Ιωάννης Μυτιληναίος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1971. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Οδοντιατρική σχολή της Σόφιας το 1999, ενώ πήρε την αναγνώριση του τίτλου σπουδών από το ΔΙΚΑΤΣΑ δυο χρόνια αργότερα και το 2002 άνοιξε ιδιωτικό οδοντιατρείο στο Αιγάλεω επί της Δημαρχείου 25, στο οποίο και απασχολείται μέχρι και σήμερα, σχεδόν σε όλους τους τομείς της οδοντιατρικής και σε συνεργασία με κάθε απαραίτητη ειδικότητα.

Με το ψάρεμα ασχολείται από μικρό παιδί ψαρεύοντας κυρίως χταπόδια με καμάκι, ενώ μέσω του Γλαύκου γνώρισε τον κόσμο του ψαροντούφεκου, με τον οποίο και έμεινε σε επαφή μέχρι και το 2009, οπότε και “έμπλεξε” κυριολεκτικά με το jigging. Έκτοτε, το καλάμι τον κέρδισε σχεδόν ολοκληρωτικά, αφού επεκτάθηκε πρακτικά σε οποιαδήποτε τεχνική μπορεί κάποιος να κάνει με αυτό. Αγαπημένη τεχνική παραμένει το jigging, σε κάθε του μορφή, ενώ ασχολείται πολύ με το ζωντανό δόλωμα. Είναι για χρόνια βασικός συνεργάτης του περιοδικού ‘’Ψάρεμα με σκάφος’’.


Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ - ΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ.

Του Αντώνη Δρόσου

Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ - ΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ.

Ένα ψάρι που θα το αναζητήσουμε σχεδόν αποκλειστικά με τη βαθιά καθετή, τουλάχιστον εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι ο μπαλάς. Και λέω εμείς οι ερασιτέχνες γιατί οι επαγγελματίες ψαράδες εκτός από την καθετή τον αναζητούν με χοντρά δολωμένα δίκτυα αλλά και παραγάδια.

Κάποτε οι θάλασσές μας ήταν γεμάτες από μπαλάδες. Το μεγάλο βάθος όπου ζούσαν σε συνδυασμό με τον άγριο τόπο όπου κατοικούσαν δεν επέτρεπαν σε πολλούς να τους αναζητήσουν. Όμως το «ευφυές» μυαλό του έλληνα επαγγελματία ψαρά που κατεβάζει ιδέες σκέφτηκε τον τρόπο. Βρήκε τα δολωμένα δίκτυα. Πρόκειται για δίκτυα κατασκευασμένα από νάιλον τα οποία τα καλάριζε ο ψαράς στους τόπους όπου κατοικούσαν οι μπαλάδες και τα άφηνε για μια, δυο ή και περισσότερες μέρες. Τα ψάρια που πιανόντουσαν πάνω λειτουργούσαν ως δόλωμα για τους μπαλάδες που πήγαιναν κοντά τους και μπερδευόντουσαν στα δίκτυα. Με αυτήν τη μέθοδο έβγαλαν τεράστιες ποσότητες από μπαλάδες όμως με ένα ρίσκο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα το δίκτυ λόγω του ρεύματος, της αγριάδας και του καιρού να έμενε κάτω στο βυθό. Και αν αυτό ήταν απώλεια για τον ψαρά, γινόταν ο καταστροφέας του συγκεκριμένου τόπου. Το δίκτυ που είχε μείνει στο βυθό ήταν νάιλον που δεν έλειωνε και λειτουργούσε συνεχώς ως παγίδα. Οι μπαλάδες πήγαιναν να φάνε τα πιασμένα ψάρια του δικτυού και πιανόντουσαν κι αυτοί με τη σειρά τους παριστάνοντας τώρα αυτοί το δόλωμα προσελκύοντας τους άλλους της περιοχής. Μια παγίδα που λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας όλο το κοπάδι και νεκρώνοντας τη συγκεκριμένη περιοχή. 

Δολώματα

Ψάρι παμφάγο που ότι και να του βάλουμε θα πάει και θα τσιμπήσει αν έχει όρεξη. Όταν είναι ανόρεκτος τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και ο ψαράς προσπαθεί με μια ποικιλία δολωμάτων να βρει αυτό που του αρέσει τη συγκεκριμένη στιγμή. Ψαροδόλι και γαρίδα αποτελούν τις πρώτες μας επιλογές ενώ το καλαμάρι το ξεπετσιασμένο και κοπανισμένο αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση, όπως επίσης το θράψαλο και η σουπιά. Τα κομμάτια που θα κόψουμε για να τα δολώσουμε θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα αφού τα ψάρια στα βαθιά έλκονται πιο πολύ από το μέγεθος του δολώματος παρά από την ποιότητα του. Τη γαρίδα καλό είναι να την αλατίσουμε για να διατηρηθεί περισσότερη ώρα στα αγκίστρια μας, ενώ το ίδιο θα κάνουμε και στο ψαροδόλι μας αν δεν είναι ολόφρεσκο ή είναι σαρδέλα. Το καλό κόψιμο των δολωμάτων μας και η σωστή δόλωση των αγκιστριών μας κάνει το δολωμένο αγκίστρι πολύ πιο ελκυστικό στα ψάρια και το καταπίνουν σχεδόν με τη μία. Σε διαφορετική περίπτωση ενός κακοδολωμένου αγκιστριού τα ψάρια θα πηγαίνουν και θα τραβούν τις ακρίτσες που περισσεύουν μέχρι να πάρουν όλο το δόλωμα από το αγκίστρι χωρίς ασφαλώς να πιαστούν.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΗ
Print
Back To Top