Λούτσος

Ο λούτσος (Sphyraena sphyraena) είναι θαλάσσιο αρπακτικό και από τα πιο γρήγορα αφρόψαρα των ελληνικών θαλασσών.

Ο λούτσος είναι κομψό ψάρι με σώμα μακρύ σαν της ζαργάνας αλλά πιο κυλινδρικό και με χρώμα στην ράχη γκρίζο και στην κοιλιά του λευκό. Το βάρος του στα ελληνικά νερά δεν ξεπερνά τα 4-5 κιλά και σε μήκος φτάνει το 1.5 μέτρο.


Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ / ΤΟ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ.

Του Αντώνη Δρόσου

Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ / ΤΟ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ.

Ένα ψάρι που θα το αναζητήσουμε σχεδόν αποκλειστικά με τη βαθιά καθετή, τουλάχιστον εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι ο μπαλάς. Και λέω εμείς οι ερασιτέχνες γιατί οι επαγγελματίες ψαράδες εκτός από την καθετή τον αναζητούν με χοντρά δολωμένα δίκτυα αλλά και παραγάδια.

Κάποτε οι θάλασσές μας ήταν γεμάτες από μπαλάδες. Το μεγάλο βάθος όπου ζούσαν σε συνδυασμό με τον άγριο τόπο όπου κατοικούσαν δεν επέτρεπαν σε πολλούς να τους αναζητήσουν. Όμως το «ευφυές...» μυαλό του Έλληνα επαγγελματία ψαρά που κατεβάζει ιδέες σκέφτηκε τον τρόπο. Βρήκε τα δολωμένα δίκτυα.

Πρόκειται για δίκτυα κατασκευασμένα από νάιλον τα οποία τα καλάριζε ο ψαράς στους τόπους όπου κατοικούσαν οι μπαλάδες και τα άφηνε για μια, δυο ή και περισσότερες μέρες. Τα ψάρια που πιανόντουσαν πάνω λειτουργούσαν ως δόλωμα για τους μπαλάδες που πήγαιναν κοντά τους και μπερδευόντουσαν στα δίκτυα. Με αυτήν τη μέθοδο έβγαλαν τεράστιες ποσότητες από μπαλάδες όμως με ένα ρίσκο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα το δίκτυ λόγω του ρεύματος, της αγριάδας και του καιρού να έμενε κάτω στο βυθό. Και αν αυτό ήταν απώλεια για τον ψαρά, γινόταν ο καταστροφέας του συγκεκριμένου τόπου. Το δίκτυ που είχε μείνει στο βυθό ήταν νάιλον που δεν έλειωνε και λειτουργούσε συνεχώς ως παγίδα. Οι μπαλάδες πήγαιναν να φάνε τα πιασμένα ψάρια του δικτυού και πιανόντουσαν κι αυτοί με τη σειρά τους παριστάνοντας τώρα αυτοί το δόλωμα προσελκύοντας τους άλλους της περιοχής. Μια παγίδα που λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας όλο το κοπάδι και νεκρώνοντας τη συγκεκριμένη περιοχή. 

Αγκυροβόλιο

Τα σημεία που ψαρεύουμε είναι τις περισσότερες φορές κρεμάσματα και λίγα μέτρα να ξεφύγουμε αριστερά-δεξιά σημαίνουν πολλά μέτρα διαφορά σε βάθος. Η ύπαρξη ρέματος σε αυτά τα βάθη, όσο σιγανό κι αν είναι, γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Η μετακίνηση του σκάφους όταν είναι άροδο είναι τέτοια που μας μεταφέρει ταχύτατα στη δικιά του πορεία και μας βγάζει έξω από τα σημάδια που βρίσκονται τα ψάρια. Το φουντάρισμα απαραίτητο και μάλιστα σε σημείο αρκετά πιο μπροστά από τον τόπο προς το σημείο που έρχεται το ρέμα. Μη ξεχνάμε ότι και το ρίξιμο των αρματωσιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημαίνει αυτομάτως και μαλάγρωμα του σημείου αυτού και μάζεμα των ψαριών εκεί. Άρα εκτός από το ρεύμα το αγκυροβόλιο μας βοηθά και στη συγκέντρωση των ψαριών. Μια άγκυρα γύρω στα 2,5 έως 3,5 κιλά και με αλυσίδα περίπου μιάμιση φορά το μήκος του σκάφους μας είναι ικανοποιητική. Σαφώς και βαρύτερο αγκυροβόλιο θα μας κρατούσε πιο σίγουρα αλλά δυσκολεύει αρκετά στο σήκωμα. Χρειαζόμαστε σχοινάκι διαμέτρου 0,6 έως 0,8 εκατοστών καλής ποιότητας, βυθιζόμενο και αρκετού μήκους, σχεδόν διπλάσιο από το βάθος που θα ψαρεύουμε. Έτσι εάν στο σημείο που αγκυροβολήσαμε δεν βρούμε ψάρια θα έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε μερικά μέτρα σχοινί ώστε να αλλάξουμε τόπο. Εξυπηρετεί μια μεγάλη καρούλα από λάστιχο ποτίσματος για να το τυλίξουμε ή ένα πλαστικό βαρέλι κομμένο στην μέση το οποίο έχει και πιο εύκολη διαδικασία ριξίματος.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΗ
Print
Back To Top