Όλη την εβδομάδα σκεφτόμασταν το πρωί της ερχόμενης Κυριακής, μιας και τα σάιτ του καιρού έδιναν μπουνάτσα στο βόρειο Ιόνιο. Έτσι λοιπόν ξημερώματα Κυριακής ξεκινήσαμε από την πόλη της Κέρκυρας με προορισμό την γλύστρα του Αγίου Στέφανου, στο βόρειο τμήμα του νησιού. Από εκεί θα είχαμε μια 20λεπτη πορεία στην θάλασσα με το σκάφος μας, για να φτάσουμε στους μαγικούς Οθωνούς.

Ένα πανέμορφο νησί με πολύ πλούσιους ψαρότοπους. Κάναμε ενδιάμεσα λίγες στάσεις για ζωντανά καλαμάρια, αλλά δυστυχώς δεν βγάλαμε ούτε ένα. Έτσι αποφασίσαμε να ψαρέψουμε με πλάνους και σιλικόνες. Στα πρώτα στίγματα ο βυθός είχε πολύ ζωή, αλλά μικρά ψάρια μόνο.

Μετά από λίγη ώρα ένα μαύρο ψάρι - πιθανόν ροφός - χτύπησε την σιλικόνη μου. Μετά από ένα δυο κεφάλια το ψάρι απελευθερώθηκε δυστυχώς, γιατί βιάστηκα να το καρφώσω και μάλλον δεν έβαλε την σιλικόνη καλά στο στόμα... Η απογοήτευση μεγάλη, αλλά η αδρεναλίνη στα ύψη. Συνεχίσαμε για 1 ώρα περίπου με πλάνους, αλλά τα ψάρια δεν έτρωγαν. Η γυναίκα μου ξαναέβαλε σιλικόνη σε μικρότερο μέγεθος νο5.

Τότε στο επόμενο στίγμα είδα το ψιλό σηκωμένο σε πολύ πυκνή μπάλλα και είπα να ρίξουμε μια στα 50 μέτρα βάθος, εγώ πλάνο και η γυναίκα μου την σιλικόνη. Και τότε έγινε το θαύμα. Γιάννη “το πήρα το πήρα” μου φωνάζει η γυναίκα μου. Βλέπω το καλάμι της να έχει προσκυνήσει την θάλασσα και το πρόσωπο της γυναίκας μου να έχει 10 διαφορετικές εκφράσεις...

Αν δεν έβλεπα το καλάμι θα νόμιζα ότι έπαθε εγκεφαλικό. Το ψάρι μεγάλο. Έβαλε όλη της την δύναμη δούλεψε τα φρένα άριστα και ξέροντας ότι τα υλικά και τα δεσίματα είναι από τον Μάριο και τον Σωτήρη του καταστήματος Ψαρεύω στην Κέρκυρα, σε λίγα λεπτά έβγαλε μια σκασμένη συναγρίδα. Το ψάρι ήταν 6 ολόκληρα κιλά. Το μεγαλύτερο που είχε βγάλει. Μετά από αρκετά πειράγματα και με ύφος δέκα καρδιναλίων μου λέει πάμε να φυγουμε τώρα, όλα καλά…

Είχαμε ήδη 4 ώρες στην γαλανή και αφού είχαμε βγάλει και αυτό το ψάρι τρόπαιο για το τραπέζι με φίλους, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο στόχος επετεύχθη. Ψυχοθεραπεία και ένα ψάρι τρόπαιο. Το ύφος και η χαρά της γυναίκας μου “αξία ανεκτίμητη”.

Στη διαδρομή του γυρισμού ήδη σχεδιάζαμε την επόμενη απόδραση. Καλή συνέχεια σε όλους και “κακές ψαριές”.

Σημείωση... Είμαι από τους τυχερούς που η γυναίκα μου λατρεύει το ψάρεμα. Δεν βαριέται ποτέ. Καθαρίζει τα ψάρια και τα ψήνει.

Γεια σας από εμάς.

Γιάννης & Ντίνα.