Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Λυθρίνι

Δεν θα αργούσε η στιγμή που θα ερχόταν για να αναφερθώ στο καλαμάρι. Σε αυτό το υπέροχο δεκάποδο που ανήκει στα διβράχια μαλάκια. Το συναντάμε όλο το χρόνο σε διάφορα βάθη ανάλογα τη θερμοκρασία και από την βάρκα το κυνηγάμε με eging ή συρτή ή καθετή. Για αυτά θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο για το πιο αγαπητό ίσως δόλωμα για ψάρια αλλά και για εμάς. Τρομερός μεζές που με καλή παρέα δημιουργούνται στιγμές αξέχαστες.

Τα αγκίστρια που χρησιμοποιούμε για τα assist hook, πρέπει να αντέχουν σε υψηλές καταπονήσεις, όποτε θα πρέπει να έχουν μία σημαντική στιβαρότητα, αλλά ταυτόχρονα να διατηρούν μία ορισμένη «ελαστικότητα», άρα θα πρέπει να έχουν κατασκευαστεί από ισχυρό σύρμα καλής διατομής, αλλά ταυτόχρονα να παραμένουν ακόμα αρκετά ελαφριά και να μην χάνουν εύκολα την αιχμηρότητα της μύτης χάρις σε ειδικές διεργασίες επιφανειακής σκλήρυνσης. Τα καλύτερα αγκίστρια για αυτήν την τεχνική έχουν κατασκευαστεί από ατσάλι με ποσοστά άνθρακα που κυμαίνονται μεταξύ του 0,6% και του 1%, ένα ατσάλι που στην Ιαπωνία ονομάζεται «Tama-Hagane» και είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται για τα katane ή τα τελετουργικά σπαθιά των σαμουράι. Σε αυτό το ατσάλι προστίθεται συχνά βανάδιο, φώσφορος και μαγγάνιο για να αυξηθεί η σκληρότητα, η αντοχή, η ελαστικότητα και να μειωθεί το βάρος.

Είναι αλήθεια ή μύθος τελικά; Υπάρχει η δυνατότητα με ένα καλάμι να μπορέσουμε να κάνουμε πολλών ειδών ψαρέματα. Ας δούμε μαζί παρακάτω, τις δικές μου απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, μέσα από τις δικές μου προσπάθειες και εμπειρίες. Ελπίζω και εύχομαι να φανεί ενδιαφέρον και να βοηθήσει περισσότερο πολλούς φίλους, ώστε στους δύσκολούς καιρούς που ζούμε να μην πετάμε άσκοπα τα χρήματα μας. Γιατί σε κανέναν δεν περισσεύουν πια, όλοι μας από κάπου κόβουμε για να πάμε στο αγαπημένο μας χόμπι, το ψάρεμα.

Οι μπαλάδες είναι ψάρια κοπαδιαστά που μπορεί να έχουν τους τόπους τους όμως υπάρχουν συνεχώς μετακινήσεις. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τη μια μέρα να βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο και την άλλη αρκετά μέτρα πιο μακριά με αισθητή διαφορά στο βάθος. Έτσι μια πρώτη ανιχνευτική ριξιά μπορεί να γίνει με μια απλή αρματωσιά κι ένα καλάμι με μηχανισμό (ηλεκτρικό ή χειροκίνητο) για να δούμε την ύπαρξη ψαριών. Το σκάφος δεν φουντάρει αλλά χρησιμοποιεί τη μηχανή για σταθεροποίηση. Αν υπάρχουν ψάρια θα φανεί αμέσως αφού θα δεχτούμε τσιμπήματα. Αν δεν υπάρξουν τσιμπιές σε αυτήν τη λιτή αρματωσιά τότε στην άλλη τη χοντρή σίγουρα τα πράματα θα είναι χειρότερα. Το μέρος συνεπώς δεν μας κάνει οπότε μετακινιόμαστε πιο πέρα για νέο έλεγχο ψαριών και διαθέσεων.

Τα σημεία που ψαρεύουμε είναι τις περισσότερες φορές κρεμάσματα και λίγα μέτρα να ξεφύγουμε αριστερά-δεξιά σημαίνουν πολλά μέτρα διαφορά σε βάθος. Η ύπαρξη ρέματος σε αυτά τα βάθη, όσο σιγανό κι αν είναι, γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Η μετακίνηση του σκάφους όταν είναι άροδο είναι τέτοια που μας μεταφέρει ταχύτατα στη δικιά του πορεία και μας βγάζει έξω από τα σημάδια που βρίσκονται τα ψάρια. Το φουντάρισμα απαραίτητο και μάλιστα σε σημείο αρκετά πιο μπροστά από τον τόπο προς το σημείο που έρχεται το ρέμα. Μη ξεχνάμε ότι και το ρίξιμο των αρματωσιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημαίνει αυτομάτως και μαλάγρωμα του σημείου αυτού και μάζεμα των ψαριών εκεί. Άρα εκτός από το ρεύμα το αγκυροβόλιο μας βοηθά και στη συγκέντρωση των ψαριών.

Ψάρι παμφάγο που ότι και να του βάλουμε θα πάει και θα τσιμπήσει αν έχει όρεξη. Όταν είναι ανόρεκτος τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και ο ψαράς προσπαθεί με μια ποικιλία δολωμάτων να βρει αυτό που του αρέσει τη συγκεκριμένη στιγμή. Ψαροδόλι και γαρίδα αποτελούν τις πρώτες μας επιλογές ενώ το καλαμάρι το ξεπετσιασμένο και κοπανισμένο αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση, όπως επίσης το θράψαλο και η σουπιά. Τα κομμάτια που θα κόψουμε για να τα δολώσουμε θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα αφού τα ψάρια στα βαθιά έλκονται πιο πολύ από το μέγεθος του δολώματος παρά από την ποιότητα του.

Η αρματωσιά μας εδώ δεν έχει καμιά σχέση με τη λεπτεπίλεπτη αρματωσιά της ρηχής καθετής όπου προσπαθούσαμε να είναι όσο γίνεται πιο λεπτή, λιτή και διακριτική. Στο βαθύ ψάρεμα καθετής μιλάμε για χοντροκομμένες, πολυάγκιστρες αρματωσιές με πολλά πρόσθετα πάνω τους τόσο για να μην μπερδεύονται από τα ισχυρά ρέματα και τα ψάρια αλλά και για να προσελκύουν τα ψάρια. Το βάθος που ψαρεύουμε αρκετό και το ανεβοκατέβασμα στο βυθό διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν δεν υπάρχουν τα πολλά αγκίστρια τότε οι πιθανότητές μας μικραίνουν. Επίσης τα πολλά αγκίστρια θα λειτουργήσουν και σαν κράχτης αλλά και σα μαλάγρωμα της περιοχής όπου αν έρθουν τα ψάρια που αναζητούμε θα έχουμε μια καλή σοδειά. Αν όχι τότε θα αναγκαστούμε να πάμε πιο κάτω σε άλλο σημείο. Τα ψάρια στα βαθιά μετακινούνται συνεχώς, πάντα σε κοπάδια. Ένας τόπος που δίνει ψάρια μια μέρα δεν σημαίνει ότι θα δώσει και την επόμενη στο ίδιο σημείο.

Οι καλύτερες ώρες είναι αναμφισβήτητα νωρίς το πρωί και σούρουπο, με τα κοκάλια στη κυριολεξία να υποτροπιάζουν και να κυνηγάνε ότι κολυμπάει και χωράει στο στόμα τους. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δε μπορεί να τα ψαρέψει και το μεσημέρι. Πάντως καλό είναι να ξέρετε ότι τις μεσημεριανές ώρες είναι πιο χαμηλά, ενώ το σούρουπο και το πρωί ψηλά. Οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν το κοκάλι όπου όταν έχει λίγο καιρό, το ψάρι αυτό κυνηγάει πολύ πιο έντονα, αλλά πιο χαμηλά από την επιφάνεια, ενώ με καλοσύνη τα ψάρια κυνηγάνε τελείως αφρό. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν μόνο με πειραματισμό θα τα εντοπίσουμε αφού δεν υπάρχουν ενδείξεις φανερές.

Ειδικά όμως για την τεχνική του παραγαδιού όλα γίνονται βολικά και συχνά χωρίς υπερβολή ιδανικά. Οι μέρες ισομοιράζονται σε διάρκεια με τις νύχτες οπότε έχουμε αρκετό χρόνο για προετοιμασία αλλά και για το ψάρεμα των εργαλείων μας. Τα ψάρια επίσης, αρχίζουν να δημιουργούν απόθεμα ενέργειας, για το επερχόμενο κρύο διάστημα ενώ κάποια είδη και για την αναπαραγωγή τους, οπότε δραστηριοποιούνται και τρώνε τα δολώματα μας. Αυτά είναι άφθονα καθώς από τα μέσα της εποχής εναλλάσσονται (γρι-γρι σε τράτες ) τα επαγγελματικά εργαλεία που τα παρέχουν αλλά και χταπόδια, αλιδόνες, μοσχιοί κτλ κάνουν την εμφάνιση τους στη κολπάδα μας και στους πάγκους των ψαράδων.

O Clinch είναι μία απλοποιημένη έκδοση του Improved Clinch, κατάλληλος για το δέσιμο χοντρών πετονιών που είναι πολύ σκληρές για να μπορέσουν να πλεχτούν σε πολλές σπείρες. Πρόκειται επίσης για έναν πολύ απλό κόμπο αφού η κατασκευή του δεν διαφέρει από των προηγούμενο, με την διαφορά ότι παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία στο τελικό στάδιο, που είναι το σφίξιμο. Μπορεί να αποτελείται από μόνο τρεις σπείρες, αλλά διατηρεί τουλάχιστον το 85% της αρχικής αντοχής της πετονιάς.