Του Κωνσταντίνου Λυκογιώργου
Δεν θα αργούσε η στιγμή που θα ερχόταν για να αναφερθώ στο καλαμάρι. Σε αυτό το υπέροχο δεκάποδο που ανήκει στα διβράχια μαλάκια. Το συναντάμε όλο το χρόνο σε διάφορα βάθη ανάλογα τη θερμοκρασία και από την βάρκα το κυνηγάμε με eging ή συρτή ή καθετή. Για αυτά θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο για το πιο αγαπητό ίσως δόλωμα για ψάρια αλλά και για εμάς. Τρομερός μεζές που με καλή παρέα δημιουργούνται στιγμές αξέχαστες.
Του Νίκου Χαλκίδη
Όσες γνώσεις απέκτησα με την εμπειρία δεκαετιών για την βιολογία και τις συνήθειες του είδους θα με βοηθήσουν στο παρόν και το μέλλον να αποφεύγω όσο είναι δυνατό, την σύλληψη τέτοιου ψαριού. Ευτυχώς οι σύγχρονες τεχνικές υποστηρίζουν την χρήση όλο και πιο λεπτού εξοπλισμού, γεγονός που δίνει την ευκαιρία διαφυγής σε τέτοιο ψάρι. Επίσης τα εξελιγμένα βυθόμετρα όπως διαφημίζουν σωστά, οι χρήστες τους φανερώνουν σχεδόν την ταυτότητα, ως απεικόνιση ενός μεγάλου μαυρόψαρου. Μένει πλέον το είδος του βυθού που το βυθόμετρο φυσικά και δείχνει, αλλά και η περιοχή όπως απότομες αποχές, ξέρες, έντονο ανάγλυφο με απότομες διακυμάνσεις βάθους, σχετικά ρηχά βάθη (25-50 μέτρα ) που το εντοπίσαμε, για καταλάβουμε ακόμη καλύτερα, εάν πρόκειται για ροφό. Όταν λοιπόν όλα συμφωνούν ότι το είδος αποτελεί δείγμα υγιούς οικοσυστήματος, είναι ρυθμιστής και ζωοδότης ενός ψαρότοπου, καλό είναι οι συνειδητοποιημένοι και μάλιστα οι γνώστες της τεχνολογίας, ψαράδες, να αποφεύγουν τη σύλληψή του.
Του Αντώνη Δρόσου
Ένα θέμα που απασχολεί πολλούς φίλους μας που ασχολούνται με την παραδοσιακή συρτή βυθού είναι η ταχύτητα που πρέπει να έχει το σκάφος τους, για να μπορούν να υπολογίζουν σωστά μαζί με τον αριθμό μολυβιών, το βάθος που θα ψαρεύει το τεχνητό τους. Γιατί όπως καλά γνωρίζουν αριθμός μολυβιών και ταχύτητα σκάφους, είναι αυτά που καθορίζουν το βάθος πλεύσης.
Του Αντώνη Δρόσου
Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε στις οθόνες των βυθομέτρων μας μεγάλα ψάρια και μάλιστα τόσο καθαρά που διακρίνουμε ακόμη και το είδος τους. Μάταια όμως όσο κι αν προσπαθούμε να ρίξουμε τα δολώματά μας, στη κυριολεξία μπροστά στη μύτη τους, δεν καταφέρνουμε να πάρουμε ούτε την παραμικρή τσιμπιά. Βλέπετε δεν είναι η κατάλληλη ώρα και η κατάλληλη στιγμή. Τι κάνουμε τότε; Επιμένουμε, τα παρατάμε και φεύγουμε ή κάτι άλλο;
Του Κώστα Λυκογιώργου (Σκούκιος)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πριν πολλά χρόνια, στα πρώτα μου βήματα, που είχα δει άλλους ψαράδες να κρατάνε στα χέρια τους μεγάλα επιβλητικά κόκκινα ψάρια. Τα ονόμαζαν τσαούσια. Πόσο πολύ ήθελα και εγώ να πιάσω ένα τέτοιο ψάρι. Μα δεν ήξερα τίποτα για αυτό. Τι τρώει; Πώς πιάνεται; Σε τι τόπους να ψάξω να το βρω; Στα πόσα μέτρα; Σε αυτό το άρθρο φίλοι μου θα δούμε μαζί και θα παρουσιάσουμε ένα πολύ δυνατό ψάρι που τα μεγάλα αρσενικά είναι γνωστά και ως κορωνάτα. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον κόκκινο δαίμονα, που έχει περίσσια δύναμη στη μάχη μέχρι σχεδόν κάτω από τη βάρκα πολλές φορές. Και τα δόντια του είναι τόσο κοφτερά που κόβουν πετονιές και σπάνε αγκίστρια με μεγάλη ευκολία!