σουπιά. Τα κομμάτια που θα κόψουμε για να τα δολώσουμε θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα αφού τα ψάρια στα βαθιά έλκονται πιο πολύ από το μέγεθος του δολώματος παρά από την ποιότητα του.

Η αρματωσιά μας εδώ δεν έχει καμιά σχέση με τη λεπτεπίλεπτη αρματωσιά της ρηχής καθετής όπου προσπαθούσαμε να είναι όσο γίνεται πιο λεπτή, λιτή και διακριτική. Στο βαθύ ψάρεμα καθετής μιλάμε για χοντροκομμένες, πολυάγκιστρες αρματωσιές με πολλά πρόσθετα πάνω τους τόσο για να μην μπερδεύονται από τα ισχυρά ρέματα και τα ψάρια αλλά και για να προσελκύουν τα ψάρια. Το βάθος που ψαρεύουμε αρκετό και το ανεβοκατέβασμα στο βυθό διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν δεν υπάρχουν τα πολλά αγκίστρια τότε οι πιθανότητές μας μικραίνουν. Επίσης τα πολλά αγκίστρια θα λειτουργήσουν και σαν κράχτης αλλά και σα μαλάγρωμα της περιοχής όπου αν έρθουν τα ψάρια που αναζητούμε θα έχουμε μια καλή σοδειά. Αν όχι τότε θα αναγκαστούμε να πάμε πιο κάτω σε άλλο σημείο. Τα ψάρια στα βαθιά μετακινούνται συνεχώς, πάντα σε κοπάδια. Ένας τόπος που δίνει ψάρια μια μέρα δεν σημαίνει ότι θα δώσει και την επόμενη στο ίδιο σημείο.

Το ψάρεμα σε ένα βάθος που τις περισσότερες φορές ξεπερνά τα 200 μέτρα θέλει όπως καταλαβαίνετε έναν ιδιαίτερα εξειδικευμένο εξοπλισμό που δεν ταιριάζει ή αν θέλετε δεν είναι παρόμοιος με άλλους τρόπους ψαρέματος. Το καλάμι και ο μηχανισμός που χρησιμοποιούμε στην ρηχή και μεσαίου βάθους καθετή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ. Ακόμη και αν η καθέλκυση, δηλαδή το αμόλημα και η κάθοδος της αρματωσιάς στο βυθό γίνει εφικτή, η ανέλκυση είναι από τρομερά δύσκολη μέχρι αδύνατη να πραγματοποιηθεί. Άρα πάμε αναγκαστικά σε έναν εξοπλισμό προσαρμοσμένο σε αυτό το ψάρεμα. Οι επιλογές μας είναι δύο με κάποιες παραλλαγές. Το καλάμι με έναν ηλεκτρικό μηχανισμό προσαρμοσμένο στο καλάμι και ο ηλεκτρικός μηχανισμός βαθιάς καθετής. Η πρώτη επιλογή είναι για αυτούς που επιθυμούν ένα πιο ελαφρύ εξοπλισμό που να πλησιάζει στον τρόπο της κλασικής καθετής με μόνη διαφορά την κίνηση του μηχανισμού και η δεύτερη επιλογή στους καθαρόαιμους βαθύτες.