Του Κωνσταντίνου Λυκογιώργου
Δεν θα αργούσε η στιγμή που θα ερχόταν για να αναφερθώ στο καλαμάρι. Σε αυτό το υπέροχο δεκάποδο που ανήκει στα διβράχια μαλάκια. Το συναντάμε όλο το χρόνο σε διάφορα βάθη ανάλογα τη θερμοκρασία και από την βάρκα το κυνηγάμε με eging ή συρτή ή καθετή. Για αυτά θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο για το πιο αγαπητό ίσως δόλωμα για ψάρια αλλά και για εμάς. Τρομερός μεζές που με καλή παρέα δημιουργούνται στιγμές αξέχαστες.
Του Νίκου Χαλκίδη
Η καθετή γενικά είναι το ελάχιστα απαιτητικό ως προς την προετοιμασία του, ψάρεμα, που όσοι το επιλέγουν, το κάνουν διότι τους χαλαρώνει περισσότερο από τις άλλες τεχνικές. Συνήθως όσοι εξορμούν για καθετή το κάνουν με παρέα, οπότε ακόμα και όταν τα ψάρια δεν έχουν όρεξη δεν τους καταβάλει η ανία.
Του Αντώνη Λαγουταρέλλη
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους αυτό το δόλωμα είναι τόσο σπάνιο, ξεκινώντας από την εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία ανεύρεσής του, αλλά και την μικρή ποσότητα την οποία μπορεί να περισυλλέξει κάποιος μέσα σε μία μέρα. Όλα αυτά συμβάλουν σημαντικά στην χαμηλή εμπορευσιμότητα του και επόμενο είναι να ανεβάζουν κατακόρυφα τη τιμή πώλησής του. Η μεγάλη περιεκτικότητα του σε αίμα, σε συνδυασμό με την πολύ έντονη μυρωδιά που εκπέμπει, η οποία είναι ακριβώς ίδια με αυτήν του γνωστού συνωνύμου φαρμάκου, είναι ο λόγος που ονομάστηκε έτσι.
Του Αντώνη Δρόσου
Ο ψαράς συνεχώς βρίσκεται στην προσπάθεια να ανακαλύψει και να δημιουργήσει την ιδανική για αυτόν αρματωσιά. Αυτή η αρματωσιά που θα μπορεί να προσελκύει και να μαζέψει κοντά της τα ψάρια από απόσταση, αλλά και που θα καταφέρει να αγκιστρώσει κάποιο εκλεκτό ψάρι από αυτά. Συγχρόνως επιθυμεί να μη του στρίβει και μπερδεύεται τόσο κατά την άνοδο όσο και την κάθοδο. Έτσι δημιουργεί «υπερκατασκευές» φορτωμένες με πολλά παρελκόμενα, που το καθένα εξυπηρετεί σε κάτι.
Του Αντώνη Δρόσου
Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε στις οθόνες των βυθομέτρων μας μεγάλα ψάρια και μάλιστα τόσο καθαρά που διακρίνουμε ακόμη και το είδος τους. Μάταια όμως όσο κι αν προσπαθούμε να ρίξουμε τα δολώματά μας, στη κυριολεξία μπροστά στη μύτη τους, δεν καταφέρνουμε να πάρουμε ούτε την παραμικρή τσιμπιά. Βλέπετε δεν είναι η κατάλληλη ώρα και η κατάλληλη στιγμή. Τι κάνουμε τότε; Επιμένουμε, τα παρατάμε και φεύγουμε ή κάτι άλλο;