Ένα διαφορετικό άρθρο. Εδώ θα διαβάσουμε μαζί μέσα από τη δική μου οπτική γωνία και προσωπική εμπειρία για τις τεχνικές που ψαρεύουμε από τη βάρκα και πως, πότε και γιατί είναι καλύτερα να τις δουλέψουμε. Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί, πως θα μπορέσουμε να καταφέρουμε να πάρουμε εκείνο το μεγάλο ψάρι που συνέχεια μας τα κόβει.
Εγώ προσωπικά, δεν είναι λίγες οι φορές, που έρχομαι αντιμέτωπος με τέτοια ερώτηση, και φυσικά η επόμενη ερώτηση που ακολουθεί είναι με τι τεχνική να το ξαναδελεάσω. Πολλά ερωτήματα γεννιούνται λοιπόν, που έχουν να κάνουν με τα εργαλεία, τη τεχνική και το μεγάλο ψάρι που συνέχεια μου τα κόβει. Σχεδόν όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση και τέτοιου είδους ερώτηση. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε τις τεχνικές που γίνονται από βάρκα και θα δώσουμε πολλές πληροφορίες γύρω από αυτές με κριτήριο ότι έχω ζήσει μέχρι τώρα μέσα στη Γαλανή. Ας προχωρήσουμε μαζί βήμα βήμα, να εισέλθουμε στο μαγικό κόσμο των διάφορων τεχνικών από βάρκα και να τις δούμε σφαιρικά αλλά και ουσιαστικά. Οι τεχνικές που κάνουμε από βάρκα είναι πολλές, μερικές από αυτές είναι η ζόκα, η συρτοκαθετή και το μολύβι φύλακας. Είναι το slow jigging και το vertical jigging, καθώς και το tai rubber και η σιλικόνη (σιλικονούχα ψαράκια). Αυτές τις τεχνικές καλούμαστε να δουλέψουμε, μιας και είναι οι πιο διαδεδομένες και οι πληροφορίες που μπορούμε να βρούμε είναι σαφώς περισσότερες.
Τai rubber
Μια τεχνική που είναι σχεδιασμένη για κόκκινα ψάρια. Αυτό σημαίνει το tai rubber αν γίνει η μετάφραση. Για φαγκριά είναι μια αποδοτική τεχνική και σίγουρα μπορεί να γίνει εύκολα και από όλους. Μεγάλους και μικρούς. Είναι μια τεχνική όμως που τα λεπτά παράμαλλα που κυμαίνονται από 0.35 μέχρι 0.40 μέσο όρο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο μαύρο. Σε συνδυασμό πάντα με το καλάμι της τεχνικής, μιας και είναι σε μεγάλο βαθμό πολύ παραβολικά και δεν είναι για μεγάλες κόντρες. Ο λόγος φυσικά είναι ότι με την τεχνική αυτή αυτό χρειάζεται να κάνει το καλάμι, μιας και τα καρφώματα είναι από πέτσες και επιπόλαια και μας προφυλάσσει με αυτή την ελαστικότητα από ξεκαρφώματα. Παρατήρησα ότι έχουν αρχίσει δειλά δειλά να έρχονται στον Ελλαδικό χώρο καλάμια πιο ισχυρά ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να δουλέψουμε και 150 γρ. ή και 200 γρ. μολύβι και με αντοχές που ξεπερνάνε τα 6 κιλά max drag.
Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε την ικανότητα να μην χάνουμε τα μαύρα που τυχόν μας βρουν, αλλά δεν σημαίνει ότι θα μπορέσουμε να σηκώσουμε εύκολα ψάρια πάνω από 6 κιλά. Εκεί κάπου είναι το όριο. Ψάρια πάνω από 6 κιλά έχουν μια άλλη δύναμη και αντοχή, αλλά λόγω της ευαισθησίας και της μεγάλης παραβολικότητας του καλαμιού, η ζυγαριά γέρνει προς το μεγάλο εκείνο ψάρι που συνέχεια χάνουμε. Η τεχνική αυτή και τα εργαλεία της, μόνο από τύχη ίσως κάποια μέρα σηκώσουν ένα μεγάλο τέτοιο ψάρι. Έτσι όπου γνωρίζουμε ότι κρατάει μεγάλα τέτοια ψάρια καλό είναι να μην ρίχνουμε και χάνουμε τις μπίλιες και τις τρέσες που στοιχίζουν χρήματα, αλλά και να μην τρέχει ένα ψάρι με τις τρέσες καρφωμένο που ίσως και ψοφήσει.
Με ψεύτικα δολώματα ακολουθεί η τεχνική που ακούει στο όνομα slow jigging και vertical jigging. Το vertical μπορεί να σηκώσει ότι ψάρι μπορούμε να φανταστούμε. Τα εργαλεία που κάνουμε αυτή τη τεχνική είναι σε μεγάλες διατομές όπως 50 χιλιοστά ή ακόμα και 60 χιλιοστά το παράμαλλο με νήμα από pe #2 μέχρι pe #3 και φυσικά το καλάμι είναι αυτό που αντέχει να πολεμήσει ένα μεγάλο ψάρι. Καλάμια δυνατά που χτυπάνε βαριούς πλάνους από 300 γραμμάρια και πάνω, και είναι κατασκευασμένα για μεγάλα αρπακτικά. Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Η τενοντίτιδα και ότι ο πλάνος λόγω βάρους δεν μπορεί να μείνει πολύ ώρα στην περιοχή που κυνηγάει ένα μεγάλο μαύρο και ειδικά εκείνο που θέλουμε και έχουμε βάλει στο «μάτι» να σηκώσουμε. Αν χτυπήσει την αρματωσιά μας έχουμε πολλές πιθανότητες να μπορέσουμε να το φέρουμε στο σκάφος αλλά δυστυχώς δεν μένουμε πολλή ώρα με το πλάνο μας μέσα στο δικό του χώρο ώστε να του προκαλέσουμε την επίθεση.
Από την άλλη όμως, οι Ιάπωνες σχεδίασαν μία άλλη τεχνική που ακούει στο όνομα slow jigging. Με πιο λεπτά εργαλεία, πλάνους πιο ελαφριούς και με την δυνατότητα να μένουν μέσα σε ένα εύρος βυθού που θα επιλέξουμε περισσότερη ώρα. Τα καλάμια δυνατά, αλλά και παραβολικά. Οι αρματωσιές πιο ελαφριές. Έχουμε πολλές πιθανότητες να χτυπήσει ένα μεγάλο μαύρο, αλλά τις ίδιες να το χάσουμε. Γιατί αυτό; Λόγω παραβολής και λόγω ότι το ψάρι θα είναι κοντά στη τρύπα και στο πρώτο φευγιό δεν το σταματάει τίποτα. Τα μέτρα που είναι να τραβήξει θα τα τραβήξει. Άρα οι πιθανότητες να κόψει το παράμαλλο είναι μεγάλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μερικές φορές τριγυρνάνε πιο μακριά από την τρύπα του και στο πρώτο φευγιό δεν κόβεται το παράμαλλο και αρχίζει το παιχνίδι να στρέφεται προς το δικό μας μέρος. Οι πιθανότητες λοιπόν να χτυπήσει το μεγάλο μαύρο είναι μεγάλες αλλά από εκεί και πέρα είναι θέμα Τύχης.
Ψαρέματα με ζωντανό ή νωπό.
Από εκεί και πέρα έχουμε τις αρματωσιές με ζωντανό ή νωπό και ακούν στο όνομα συρτοκαθετή, συρτή με μολύβι φύλακα και ζόκα. Από τις τρεις αυτές τεχνικές υπερτερεί πιστεύω η ζόκα. Γιατί το δόλωμα είναι εκεί που θα το πάμε εμείς και έτσι ελέγχουμε κατά ένα τρόπο την επίθεση. Δηλαδή η πρώτη επίθεση να γίνει μακριά από τη τρύπα και έτσι να έχουμε το χρονικό περιθώριο να αντιδράσουμε. Σίγουρα ένα παράμαλλο θα ήταν καλύτερο γιατί το δόλωμα θα ήταν μακριά από το βαρίδι αλλά όπως καταλαβαίνετε σε όλες τις τεχνικές θα υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά. Για παράδειγμα στη τεχνική με μολύβι φύλακα, που έχουμε 5 με 7 οργιές παράμαλλο φανταστείτε όταν θα καταλάβουμε εμείς τη τσιμπιά πόσο μεγάλο χρονικό περιθώριο θα έχουμε δώσει στο ψάρι να πάει στη τρύπα του και το μόνο που θα κάνουμε τραβώντας να καρφώσουμε είναι να κόψουμε το παράμαλλο στα κοφτερά βράχια μιας και το ψάρι θα είναι ήδη πολύ βαθειά μέσα στη τρύπα και είναι αδύνατο να βγει. Εκεί φουσκώνει τα μάγουλα και σφηνώνει πραγματικά μέσα στη τρύπα. Έτσι βλέπουμε ότι το θετικό σε παράμαλλο είναι ότι το ψάρι θα κάνει την επίθεση χωρίς να υποπτευθεί κάτι, αλλά θα έχει το χρονικό περιθώριο να βραχώσει. Αλλά από την άλλη με κοντό η καθόλου παράμαλλο αυξάνουμε τις πιθανότητες να μπορέσουμε να το τραβήξουμε και να μην μας κόψει το παράμαλλο.
Σιλικόνες
Ακόμα μια τεχνική από σκάφος είναι η σιλικόνη. Σιλικονούχα ψαράκια που έχουν την δυνατότητα να ξεγελάσουν μεγάλα μαύρα ψάρια. Γενικότερα πιστεύω κατά 80% χτυπάνε μαύρα ψάρια. Εκτός και αν ο τόπος έχει μόνο κόκκινα. Γιατί εμένα προσωπικά σε μεικτούς τόπους μου έδωσε περισσότερα μαύρα ψάρια και μάλιστα σε ποσοστό κατά 80%. Έχω παρατηρήσει όμως ότι στον ίδιο τόπο που θα χτυπήσει ψάρι σε σιλικόνη, δύσκολα θα χτυπήσει το δεύτερο και γενικότερα πολύ δύσκολα έως καθόλου τα επόμενα και για τις επόμενες φορές. Αυτό το γεγονός από την άλλη εμένα μου δείχνει ότι τα ψάρια γενικότερα δεν είναι τόσο χαζά και τελικά έχουν τον τρόπο τους να μαθαίνουν και αυτά τι να αποφεύγουν.
Άρα ένα μεγάλο μαύρο που κατά τύχη την πρώτη φορά θα μας έχει κόψει την σιλικόνη μας, πολύ δύσκολα για τις επόμενες μέρες θα ξαναχτυπήσει, έτσι ώστε να μας βρει προετοιμασμένους και να καταφέρουμε να το σηκώσουμε. Όλα αυτά πάντα όχι με μικρότερες πετονιές από 0.50 χιλιοστά γιατί μειώνονται κατά πολύ οι πιθανότητες να κερδίσουμε την μάχη. Μην μπερδευόμαστε με τα κόκκινα ψάρια που μπορούν να βγουν και με 0.33 παράμαλλο πια. Αλλιώς λειτουργεί το κόκκινο που απλά τρέχει και αλλιώς το μαύρο που τρέχει να μπει σε τρύπα και το παράμαλλο θα τρίψει στα τοιχώματά της. Επομένως το ψάρεμα με σιλικόνη είναι μέσα στα είδη των τεχνικών που μπορεί να μας χαρίσει το ψάρι αυτό που ονειρευόμαστε. Δεν θα ξεχάσω στα πρώτα μου βήματα, τότε που άφησα το καρούλι από την ακτή και αγόρασα μια βαρκούλα, γιατί με τράβηξε η μαγεία της Γαλανής και ήθελα να είμαι μέσα να ψαρεύω και εγώ.
Μέσα στην αγκαλιά της. Πολύ διαφορετικό συναίσθημα. Έζησα μπουνάτσες, έζησα και τρικυμίες που δεν θα ξεχάσω πόσες φορές έκανα το Σταυρό μου για να πατήσω τα πόδια μου στην ακτή. Αυτές οι εικόνες και αυτά τα συναισθήματα είναι που μας «ψήνουν» και μας κάνουν όχι μόνο να αγαπάμε την θάλασσα, αλλά και να την σεβόμαστε. Δεν θα ξεχάσω τις φορές που ένα μεγάλο ψάρι, μου έτρωγε την αρματωσιά και δεν μπορούσα να το κρατήσω με τίποτα. Και να λαχταρώ και να σκέφτομαι μετά για μέρες πότε θα έρθει η ώρα να πάω να το πιάσω. Δυνατά συναισθήματα και δυνατές σκέψεις, που μας κάνουν καλύτερους. Ήταν θυμάμαι το όνειρο μου να καταφέρω να πιάσω ένα μεγάλο μαύρο ψάρι. Όνειρο … Μια λέξη που πρέπει μόνοι μας να χτίσουμε τα σκαλοπάτια να φτάσουμε σε αυτό. Το δικό μας όνειρο κανείς δε θα μας δώσει το χέρι να φτάσουμε προς αυτό.
Μόνο ο εαυτός μας είναι αυτός που θα μας κρατήσει πίσω. Έτσι και εγώ, επειδή είμαι μεγάλος λάτρης της θάλασσας και του ψαρέματος, αλλά και συνάμα μεγάλος εγωιστής. Σκεπτόμουν και προσπαθούσα να μάθω από τα λάθη μου. Τα βρήκα και τα διόρθωσα τελικά. Κατάφερα να σηκώσω μεγάλους θηρευτές από το βασίλειο τους. Μεγάλους ροφούς που δεν πίστευα ότι υπάρχουν. Δυστυχώς όμως όλα αυτά, οι χαρές που νιώθουμε και αυτό το συναίσθημα να κρατάς ένα γίγαντα στα χέρια σου, κρύβουν άλλα κακά. Δυστυχώς όπου έχω βγάλει ροφό ο τόπος σιγά σιγά θα χαθεί. Δεν θα μείνει κάτω ούτε σαρδέλα που λένε στο χωριό μου. Γιατί για όλα αυτά ο κεντρικός κρίκος ήταν ο ροφός. Καθώς τρίβεται ή ακουμπά πάνω στα βράχια ή γλίτσα που έχει γίνεται φαγητό για τα μικρά ψαράκια και αυτά γίνονται για τα μεγαλύτερα και έτσι ξεκινάει μια ζωή και μια τροφική αλυσίδα, που χωρίς το ροφό δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει. Προς θεού δεν μιλάω αν τύχει 2 ή 3 φορές να πάρουμε κάποιο ροφό, να μας πουν εγκληματίες. Αλλά όταν ένα μεγάλο ψάρι μας κόψει την πρώτη φορά, να μην μας γίνει έμμονη ιδέα πώς να το σηκώσουμε ντε και καλά. Μπορούμε άνετα να βάλουμε στίγμα και να ψαρεύουμε λίγο πιο μακριά από εκεί που υπάρχει το σπίτι του, ώστε να ψαρέψουμε συναγρίδες, στήρες κτλ.
Σίγουρα θα αποζημιωθούμε περισσότερο γιατί μέσα σε μια σεζόν ο αριθμός των ψαριών θα είναι πολύ περισσότερος από ότι να σηκώναμε το μεγάλο βασιλιά. Και πόσο μάλιστα να το βάζαμε και στόχο. Σας το λέω με το χέρι στη καρδιά γιατί τα έχω ζήσει, τα έχω κάνει και έχω μάθει από τα λάθη μου. Η παιδεία σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να ξεκινήσει από εμάς πρώτα. Εμάς που έχουμε επιλέξει να γίνουμε δημόσια πρόσωπα. Εμείς πρέπει να δείξουμε και να ενημερώσουμε το καλό και το κακό. Τα θετικά και τα αρνητικά. Να ενημερώνουμε με βάση και σωστό τρόπο.
Όχι με βρισιές και με τρόπο ανάγωγο. Και εγώ δεν τα ήξερα. Τα είδα στο βυθόμετρο πως με τις μέρες ερήμωνε ένας τόπος. Επαναλαμβάνω όμως δεν θα δικάσουμε αυτόν τον ερασιτέχνη που έτυχε να πάρει ένα μεγάλο μαύρο. Αυτός δεν κάνει ζημιά. Αλλά θα εξηγήσουμε σε αυτό που το έχει βάλει στόχο. Θα του εξηγήσουμε εμείς που έχουμε σηκώσει μεγάλα και χοντρά ψάρια ότι θα κάνει κακό. Κακό στο εαυτό του, γιατί όπως έγραψα πιο πάνω θα βγει πολλές φορές πιο χαρούμενος αν παίρνει τα ψάρια που υπάρχουν και ζουν γύρω από αυτόν. Κλείνοντας να γράψω ότι μην σταματάτε να ονειρεύεστε να ελπίζετε και να ψαρεύετε. Η Γαλανή είναι ότι πιο ωραίο έχουμε εδώ στη πατρίδα μας. Το ψάρεμα είναι ο πιο όμορφος και διασκεδαστικός τρόπος να περνάμε όμορφα και να ξεκουραζόμαστε. Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και να είστε πάντα γεροί και ευτυχισμένοι.