Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Λυθρίνι

Χαιρετώ τους αναγνώστες του περιοδικού για μια ακόμη φορά! Σε αυτό το άρθρο έχει περάσει το καλοκαίρι και ήρθε η εποχή που οι πιο πολλοί περιμένανε. Η εποχή που τα καλαμάρια, αρχίζουν και επισκέπτονται όλο και πιο ρηχότερα νερά και υπάρχουν στις ακτές μας θα δούμε και θα αναλύσουμε μαζί την τεχνική, ώστε να σας προτρέψω να αφήσουμε στο σπίτι τα εργαλεία που κάνουμε «ζωντανό»! Όσο και αν φαίνεται παράξενο και παράλογο, τα τεχνητά δεν ορίζουν χρόνο και τόπο. Δουλεύουν παντού και πάντα. Και αυτό σας το γράφω με σιγουριά γιατί για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια ασχολήθηκα εντατικά, και με μεγάλο πείσμα, χειμώνα - καλοκαίρι - άνοιξη - φθινόπωρο αποκλειστικά με αυτήν την τεχνική. Χωρίς την σιγουριά του ζωντανού καλοδολωμένου καλαμαριού που σπάνια κάποιος θηρευτής θα αρνηθεί. Ας δούμε παρακάτω μαζί του λόγους!

Το Jigging, είναι μία τεχνική που από την φύση της απαιτεί αρκετές ώρες ψαξίματος για να εντοπίσουμε τα ψάρια. Θα πρέπει να παρατηρούμε προσεκτικά το κάθε σημείο το οποίο ψαρεύουμε, χωρίς όμως να κολλάμε μόνο σε αυτό. Η κλασική απορία που περιτριγυρίζει όποιον μπλέξει με την μεγάλη περιπέτεια που λέγεται Jigging, είναι με το κατάλληλο βάθος δράσης που έχει αυτή η τεχνική.

Δεν είναι κρυφό ότι με «σιλικόνες» έχουν συλληφθεί πολλά καλά ψάρια όπως, λούτσοι, συναγρίδες και πολλά μαύρα ψάρια, ακόμα και σε μέρες που κάθε προσπάθεια με κάποιο πλάνο, παρέμεινε άκαρπη. Αυτό που πραγματικά διακρίνει ένα σιλικονούχο τεχνητό είναι η διακριτικότητα. Πράγματι με μια ματιά βλέπεις κάτι σε σουλούπι ψαριού, (πολλές φορές ακριβές ομοίωμα) χωρίς πολλά μαραφέτια να εξέχουν από αυτό. Δεν διαθέτει κρίκους, σαλαγκιές, γλώσσα και το πολύ εύκαμπτο υλικό που αποτελείται, μπορεί να πραγματοποιεί απίστευτες μανούβρες και κινήσεις στο νερό, ακόμα και με ελάχιστη προσπάθεια από εμάς. Με τις περισσότερες φορές ένα αγκίστρι μονάχα να εξέχει από την ράχη του τεχνητού, το «μαλακό» αυτό τεχνητό, κινείται ύπουλα, μη προκαλώντας υποψίες στο γύρω περιβάλλον.