Ντάσκα - Καρβούνι

Πρόκειται για ψάρι πελαγόδρομο, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των τονοειδών με μεγέθη που φτάνουν τα 20 κιλά σε βάρος και τα 100 εκατοστά σε μήκος. Τα πιο συνηθισμένα όμως που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε από την ακτή, είναι ψάρια από το μισό κιλό έως τα πέντε - έξι και πιο σπάνια ψάρια που αγγίζουν ακόμα και τα δέκα(!) κιλά. Η επιστημονική του ονομασία είναι Euthynnus Alletteratus ενώ πολλές και διαφορετικές ονομασίες δίνονται σε αυτό το ψάρι κατά τόπους όπως καρβούνι, παλαμίδα, ντάσκα, ορτσίνι, τονάκι και κοπάνι με τα επικρατέστερα να είναι τα ντάσκα και καρβούνι.


Inchiku - Η Light πλευρά της τεχνικής.

Του Γιώργου Καρακολίδη

Inchiku - Η Light πλευρά της τεχνικής.

Ξεκινώντας κάποιος να μπει στον μαγικό κόσμο των τεχνητών δολωμάτων, ακούει συνεχώς την έκφραση «εξειδικευμένος εξοπλισμός». Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας έχει φέρει σε δύσκολη θέση τους καταναλωτές αλλά και τους εμπόρους. Η πιο συχνή ερώτηση που ακούω είναι «Τι άλλη τεχνική μπορώ να κάνω με το καλάμι του Tai Rubber;»

Ή μια άλλη συνηθισμένη ερώτηση είναι η εξής «Μπορώ με το καλάμι του Slow να κάνω Tai Rubber;» Είναι λογικό να δημιουργούνται όλες αυτές οι απορίες μιας και στην προσπάθεια μας να εξοικονομήσουμε κάποια χρήματα προσπαθούμε να κάνουμε συμβιβασμούς. Καλό είναι να κάνουμε συμβιβασμούς, εξάλλου και στην καθημερινότητα μας δεν είναι όλα τέλεια και με πολλά πράγματα αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε. Βασικό κομμάτι λοιπόν στα ψαρέματα μας παίζει ο εξοπλισμός, ειδικότερα στο ψάρεμα με τεχνητά δολώματα όπου προσπαθούμε να ζωντανέψουμε ένα άψυχο αντικείμενο, να του δώσουμε ζωή και να το παρουσιάσουμε ως κάτι φυσικό στα μάτια ενός πονηρού θηρευτή. Ίσως ακούγεται περίεργο όλο αυτό αλλά στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς προσπαθούμε να κάνουμε, να παρουσιάσουμε ένα κομμάτι μέταλλο σαν ένα τραυματισμένο ή τρομαγμένο ψάρι το οποίο είναι εύκολη λεία για τα αρπακτικά που κινούνται στην περιοχή.

Σε αυτό το σημείο ο σωστός εξοπλισμός (καλάμι, μηχανισμός) είναι αυτός που θα αναλάβει το δύσκολο έργο με πολύ λιγότερη προσπάθεια από εμάς. Δυστυχώς το τέλειο, το ιδανικό, το σούπερ που τα κάνει όλα δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει όχι μόνο στο ψάρεμα αλλά και στην καθημερινότητα μας, για να κάνουμε το οτιδήποτε θα χρειαστούμε το σωστό εργαλείο για να γίνει η δουλειά μας ευκολότερα και πιο γρήγορα. Τα καλάμια του Slow λοιπόν, δεν κάνουν για την τεχνική του Tai Rubber. Υπάρχουν πολλοί λόγοι αλλά δύο από τους βασικότερους είναι οι εξής: Πρώτον είναι κατασκευασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε η κορυφή τους να αντιδρά βίαια και να τινάζει τον πλάνο δίνοντας του με αυτό τον τρόπο ζωή. Και δεύτερον, δεν μπορούν να διαχειριστούν σωστά τα πολύ ψιλά εργαλεία (νήμα, παράμαλλο) που απαιτούνται για την τεχνική του Tai Rubber.

Το Tai Rubber είναι μια τεχνική που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η πολύ αργή σταθερή ανάκτηση χωρίς τινάγματα και χτυπήματα του τεχνητού. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι τα ψάρια έχουν την δυνατότητα, το χρονικό περιθώριο, να επεξεργαστούν με άνεση το δόλωμα μας πριν αποφασίσουν να επιτεθούν. Τις περισσότερες φορές τα ψάρια πιπιλίζουν την τρέσα προσπαθώντας έτσι να καταλάβουν εάν πρόκειται για παγίδα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η απότομη και βίαιη αντίδραση ενός καλαμιού του Slow θα πονήρευε και θα απέτρεπε το ψάρι από δεύτερη ή τρίτη επίθεση στο τεχνητό μας. Σε αντίθεση λοιπόν με τα καλάμια του Slow, τα καλάμια του Tai Rubber είναι κατασκευασμένα και μελετημένα έτσι ώστε η μαλακή και ευαίσθητη μύτη τους, να μας δίνει την παραμικρή πληροφορία αλλά ταυτόχρονα να βουτάει στο νερό με ιδιαίτερη ευκολία χωρίς να αντιδρά και να πονηρεύει τα ψάρια.

Το Light Inchiku

Αναφέραμε παραπάνω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε Tai Rubber με τον εξοπλισμό του Slow και όπως είναι φυσικό ούτε και το αντίστροφο. Ας δούμε όμως τι ψαρέματα μπορούμε να κάνουμε με τον εξοπλισμό του Tai Rubber. Ο εξοπλισμός του Tai Rubber είναι ιδανικός για καθετή, καλαμάρια, ακόμη και για ελαφριά συρτή αφρού χρησιμοποιώντας μικρά τεχνητά ή μικρές σιλικόνες. Ιδιαίτερη αναφορά θα κάνουμε όμως σε ένα ακόμη τεχνητό το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με τον εξοπλισμό μας και να στοχεύσουμε σε μεγάλα κόκκινα ψάρια. Η τεχνική που θα αναλύσουμε στην συνέχεια είναι το Light Inchiku. Τι είναι λοιπόν το Light Inchiku; Τι εννοούμε όταν λέμε Light Inchiku; Είναι η τεχνική του Inchiku χρησιμοποιώντας ελαφριά τεχνητά με πολύ ψιλά εργαλεία με πολύ λεπτό εξοπλισμό. Επειδή λοιπόν ο εξοπλισμός του Tai Rubber έχει τα χαρακτηριστικά που θέλουμε, έχει λεπτό νήμα και παράμαλλο, και το καλάμι μας μπορεί να μας βοηθήσει στο να χρησιμοποιήσουμε ελαφριά Inchiku.

Οπότε θα μιλήσουμε για το πώς μπορούμε να δουλέψουμε ελαφριά Inchiku με τον εξοπλισμό του Tai Rubber. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε χρησιμοποιώντας ψιλά εργαλεία, λεπτό εξοπλισμό, είναι να κατεβάζουμε ελαφρύτερα τεχνητά σε μεγάλα βάθη. Έχουμε πει στο παρελθόν ότι όσο πιο ελαφρύ είναι ένα τεχνητό τόσο πιο φυσικά πέφτει και αυτή η φυσική του κίνηση είναι περισσότερο αποδοτική. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις με πιο χοντρό εξοπλισμό θα έπρεπε να ρίξουμε 130-150γρ και πολλές φορές 200γρ τεχνητά, με τον λεπτό εξοπλισμό μπορούμε να ρίξουμε από 60γρ έως και 120γρ τεχνητά, ανάλογα βέβαια με το βάθος και τις συνθήκες που επικρατούνε. Σε κάθε περίπτωση προσπαθούμε να ρίξουμε όσο τον δυνατόν ελαφρύτερο τεχνητό μας επιτρέπουν οι συνθήκες. Το Inchiku είναι μια τεχνική, όπως και το Tai Rubber, όπου δεν είναι απαραίτητο το τεχνητό μας να είναι κάθετα κάτω από την βάρκα.

Υπάρχουν αρκετά τεχνητά στο εμπόριο που μπορούνε να αποδώσουν το ίδιο καλά και σε γωνία, δηλαδή μακριά από την βάρκα. Οπότε ανάλογα με τον εξοπλισμό που έχει ο καθένας και το βάρος των Tai Rubber που χρησιμοποιεί, μπορεί ανάλογα να επιλέξει και το βάρος των Inchiku που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Για να μπορέσουμε όμως να κάνουμε Inchiku με τον εξοπλισμό του Tai Rubber θα πρέπει να επέμβουμε πάνω στο τεχνητό και να αλλάξουμε τα αγκίστρια, ανάλογα βέβαια και με τι αγκίστρια φοράει κάθε τεχνητό. Για να μην σας μπερδέψω θα πω το εξής, για να κάνουμε Inchiku με τον εξοπλισμό του Tai Rubber θα πρέπει απαραίτητα τα αγκίστρια μας να είναι μικρά σαν αυτά που χρησιμοποιούμε στο Tai Rubber. Με κάθε ευκαιρία τονίζω συνεχώς το θέμα των αγκιστριών, ίσως γίνομαι κουραστικός αλλά είναι πολύ βασικό κομμάτι, είναι αυτά που θα κρίνουν σε συνδυασμό με τον υπόλοιπο εξοπλισμό το τελικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει το μέγεθος τους να είναι ανάλογο τους εξοπλισμού μας και να έχουμε ένα ισορροπημένο σύνολο. Αν βάλουμε μεγάλα αγκίστρια το μαλακό καλάμι του Tai Rubber δεν θα μπορέσει να τα καρφώσει στο στόμα του ψαριού.

Κάθε αγκίστρι ανάλογα με το μέγεθος και τον όγκο που έχει χρειάζεται και την ανάλογη δύναμη για να εισχωρήσει σε μια επιφάνεια. Θα πρέπει να ξεφύγουμε από την ιδέα, από την φιλοσοφία ότι τα μικρά αγκίστρια πιάνουν μικρά ψάρια και τα μεγάλα αγκίστρια πιάνουν μεγάλα ψάρια. Έχει αποδειχθεί με το Tai Rubber ότι μια χαρά μπορούμε και με πολύ μικρά αγκίστρια να πιάσουμε πολύ μεγάλα ψάρια. Η επιλογή των αγκιστριών γίνετε κατά κύριο λόγο βάση του εξοπλισμού μας. Αυτός ο σωστός συνδυασμός εξοπλισμού και αγκιστριών είναι που θα κάνει την διαφορά, θα μας ανεβάσει το ποσοστό συλλήψεων έναντι του ποσοστού ξεψαρισμάτων. Ψάρια πάντα θα χάνουμε, το θέμα είναι αυτά που χάνουμε να μην είναι περισσότερα από αυτά που πιάνουμε. Τι κερδίζουμε λοιπόν;

Τι πλεονεκτήματα έχουμε και για πιο λόγο να μπούμε σε όλη αυτή τη διαδικασία;

  1. Πρώτο και βασικό είναι ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον εξοπλισμό μας και να κάνουμε και μια άλλη τεχνική πολύ αποδοτική.
  2. Ότι μπορούμε να ρίχνουμε ελαφρύτερα τεχνητά τα οποία είναι πιο αποδοτικά και αυτόματα σημαίνει ότι το ψάρεμα μας είναι πιο ξεκούραστο.
  3. Είναι πολύ περισσότερο αποδοτικό το ψάρεμα με ψιλά εργαλεία.

Και έχουμε και δύο ακόμη πολύ βασικά πλεονεκτήματα.

  1.  Όταν παλιότερα αλλάζαμε τα αγκίστρια των τεχνητών του Inchiku και βάζαμε μεγαλύτερα, αυτοί που έχουνε ασχοληθεί με το Inchiku θα το έχουνε παρατηρήσει, είχαμε πολλά άστοχα χτυπήματα όπου τα ψάρια δαγκώνανε το μολύβι (το τεχνητό) και δεν πιανόντουσαν. Αυτό συνέβαινε για δυο λόγους, πρώτον γιατί τα αγκίστρια ήταν βαριά και με το ρούφηγμα που έκανε το ψάρι κατά την επίθεση στο τεχνητό δεν μπορούσε να τα βάλει στο στόμα και δεύτερον γιατί το βαρύτερο τεχνητό έχει και μεγαλύτερο όγκο που σημαίνει ότι είχε περισσότερες πιθανότητες το ψάρι να δαγκώσει πάνω στο μέταλλο χωρίς να πιαστεί. Οπότε με το ελαφρύτερο τεχνητό μειώνουμε τον όγκο του μολυβιού και παράλληλα τα ελαφριά αγκίστρια είναι πιο εύκολο να εισχωρήσουν στο στόμα του ψαριού κατά την επίθεση. Συμπέρασμα, περισσότερες συλλήψεις και λιγότερα άστοχα χτυπήματα.
  2. Τέλος ένα ακόμη βασικό πλεονέκτημα είναι ότι δεν έχουμε μεγάλες απώλειες τεχνητών. Δεν σκαλώνουν τόσο εύκολα τα τεχνητά μας στο βυθό. Τα μικρά και ελαφριά αγκίστρια αργούν να πέσουν στο βυθό σε σύγκριση με τα βαριά που κολλάνε κατευθείαν κάτω και σκαλώνουνε.

Τώρα θα σκέπτεστε που είναι η παγίδα… Γιατί φυσικά τίποτα δεν έχει μόνο πλεονεκτήματα! Το μειονέκτημα είναι ότι ξεχνάμε τα μαύρα ψάρια και ειδικά τα μεγάλα, διότι με τόσο ψιλά εργαλεία δεν μπορούμε να τα κοντράρουμε και με την πρώτη ευκαιρία θα βραχώσουν και θα μας τα κόψουν. Και ένα δεύτερο που δεν είναι ακριβώς μειονέκτημα, είναι ότι τα ψιλά εργαλεία δεν συγχωρούνε λάθη. Θα πρέπει οι κόμποι μας και όλο το στήσιμο του εξοπλισμού μας να είναι άψογο αν θέλουμε να έχουμε πιθανότητες να βγούμε νικητές σε μια μάχη με ένα μεγάλο κόκκινο. Μιας και ανέφερα το θέμα των κόμπων, θέλω να κάνω μια μικρή παρένθεση και να εξηγήσω τι εννοώ λέγοντας καλό κόμπο.

Σε διάφορες άλλες τεχνικές που χρησιμοποιούμε χοντρότερο εξοπλισμό (νήμα, παράμαλλο) π.χ ένα νήμα με διάμετρο 0.28mm και ένα παράμαλλο 0.52mm μας δίνουν θεωρητική αντοχή περίπου 22 κιλά. Όσο κακός και να είναι ο κόμπος μας με αυτά τα εργαλεία θα πάρουμε τουλάχιστον το 40-50% της θεωρητικής τους αντοχής, δηλαδή περίπου 8-11 κιλά. Είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο ένα κόκκινο ψάρι να καταφέρει να ασκήσει τέτοια δύναμη ώστε να φανεί η αδυναμία κάποιου κόμπου. Στην περίπτωση όμως των λεπτών εργαλείων αν υποθέσουμε ότι έχουμε στήσει τον εξοπλισμό μας με ένα νήμα διαμέτρου 0.15mm και παράμαλλο 0.31mm όπου θεωρητικά μας δίνουν αντοχή περίπου 9-12 κιλά τότε ο θεωρητικά καλός κόμπος που ξέραμε θα μας δώσει αντοχή 40-50% δηλαδή περίπου 4,5-6 κιλά.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι με ένα λάθος χειρισμό ή με ένα απότομο κεφάλι ενός μεγάλου κόκκινου είναι πολύ εύκολο ο κόμπος να μας προδώσει. Οπότε καλό είναι να αναθεωρήσουμε λιγάκι και να προσέξουμε ώστε να επιλέξουμε ένα κόμπο που θα μας δώσει τουλάχιστον το 70-80% της θεωρητικής αντοχής. Όσο πιο λεπτός είναι ο εξοπλισμός μας τόσο ποιοτικότερος θα πρέπει να είναι. Το πώς χρησιμοποιούμε το τεχνητό είναι ένα άλλο θέμα. Το Inchiku είναι ένα τεχνητό το οποίο έχει δουλευτεί με πολλούς τρόπους (αργό χτύπημα, γρήγορο χτύπημα, κοφτά χτυπήματα, ελεύθερη πτώση) και οι περισσότερες έχουν αποδώσει. Προσωπικά επειδή όλο το σύνολο του εξοπλισμού μας και το καλάμι μας είναι μαλακό δεν κάνω βίαια χτυπήματα, αλλά κάνω απαλά χτυπηματάκια η όπως συνηθίζεται να λέγεται απαλά Jerks. Μην κουράζετε τους τόπους σας κάνοντας συνεχώς τι ίδιες τεχνικές. Παρουσιάστε τους κάτι διαφορετικό κάτι καινούργιο και να είστε σίγουροι ότι δεν θα χάσετε.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΗ
Print
Back To Top