Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Τεχνικά θέματα

Τα αγκίστρια που χρησιμοποιούμε για τα assist hook, πρέπει να αντέχουν σε υψηλές καταπονήσεις, όποτε θα πρέπει να έχουν μία σημαντική στιβαρότητα, αλλά ταυτόχρονα να διατηρούν μία ορισμένη «ελαστικότητα», άρα θα πρέπει να έχουν κατασκευαστεί από ισχυρό σύρμα καλής διατομής, αλλά ταυτόχρονα να παραμένουν ακόμα αρκετά ελαφριά και να μην χάνουν εύκολα την αιχμηρότητα της μύτης χάρις σε ειδικές διεργασίες επιφανειακής σκλήρυνσης. Τα καλύτερα αγκίστρια για αυτήν την τεχνική έχουν κατασκευαστεί από ατσάλι με ποσοστά άνθρακα που κυμαίνονται μεταξύ του 0,6% και του 1%, ένα ατσάλι που στην Ιαπωνία ονομάζεται «Tama-Hagane» και είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται για τα katane ή τα τελετουργικά σπαθιά των σαμουράι. Σε αυτό το ατσάλι προστίθεται συχνά βανάδιο, φώσφορος και μαγγάνιο για να αυξηθεί η σκληρότητα, η αντοχή, η ελαστικότητα και να μειωθεί το βάρος.

Το Jigging, είναι μία τεχνική που από την φύση της απαιτεί αρκετές ώρες ψαξίματος για να εντοπίσουμε τα ψάρια. Θα πρέπει να παρατηρούμε προσεκτικά το κάθε σημείο το οποίο ψαρεύουμε, χωρίς όμως να κολλάμε μόνο σε αυτό. Η κλασική απορία που περιτριγυρίζει όποιον μπλέξει με την μεγάλη περιπέτεια που λέγεται Jigging, είναι με το κατάλληλο βάθος δράσης που έχει αυτή η τεχνική.

Αν και έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ξεκίνησα αυτή την όμορφη τεχνική, παρατηρώ ακόμα μια διστακτικότητα από πολλούς ψαράδες, ως προς το να εμπιστευτούν ένα ή δύο αγκίστρια που καλύπτουν μόνο ένα μικρό σημείο του πλάνου.

Παραδεχτείτε το! Μερικοί από εσάς απλά δεν μπορούν να δεχτούν ότι ένα ή δύο assist hooks πολύ κοντά στο κεφάλι, μπορούν να προσφέρουν μια τέλεια αναλογία καρφώματος ειδικά σε κάποιο πολύ λεπτό και μακρύ πλάνο.

Όπως όλοι γνωρίζουμε το jigging είναι ένας τρόπος ψαρέματος και μια τεχνική που εκτελείται κάθετα από το σκάφος, σε όλες του τις μορφές (vertical, slow, inchiku). Ομοίως και το Tai Rubber. Το σκεπτικό της οποιασδήποτε εξόρμησης κοινό. Αναζητούμε τους τόπους που έχουμε σημαδέψει από προηγούμενες φορές στο GPS και βλέπουμε αν υπάρχουν εκεί τα ψάρια με το βυθόμετρο. Στη συνέχεια εφόσον δούμε στη οθόνη μας τις φιγούρες των ψαριών, ή και πολλές φορές την ύπαρξη μικρόψαρων, προσπαθούμε να τα προσεγγίσουμε με τους πλάνους, τους οποίους κατεβάζουμε από το σκάφος μας.

Συχνά κατά το «στήσιμο» του εξοπλισμού, ο ψαράς καλείται να επιλέξει τα διάφορα κομμάτια που τον αποτελούν, με βάση τις συνθήκες και την μορφολογία των περιοχών που ψαρεύει. Ωστόσο κάποια σημεία του εξοπλισμού είναι πραγματικός πονοκέφαλος στην επιλογή τους. Αυτό το άρθρο μιλάει για τους μηχανισμούς με σταθερό τύμπανο αποκλειστικά.