Ένα ψάρι που θα το αναζητήσουμε σχεδόν αποκλειστικά με τη βαθιά καθετή, τουλάχιστον εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι ο μπαλάς. Και λέω εμείς οι ερασιτέχνες γιατί οι επαγγελματίες ψαράδες εκτός από την καθετή τον αναζητούν με χοντρά δολωμένα δίκτυα αλλά και παραγάδια.
Κάποτε οι θάλασσές μας ήταν γεμάτες από μπαλάδες. Το μεγάλο βάθος όπου ζούσαν σε συνδυασμό με τον άγριο τόπο όπου κατοικούσαν δεν επέτρεπαν σε πολλούς να τους αναζητήσουν. Όμως το «ευφυές» μυαλό του Έλληνα επαγγελματία ψαρά που κατεβάζει ιδέες σκέφτηκε τον τρόπο. Βρήκε τα δολωμένα δίκτυα. Πρόκειται για δίκτυα κατασκευασμένα από νάιλον τα οποία τα καλάριζε ο ψαράς στους τόπους όπου κατοικούσαν οι μπαλάδες και τα άφηνε για μια, δυο ή και περισσότερες μέρες. Τα ψάρια που πιανόντουσαν πάνω λειτουργούσαν ως δόλωμα για τους μπαλάδες που πήγαιναν κοντά τους και μπερδευόντουσαν στα δίκτυα. Με αυτήν τη μέθοδο έβγαλαν τεράστιες ποσότητες από μπαλάδες όμως με ένα ρίσκο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα το δίκτυ λόγω του ρέματος, της αγριάδας και του καιρού να έμενε κάτω στο βυθό. Και αν αυτό ήταν απώλεια για τον ψαρά, γινόταν ο καταστροφέας του συγκεκριμένου τόπου. Το δίκτυ που είχε μείνει στο βυθό ήταν νάιλον που δεν έλειωνε και λειτουργούσε συνεχώς ως παγίδα. Οι μπαλάδες πήγαιναν να φάνε τα πιασμένα ψάρια του δικτυού και πιανόντουσαν κι αυτοί με τη σειρά τους παριστάνοντας τώρα αυτοί το δόλωμα προσελκύοντας τους άλλους της περιοχής. Μια παγίδα που λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας όλο το κοπάδι και νεκρώνοντας τη συγκεκριμένη περιοχή.
Αρματωσιές
Η αρματωσιά μας εδώ δεν έχει καμιά σχέση με τη λεπτεπίλεπτη αρματωσιά της ρηχής καθετής όπου προσπαθούσαμε να είναι όσο γίνεται πιο λεπτή, λιτή και διακριτική. Στο βαθύ ψάρεμα καθετής μιλάμε για χοντροκομμένες, πολυάγκιστρες αρματωσιές με πολλά πρόσθετα πάνω τους τόσο για να μην μπερδεύονται από τα ισχυρά ρέματα και τα ψάρια αλλά και για να προσελκύουν τα ψάρια. Το βάθος που ψαρεύουμε αρκετό και το ανεβοκατέβασμα στο βυθό διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν δεν υπάρχουν τα πολλά αγκίστρια τότε οι πιθανότητές μας μικραίνουν. Επίσης τα πολλά αγκίστρια θα λειτουργήσουν και σαν κράχτης αλλά και σα μαλάγρωμα της περιοχής όπου αν έρθουν τα ψάρια που αναζητούμε θα έχουμε μια καλή σοδειά. Αν όχι τότε θα αναγκαστούμε να πάμε πιο κάτω σε άλλο σημείο. Τα ψάρια στα βαθιά μετακινούνται συνεχώς, πάντα σε κοπάδια. Ένας τόπος που δίνει ψάρια μια μέρα δεν σημαίνει ότι θα δώσει και την επόμενη στο ίδιο σημείο.
Κάποιες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω μπορεί να γίνεται συνωστισμός ενώ εκεί που βρισκόμαστε να έχει νέκρα. Ο ψαράς που ψαρεύει μια ευρύτερη περιοχή με τον καιρό μαθαίνει ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν που θα πάει συγκεκριμένα να τα αναζητήσει. Συρμάτινα παράμαλλα, πολύχρωμες χάντρες, μεγάλα αγκίστρια, στριφτάρια, παραμάνες, χοντρές πετονιές, σωληνάκια, ελατήρια, φωτάκια είναι κάποια από αυτά που θα συναντήσουμε στις αρματωσιές μας. Αρματωσιές με δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε αγκίστρια υπάρχουν έτοιμες στα καταστήματα με είδη αλιείας που ανάλογα με τα γούστα μας επιλέγουμε την κατάλληλη ή προμηθευόμαστε τα απαραίτητα εξαρτήματα και κατασκευάζουμε μόνοι μας την προσωπική μας αρματωσιά. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι όσο πιο ρηχά ψαρεύουμε τόσο πιο λεπτά πρέπει να είναι τα παράμαλλά μας και η υπόλοιπη αρματωσιά μας. Τα ψάρια θα τσιμπήσουν καλύτερα στις λεπτές πετονιές φθάνει όμως να μην είναι τόσο λεπτές που να υπάρχει κίνδυνος να κοπούν και να χάσουμε ένα αξιόλογο ψάρι αλλά και να μην στρίβουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βάλουμε τα σωληνάκια μας και τα άλλα παρελκόμενα. Απλώς στην άκρη του παράμαλλου να υπάρχει ένα τμήμα πετονιάς, έστω 5 εκατοστά και στη συνέχεια το αγκίστρι. Το δόλωμα που θα τοποθετηθεί στο αγκίστρι θα μπορεί να «πλέει» κατά κάποιο τρόπο παρουσιάζοντας μια φυσιολογική κίνηση μέσα στο νερό και να μην είναι ακίνητο όπως αν το παράμαλλό μας είναι όλο συρμάτινο ή άκαμπτο.
Όσο αφορά τα αγκίστρια μας λογικό είναι να κόβουν για να μπορούν να αγκιστρώσουν το ψάρι που θα τσιμπήσει. Όμως επειδή το βάθος είναι μεγάλο και το ανέβασμα διαρκεί αρκετά λεπτά θα πρέπει να είναι και σκληρά για να μην ανοίγουν και αν γίνεται και με χοντρό στέλεχος για να μην κόβουν το χείλος του ψαριού. Η χρησιμοποίηση κυκλικών αγκιστριών μας βοηθά στο να αποφύγουμε τα ξεψαρίσματα κατά την άνοδο, ένα φαινόμενο αρκετά συνηθισμένο στα βάθη αυτά. Τέλος μη ξεχνάμε ότι εμείς προσπαθούμε να μαζέψουμε το κοπάδι των ψαριών κοντά στην αρματωσιά μας. Για να μπορέσει όμως αυτή να γίνει ορατή, πέρα από το δόλωμα που είναι ο καλύτερος κράχτης, τοποθετούμε στην αρματωσιά μας και στα παράμαλλα μας πράσινες φωσφορίζοντες χαντρούλες και πούλιες που έχουν αποδεικτεί σε πολλές περιπτώσεις θαυματουργές.