Χαιρετώ τους φίλους και αναγνώστες του περιοδικού. Νιώθω τυχερός που μέσα από αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να μεταδώσω όλες μου τις προσωπικές εμπειρίες για ένα ψάρι που ακούει στο όνομα Σφυρίδα. Δεν πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή θα υπάρχει φίλος ψαράς που δεν θα θέλει να έχει τουλάχιστον μια προσωπική εμπειρία μάχης με έναν τέτοιο κυνηγό. Και αυτό ακριβώς θα προσπαθήσω να κάνω. Μου πήρε πάρα πολλά χρόνια να καταλάβω αυτόν το αρπακτικό. Πάμε μαζί λοιπόν παρακάτω να σας μεταδώσω όλες αυτές τις προσωπικές εμπειρίες που είχα. Τελικά είναι εύκολο ή όχι να πούμε ότι πάμε να βρούμε και να ψαρέψουμε μια σφυρίδα Ας προχωρήσουμε γιατί ανυπομονώ να σας πω.
Πριν ξεκινήσω, δεν θα ήθελα αυτό το άρθρο να είναι άψυχο και ξερό. Θα ήθελα να έχει την ανάλογη ζωντάνια, δύναμη και πάθος σαν να επρόκειτο να σας κάνω να ζήσετε όλο αυτό το άρθρο από κοντά. Γιατί η ιστορία και ο τρόπος να βρεις και να βγάλεις μια σφυρίδα είναι κάτι περισσότερο από γραμμές και γράμματα. Δεν είναι απλά ένα άρθρο. Ότι θα δούμε παρακάτω και θα διαβάσουμε μαζί, είναι εμπειρίες που είχα από την πρώτη μου σφυρίδα μέχρι την τελευταία και θα ήθελα να μην αποτυπωθεί σαν ένα άρθρο, αλλά σαν προσπάθεια να περάσω τις λίγες προσωπικές και αληθινές εμπειρίες που είχα στον αναγνώστη ώστε και εσύ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή να νιώσεις ότι ένοιωσα εγώ. Αυτή τη δύναμη που έχει αυτό το ψάρι να σε ταπεινώνει σαν ψαρά.
Να σε ταπεινώνει με την εξυπνάδα του και τις ιδιοτροπίες του. Να μην μπορούμε να το βρούμε ούτε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και το πιο ακριβό βυθόμετρο. Ναι καλά διαβάσατε. Έχει μια απίστευτη ικανότητα το σπίτι της το θαλάμι της να είναι τέτοιο που ενώ αυτή βλέπει τα πάντα γύρω της, κανένας να μην μπορεί να την δει. Ενώ υπάρχουν τελικά πολλές σφυρίδες, της έχουν δοθεί κάποια χαρίσματα που την κάνουν το πιο δύσκολο θήραμα και συνάμα σπάνιο ώστε να το δούμε στην βάρκα μας επάνω. Αυτά τα χαρίσματα είναι δύναμη, εξυπνάδα, ικανότητα καμουφλαρίσματος ώστε να μην φαίνεται στο βυθόμετρο και μια ικανότητα εξοικείωσης με τα αγκίστρια ώστε να καταλαβαίνει τι είναι επικίνδυνο και τι όχι. Με λίγα λόγια βλέπει και καταλαβαίνει την παγίδα και δεν είναι και τόσο εύκολο να χτυπήσει στο δόλωμα μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πριν αρκετά χρόνια που πραγματικά το να πιάσω μια σφυρίδα, ήταν ένα άπιαστο όνειρο.
Έβλεπα φωτογραφίες και ήθελα και εγώ ένα τέτοιο μεγάλο ψάρι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την «μαγκιά» που έλεγα με τους φίλους μου όταν καυχιόμουν τι θα γίνει αν πετύχω ποτέ σφυρίδα. Δεν βγαίνει εύκολα μου έλεγαν. Θα της πετάξω τα μάτια έξω έλεγα εγώ. Σαν 30 χρονών νέος που ήμουν, πριν αρκετά χρόνια, ένιωθα ότι τίποτα δεν μπαίνει εμπόδιο. Έχω πολύ δύναμη και θα την τραβήξω επάνω με το ζόρι. Εδώ γελάμε πια τώρα. Γιατί η σφυρίδα στο πρώτο τράβηγμα, δεν την σταματά τίποτα και δεν γράφω για μικρές σφυρίδες της τάξης 6 - 8 κιλών. Γράφω για τα ψάρια που είναι από 10 κιλά και πάνω. Η δύναμη τους δεν περιγράφεται με λόγια. Μπορεί να «ξεφτιλίσει» και να ταπεινώσει και τον πιο μεγάλο «μάγκα». Θυμάμαι τα χρόνια πέρασαν. Ψάρευα από το 2003 για αρκετά χρόνια Heavy Casting με αρκετές επιτυχίες, αλλά σαν όνειρο είχα τη σφυρίδα. Ήθελα να νιώσω την δύναμη την ώρα που θα πιάνονταν στα αγκίστρια μου, αλλά και την γεύση της σαν ψάρι. Είχα μια εμμονή για πολλά χρόνια με αυτό το ψάρι. Μια κρυφή εμμονή και κάτι σαν όνειρό που ποτέ δεν είχα προσπεράσει. Ας μην μακρηγορήσω άλλο. Ας δούμε μαζί παρακάτω όλες αυτές τις λεπτομέρειες που ίσως μας κάνουν να νιώσουμε έστω μια φορά την δύναμη της στα αγκίστρια μας και αυτή την ωμή δύναμη που την χαρακτηρίζει σαν ψάρι και σαν αρπακτικό.
Η σφυρίδα έχει αυτό το άσπρο χρώμα με αρκετές φορές να συνοδεύεται με γκρι χρώμα ή καφέ ή χάλκινο. Χαρακτηριστικό της τα πράσινα μάτια και οι κάθετες γραμμές στο κεφάλι της. Είναι απίστευτο αλλά όποτε βγάζω μια και την κοιτάω και βλέπω αυτές τις γραμμές στο κεφάλι της, νοιώθω ότι νίκησα έναν στρατιώτη του βυθού. Μοιάζει σαν στρατιώτης που έχει καμουφλαριστεί στο πρόσωπο. Χαριτολογώντας θα πω ότι όταν κοιτάω μια σφυρίδα – στρατιώτη που νικήθηκε η αίσθηση να ζεις ένα άπιαστο όνειρο δεν υπάρχει. Η δύναμη της στιγμής και η ένταση, λίγα ψάρια είναι ικανά να στην δώσουν. Φτάνει μέχρι 20 κιλά μέσο όρο. Μπορούμε να κυνηγήσουμε στην έξοδο μας ένα ψάρι από 45 εκατοστά και πάνω.
Μικρότερα του είδους καλό είναι να τα απελευθερώνουμε. Έχω αφήσει ελεύθερα πολλά μικρότερα, για να μην χαλάσω τόπους που κρατάνε τέτοια ψάρια. Ποτέ δεν το μετάνιωσα. Ξέρετε γιατί; Είχα την τύχη μέσα στις σφυρίδες που έπιασα να πιάσω και μία 18 κιλά. Πραγματικά, μετά από αυτό το ψάρι κατάλαβα ότι τα μικρά του είδους είναι αμαρτία να τα κρατάμε όταν φτάνουν να γίνουν τέτοιοι γίγαντες. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι πια να κρατήσω μικρή σφυρίδα κάτω από 45 εκατοστά. Πρώτον γιατί γίνεται γίγαντας – ψάρι και δεύτερον για να μην χαλάσω το τόπο. Ειδικά το τελευταίο καλό θα ήταν να το έχουμε πιο συχνά στο μυαλό μας.
Η σφυρίδα και το ψάρεμά της
Η σφυρίδα διαλέγει να ζει σε λάσπες με άμμο και τραγάνα. Εκεί σκάβει και φτιάχνει θαλάμι για να μπορεί να ζει εκεί μέσα. Να μπορεί να επιβλέπει την περιοχή της και να μην φαίνεται η ίδια. Επίσης όταν νιώθει φόβο με την ουρά της θολώνει όλο το θαλάμι και την είσοδο από το «σπίτι» της ώστε να μην γίνεται εύκολα αντιληπτή. Ένα θαλάμι συνήθως φιλοξενεί πολλές περισσότερες από μία σφυρίδα που νομίζουμε και πιστεύουμε. Από εκεί και πέρα έχει να κάνει με την διαχείριση που εμείς οι ίδιοι κάνουμε. Γιατί ανάμεσα στην «φωλιά» και σε εμάς, ανάμεσα σε αυτό το κυνήγι του κυνηγού και του θηράματος χρειάζεται μια σωστή διαχείριση. Να χαλάσουμε ένα τόπο είναι το μόνο εύκολο.
Να τον κρατήσουμε ζωντανό είναι το θέμα. Από δική μου εμπειρία σε κομμάτια τέτοια πηγαίνω μια φορά το μήνα για να κυνηγήσω την τύχη μου, αν μπορέσω να κρατήσω στην αγκαλιά μου ένα τέτοιο ψάρι. Μια φορά το μήνα είναι αρκετή. Συνήθως τα μέρη που ψάχνουμε τέτοια ψάρια είναι μέσα σε λάσπες και σε μικρά σηκώματα ή κοντά σε γκρέμια και σε ισοβαθή. Σε λαμαρίνες που τυχόν γνωρίζουμε σε λάσπες και λασποτραγάνες. Σπάνια θα δούμε ψάρι στο βυθόμετρο. Συνήθως δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πάρει ψάρι χωρίς να το δω ποτέ. Η παρουσία μικρότερων ψαριών, η κίνηση τους και το πώς εμφανίζεται στο βυθόμετρο, ίσως μας προϊδεάσουν ότι εκεί κοντά στις λάσπες, στο πουθενά, υπάρχουν σφυρίδες.
Χρειάζεται να αφιερώσουμε ώρες από το ψάρεμα μας σε ψαχτήρια στο πουθενά. Δεν είναι λίγες οι φορές που πηγαίνω για ψάρεμα και αντί να ψαρεύω έχω αποφασίσει να ψάχνω. Οπότε και το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω γύρω – γύρω με το σκάφος και να ψάχνω χωρίς σταματημό. Ψάχνω για σημάδια που θα με οδηγήσουν σε κάποιο αξιόλογο θήραμα, σε κάποια αξιόλογη φωλιά. Τα μέτρα που εγώ προσωπικά έχω βρει και πιάσει είναι από 25 μέτρα νερό μέχρι 90 μέτρα βάθος. Πραγματικά δεν υπάρχει δεδομένο ως προς τα μέτρα. Χρειάζονται μια τοποθεσία που να είναι πέρασμα για το φαγητό τους ανάμεσα στις λάσπες ώστε να σκάψουν το θαλάμι τους. Οι ώρες είναι ένα μεγάλο μυστήριο για αυτό το ψάρι. Μου έχουν χτυπήσει σφυρίδες καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Αυτό καθορίζεται πιστεύω από την όρεξη που έχουν και από το πόσο έχουμε κάνει σωστή διαχείριση στο τόπο. Ένας τόπος θέλει την ησυχία του και ο καλύτερος τόπος είναι ο δικός σου. Είναι το στίγμα που έχεις βρει μόνος σου και στη συνέχεια έρχεται το στάδιο της διαχείρισης.
Όσο πιο αραιά επισκέπτεσαι το τόπο τόσο καλύτερα. Ο μόνος εχθρός μας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Συνήθως σαν Κώστας, γενικότερα όταν βγάζω ένα ψάρι στη συνέχεια ξεκινάω όλη μέρα να ψάχνω καινούργια μέρη. Καινούργια σημεία. Ώστε να ανανεώσω τα παλιά μου σημεία και τόπους. Αυτή είναι μαγεία για μένα. Ας μην φεύγουμε από το θέμα όμως. Μόλις βρούμε τον τόπο που πιστεύουμε ότι κρατάει σφυρίδες, το επόμενο βήμα είναι να τις κυνηγήσουμε. Χρειαζόμαστε ένα δυνατό καλάμι 30 -50 λίμπρες. Χρειαζόμαστε ένα δυνατό μηχανισμό με πολύ καλά γραμμικά φρένα και με level drag. Γεμισμένο με νήμα PE # 4.0 καλής ποιότητας και ένα παράμαλλο από 0.70 χιλιοστά μέχρι 0.80 χιλιοστά. Περίπου 6 οργιές που στο τέλος το διπλαρώνουμε περίπου 50 πόντους ή βάζουμε νήμα χοντρό για να μην μας κόψει η σφυρίδα. Νήμα από 250 λίμπρες και πάνω.
Από 0.90 και πάνω χιλιοστά σε νήμα. Dyneema ή σε συνδυασμό με πολυεστέρα που υπάρχουν στο εμπόριο. Έγραψα πιο πάνω ότι κόβουν. Τι εννοώ. Αν δείτε εκτός από τα δόντια της στο μάγουλο έχει σκληρές κεράτινες προεκτάσεις. Εκεί δυστυχώς, κόβουν σαν ξυράφι και τα περισσότερα κοψίματα τα κάνουν αυτές οι προεξοχές καθώς τραβάνε τα ψάρια αυτά παρά τα δόντια τους. Σέρνουμε με ταχύτητες από 0.8 μίλια μέχρι 1.2 μίλια και δολώματα χρησιμοποιούμε καλαμάρια, σουπιές αλλά και ψάρια όπως ζαργάνες, τσιπούρες κτλ. Εκτός από αυτή τη τεχνική μπορούμε να πάρουμε μια σφυρίδα και με την μέθοδο της ζόγκας και με σιλικόνη και με τεχνητά. Όπως jigging, Vertical και Slow και Inchiku. Αλλά είναι πονηρά ψάρια και έχουμε περισσότερες πιθανότητες με παραδοσιακή συρτή με μολύβι φύλακα. Όταν καταφέρουμε να χτυπήσει κάποια σφυρίδα στα αγκίστρια μας, δυο περιπτώσεις υπάρχουν να το καταλάβουμε. Η πρώτη είναι να νιώσουμε ένα χτύπο στο αγκίστρι ξερό. Είναι την ώρα που καταπίνει το δόλωμα.
Θα νιώσουμε ένα ξερό χτύπημα και σε δευτερόλεπτα το καλάμι να τραβάει βίαια προς τα κάτω και το μηχανισμό να αμολάει φρένα μανιασμένα. Και δεύτερη περίπτωση να νιώσουμε ένα ελαφρύ κατέβασμα της μύτης του καλαμιού, σαν να πιαστήκαμε και στη συνέχεια το κατέβασμα του καλαμιού και ακριβώς την ίδια ιστορία όπως από πάνω. Εμείς εκεί ή το παλεύουμε στα ίσια το ψάρι ή φεύγουμε με το σκάφος στα βαθιά για να βγάλει φούσκα και να παραδοθεί. Τα κιλά στα φρένα την ώρα της μάχης μέσο όρο από 3 μέχρι 4.5 κιλά είναι μια χαρά. Προσοχή! Όχι στο σπίτι αλλά σε πραγματική στιγμή στα μέτρα που ψαρεύουμε. Σε τέτοια ψάρια χρειάζεται και η τύχη. Δεν είναι λίγες οι φορές που σε ταπεινώνουν με την δύναμη τους και την προσπάθεια τους. Δυνατός μαχητής που τα μεγάλα άτομα του είδους δύσκολα χάνουν την μάχη.
Χρειάζεται όπως είδαμε παραπάνω για να συναντήσεις και να νικήσεις τέτοιους θηρευτές, εργαλεία δυνατά, και ψάξιμο σε σηκώματα και σε λάσπες κτλ. Η εμπειρία να ζήσει κάποιος μια τέτοια μάχη με ένα τέτοιο θηρευτή δεν ξεχνιέται ποτέ. Είναι εμπειρία που όμοια της δεν υπάρχει. Αυτή η ωμή δύναμη και το τράβηγμα που κάνει αυτό το ψάρι δεν τα βρίσκεις εύκολα. Σημασία έχει ότι χρόνια τώρα νόμιζα ότι θα ήταν ένα όνειρο που δεν θα ζούσα. Τελικά μετά από πολλά χρόνια και πολλές προσπάθειες και ψάξιμο κατάφερα να ζήσω το όνειρο μου και μέσα από τα λάθη μου και τα χαμένα ψάρια να σας μεταβιβάσω μέσα σε αυτό το άρθρο τις σωστές επιλογές για να αντιμετωπίσεις αυτό το μοναδικό ψάρι. Σας ευχαριστώ θερμά που παρακολουθείτε τα άρθρα μου και χαίρομαι που μου έχει δοθεί αυτό το βήμα να μοιραστώ τις εμπειρίες μου. Θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι έβαλα ένα λιθαράκι πάνω σε αυτό το ψάρι που ξέρει να κρύβεται καλά μέσα στις λάσπες και η δύναμη του είναι κάτι που μένει αξέχαστο. Όπως και η νοστιμιά του.
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλές θάλασσες φίλοι μου με υγεία πάνω από όλα και σωστή διαχείριση στους τόπους για να συνεχίσουμε να έχουμε!