Έψαχνα να βρώ την αφορμή να δοκιμάσω ένα συρτοκάλαμο με μηχανισμό οριζόντιου τυμπάνου που είχα πάρει πρόσφατα... Το πρώτο lockdown την Άνοιξη του 2020 μας είχε καθηλώσει στους καναπέδες και η θαλασσινή απραξία έφερε μεγαλύτερη προσμονή.

Το ψάρεμα που θα σας περιγράψω πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το lockdown στην περιοχή του Πόρου, στον Αργοσαρωνικό. Εκεί υπάρχει το σκάφος ενός φίλου ψαρά, το οποίο κάνει τουριστική αλιεία. Είναι ένα σκάφος ειδικά διαμορφωμένο, ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό ψαράδων και να μπορούν να ψαρέψουν ταυτόχρονα και άνετα, χωρίς ο ένας να εμποδίζει τον άλλον. Στο συγκεκριμένο ψάρεμα ήμασταν μόνο οι δυο μας, γιατί ήθελε και ο ίδιος να δοκιμάσει να ψαρέψει με ζόκα, αλλά και με μολύβι φύλακα. Ξημερώματα Σαββάτου λοιπόν ξεκινήσαμε να πάμε να ψαρέψουμε. Για ζωντανό θα χρησιμοποιούσαμε σουπιές, που τις είχε προμηθευτεί ο καπετάνιος και τις είχε σε πολύ καλή κατάσταση ήδη μέσα στο σκάφος.

Σχεδόν αξημέρωτα φύγαμε λοιπόν από το λιμανάκι του Πόρου με πορεία προς την Ύδρα. Ο καιρός ήταν καλός, με μια μεγάλη μπουνάτσα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι στην θάλασσα. Με πήγε αρχικά στα σημάδια που αυτός ήξερε και αρχίσαμε να ρίχνουμε διαδοχικά και να δοκιμάζουμε την ζόκα ή το μολύβι φύλακα, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα στην αρχή. Στο βυθόμετρο βλέπαμε ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερη κίνηση ψαριών στο βυθό. Αλλάξαμε πολλούς τόπους σε εκείνη την περιοχή με βάθη από 80 έως 120 μέτρα, χωρίς να έχει υπάρξει μέχρι εκείνη την ώρα κάποια ένδειξη ψαριών. Ψαρεύοντας με μολύβι φύλακα, παίρνω ένα γερό χτύπημα. Το κατάλαβα, ήταν ένα πολύ ωραίο χτύπημα που καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό έπιασες. Το άφησα για λίγο να το πάρει καλύτερα το δόλωμα στο στόμα του και μετά το κάρφωσα. Φοβόμουνα γιατί ήταν η πρώτη φορά που ψαρεύαμε αυτό τον τρόπο και από αυτό του σκάφος. Επίσης το καλάμι μου το χρησιμοποιούσα όπως σας είπα για πρώτη φορά.

Άρχισα σιγά-σιγά να το φέρνω από τα 100 μέτρα. Κατάλαβα ότι το ψάρι δεν ήταν πολύ μεγάλο, αλλά σταθερά μέχρι και να ανέβει επάνω έκανε κεφάλια και προσπαθούσε να ξαγκιστρωθεί.

Μόλις έφτασε στα 5 μέτρα από την επιφάνεια είδαμε μια συναγρίδα, η οποία όταν ζυγίστηκε ήτανε 3.1 κιλά. Ο καπετάνιος την απόχιασε και την ανεβάσαμε στο σκάφος.

Από την πείρα μου οι συναγρίδες και τα φαγκριά δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια απελευθέρωσης και κάνουνε, ανάλογα φυσικά και με το μέγεθος τους, προσπάθεια σε όλη τη διαδρομή από τον πάτο δηλαδή μέχρι την επιφάνεια για να ξεφύγουν.

Μέχρι να ανεβάσουμε το ψάρι ήδη είχαμε ξεσύρει από το σημάδι και ξανακάναμε μερικές προσπάθειες στον διπλανό τόπο, είτε με το φύλακα είτε με τη ζόκα.

Θέλοντας να δοκιμάσω το καλάμι μου και με την ζόκα έβαλα επάνω μια σουπιά και το κατέβασα στα 90m βάθος. Ήδη είχε μεσημεριάσει και θα έπρεπε να φύγουμε. Δεν πέρασε πολύ ώρα και πήρα ένα πάρα πολύ δυνατό χτύπημα - καμία σχέση με το πρώτο - που θα έλεγα ότι δεν είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο.

Το ψάρι το κάρφωσα και το καλάμι γονάτισε (φαίνεται μάλιστα και σε μία φωτογραφία). Δεν πρόλαβα να κάνω 3-4 περιστροφές του τύμπανου στο μηχανισμό και το ψάρι το ένιωσα να βαραίνει και να βραχώνει. Αυτή ήτανε και η τελική φάση, γιατί όσες προσπάθειες και αν έκανα το μόνο που κατάφερα ήταν να ανεβάσω την πετονιά κομμένη, προφανώς από κάποιο βράχο που ήταν δίπλα στο σημείο που βράχωσε το ψάρι. Αυτό ήταν ένα ψάρι κατά την εκτίμηση μου πάνω από 10-12 κιλά. Σίγουρα μαύρο σε καμία περίπτωση κόκκινο και η μάχη που δόθηκε δεν είναι κράτησε πολύ ώρα με την κατάληξη που σας ανέφερα πριν.
Η ώρα της επιστροφής έφτασε και το ψάρεμα έληξε επιτυχημένα.

 ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 

• Καλάμι: Δίσπαστο 20-30 λίμπρες. Μήκος 2,20 m.
• Μηχανισμός οριζόντιου τυμπάνου. Νήμα PE 1.5.
• Παράμαλο fluorocarbon 0,52 mm, με 3 αγκίστρια 5/0.
• Ζόκα με δυο κλέφτες 5/0.