Του Νίκου Χαλκίδη T.174
Ειδικά όμως για την τεχνική του παραγαδιού όλα γίνονται βολικά και συχνά χωρίς υπερβολή ιδανικά. Οι μέρες ισομοιράζονται σε διάρκεια με τις νύχτες οπότε έχουμε αρκετό χρόνο για προετοιμασία αλλά και για το ψάρεμα των εργαλείων μας. Τα ψάρια επίσης, αρχίζουν να δημιουργούν απόθεμα ενέργειας, για το επερχόμενο κρύο διάστημα ενώ κάποια είδη και για την αναπαραγωγή τους, οπότε δραστηριοποιούνται και τρώνε τα δολώματα μας. Αυτά είναι άφθονα καθώς από τα μέσα της εποχής εναλλάσσονται (γρι-γρι σε τράτες ) τα επαγγελματικά εργαλεία που τα παρέχουν αλλά και χταπόδια, αλιδόνες, μοσχιοί κτλ κάνουν την εμφάνιση τους στη κολπάδα μας και στους πάγκους των ψαράδων.
Του Νίκου Χαλκίδη
Όσες γνώσεις απέκτησα με την εμπειρία δεκαετιών για την βιολογία και τις συνήθειες του είδους θα με βοηθήσουν στο παρόν και το μέλλον να αποφεύγω όσο είναι δυνατό, την σύλληψη τέτοιου ψαριού. Ευτυχώς οι σύγχρονες τεχνικές υποστηρίζουν την χρήση όλο και πιο λεπτού εξοπλισμού, γεγονός που δίνει την ευκαιρία διαφυγής σε τέτοιο ψάρι. Επίσης τα εξελιγμένα βυθόμετρα όπως διαφημίζουν σωστά, οι χρήστες τους φανερώνουν σχεδόν την ταυτότητα, ως απεικόνιση ενός μεγάλου μαυρόψαρου. Μένει πλέον το είδος του βυθού που το βυθόμετρο φυσικά και δείχνει, αλλά και η περιοχή όπως απότομες αποχές, ξέρες, έντονο ανάγλυφο με απότομες διακυμάνσεις βάθους, σχετικά ρηχά βάθη (25-50 μέτρα ) που το εντοπίσαμε, για καταλάβουμε ακόμη καλύτερα, εάν πρόκειται για ροφό. Όταν λοιπόν όλα συμφωνούν ότι το είδος αποτελεί δείγμα υγιούς οικοσυστήματος, είναι ρυθμιστής και ζωοδότης ενός ψαρότοπου, καλό είναι οι συνειδητοποιημένοι και μάλιστα οι γνώστες της τεχνολογίας, ψαράδες, να αποφεύγουν τη σύλληψή του.
Του Νίκου Χαλκίδη
Οι ψαράδες γνωρίζουν ότι το ψάρεμα με παραγάδι απαιτεί φροντίδα αλλά δίνει ψάρια ακόμα και σε δύσκολους, πιεσμένους αλιευτικά, τόπους. Η εξέλιξη των τεχνικών, του εξοπλισμού τους και γενικά των παρελκόμενων, μοιάζουν με ευχάριστα παιχνίδια που μετατρέπουν την ενασχόληση μας σε ωραίο, εξαίσιο και ενθουσιώδες, σπορ.
Του Αντώνη Δρόσου
Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε στις οθόνες των βυθομέτρων μας μεγάλα ψάρια και μάλιστα τόσο καθαρά που διακρίνουμε ακόμη και το είδος τους. Μάταια όμως όσο κι αν προσπαθούμε να ρίξουμε τα δολώματά μας, στη κυριολεξία μπροστά στη μύτη τους, δεν καταφέρνουμε να πάρουμε ούτε την παραμικρή τσιμπιά. Βλέπετε δεν είναι η κατάλληλη ώρα και η κατάλληλη στιγμή. Τι κάνουμε τότε; Επιμένουμε, τα παρατάμε και φεύγουμε ή κάτι άλλο;
Του Κώστα Λυκογιώργου (Σκούκιος)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πριν πολλά χρόνια, στα πρώτα μου βήματα, που είχα δει άλλους ψαράδες να κρατάνε στα χέρια τους μεγάλα επιβλητικά κόκκινα ψάρια. Τα ονόμαζαν τσαούσια. Πόσο πολύ ήθελα και εγώ να πιάσω ένα τέτοιο ψάρι. Μα δεν ήξερα τίποτα για αυτό. Τι τρώει; Πώς πιάνεται; Σε τι τόπους να ψάξω να το βρω; Στα πόσα μέτρα; Σε αυτό το άρθρο φίλοι μου θα δούμε μαζί και θα παρουσιάσουμε ένα πολύ δυνατό ψάρι που τα μεγάλα αρσενικά είναι γνωστά και ως κορωνάτα. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον κόκκινο δαίμονα, που έχει περίσσια δύναμη στη μάχη μέχρι σχεδόν κάτω από τη βάρκα πολλές φορές. Και τα δόντια του είναι τόσο κοφτερά που κόβουν πετονιές και σπάνε αγκίστρια με μεγάλη ευκολία!