Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Λαβράκι

Όλη την εβδομάδα σκεφτόμασταν το πρωί της ερχόμενης Κυριακής, μιας και τα σάιτ του καιρού έδιναν μπουνάτσα στο βόρειο Ιόνιο. Έτσι λοιπόν ξημερώματα Κυριακής ξεκινήσαμε από την πόλη της Κέρκυρας με προορισμό την γλύστρα του Αγίου Στέφανου, στο βόρειο τμήμα του νησιού. Από εκεί θα είχαμε μια 20λεπτη πορεία στην θάλασσα με το σκάφος μας, για να φτάσουμε στους μαγικούς Οθωνούς.

Από την αρχή της καριέρας μου το ψάρεμα ήταν αυτό που με συντροφεύει σε κάθε ευκαιρία που το βαπόρι είναι αρόδου ή στον άνεμο. Σε κάθε μου ταξίδι όλο και περισσότερο προσπαθούσα να μάθω κάτι καινούργιο και να εκμεταλλευτώ το ότι συχνά βρίσκομαι σε καλούς ψαρότοπους και μπορώ να κάνω αυτό που λατρεύω. Κουβαλώντας τηλεσκοπικά καλάμια - λόγω περιορισμού αποσκευών - δεν μπορούσα να αναπτύξω τεχνικές αποδοτικές για αξιόλογα ψάρια, πάντα σε μια μεγάλη μάχη το καλάμι έσπαγε, έτσι οι χοντρές πετονιές και τα μονοδόλια ήταν μονόδρομος.

Ένα πρωινό του Αυγούστου κάπου στην Κέρκυρα ξεκινήσαμε με τον Σπύρο Θύμη, ιδιοκτήτη του καταστήματος «ΨΑΡΕΥΩ» στο νησί να πάμε για ψάρεμα. Ο καιρός ήταν υπέροχος, λιακάδα και η θάλασσα ήταν ακίνητη. Πήγαμε στο κοντινότερο λιμάνι, ρίξαμε το σκάφος, ένα Αίολος 19 εξοπλισμένο με μια Honda 135 και αφού γυρίσαμε τρία τέσσερα κομμάτια και δεν είδαμε ψάρια, αποφασίσαμε να ψάξουμε να βρούμε καινούργιους τόπους.

Κάποια στιγμή το βυθόμετρο (Lowrance gen3 9") έδειξε ένα μεγάλο μονόπετρο. Αμέσως γυρίζουμε να το κοιτάξουμε καλύτερα και είδαμε ότι το ψιλό ήταν πολύ πάνω από την πέτρα! Έριξα αμέσως μια σιλικόνη για να δω αν υπάρχει κάποιο αξιόλογο ψάρι.

Τα κρεμαστά νερά σε μεγάλα βάθη τα σημεία όπου συνήθως θα συναντήσουμε τα ψάρια αυτά. Κατρακοίλια στα 200 και ακόμη περισσότερα μέτρα και απότομες διακυμάνσεις βάθους οι ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρχουν μπαλάδες. Η ύπαρξη ρεμάτων στην περιοχή από τα θετικά ενός τόπου, άσχετα αν εμείς για να τον ψαρέψουμε αναζητούμε μέρα χωρίς ρέματα. Ο μπαλάς ζει και κινείται σε μεγάλα κοπάδια, συνήθως ατόμων παρομοίου μεγέθους. Υπάρχουν τόποι όπου θα βρούμε μόνο μεγάλους μπαλάδες και τόποι με μόνο μικρούς. Η ύπαρξη τροφής σε μια περιοχή είναι αυτό που κρατά τα ψάρια εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με την αλλαγή όμως τόσο του καιρού όσο και του ρέματος η τροφή χάνεται και το κοπάδι μετακινείται σε νέα πλούσια περιοχή. Οι ψαράδες που ψαρεύουν σε συγκεκριμένο ψαρότοπο γνωρίζουν πολύ καλά το που θα βρουν τους μπαλάδες ανάλογα με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες και εκεί τους αναζητούν.

... Το βάθος που ψάρευα ήταν στα 28 μέτρα και ήξερα ότι έκανε μια αποχή στα 35 μέτρα. Είπα να "σκανάρω" την αποχή από τα βαθιά προς τα ρηχά, κάτι το οποίο τεχνικά είναι λάθος, αλλά ήθελα να πετύχω έτσι πιο πολλά ψάρια. Ουσιαστικά αναζητήσω μια στήρα που θα ήταν στην αποχή και θα ήταν το μεσημεριανό μας φαγητό. Νιώθω το χτύπημα και καταλαβαίνω ότι ψάρι είναι μεγάλο. Έχω πολύ σφιχτά τα φρένα, επειδή είμαι λοξά και ήδη είμαι στον πάτο. Πρέπει το ψάρι να το πάρω σχετικά γρήγορα, γιατί θα σου βραχώσει.

Αν μιλήσουμε για ψάρεμα με ψιλό παραγάδι σε οποιοδήποτε άλλο βάθος, δεν θα χρειαζόταν να αναφερθώ στο τι δόλωμα θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, ώστε να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα. Αν για παράδειγμα το βάθος που θα ψαρεύαμε ήταν από τα 10 έως τα 30 μέτρα, θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να δολώσουμε ακόμα και πιο μαλακά δολώματα στα αγκίστρια μας. Για παράδειγμα η γαρίδα ή και το καραβιδάκι δύο δολώματα που στοχεύουν σχεδόν σε όλα τα είδη ψαριών, αν τα ρίξουμε στα ρηχά, δεν θα δουλέψουν όσο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ψάρια που υπάρχουν κοντά στην ακτή δεν τρώνε αυτά τα δολώματα, αφού μιλάμε για τα ίδια είδη ψαριών που συναντάμε και πιο βαθιά.

Πρόκειται για ένα πολύ αποδοτικό εργαλείο που ακόμα και στην χειρότερη μέρα του, θα δώσει κάποια ψαράκια, αρκετά ώστε να ομορφύνουν και να δώσουν νόημα στην ψαρευτική εξόρμηση. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις και απαιτήσεις, αλλά ούτε είναι πολυέξοδο, παρόλα αυτά θα υπάρξουν φορές που το αποτέλεσμα του, δεν μπορεί να το φτάσει καμιά ανάλογη τεχνική ψαρέματος. Αυτό που πρέπει κάποιος να γνωρίζει για να ψαρέψει με αυτή την τεχνική, είναι το βάθος της εκάστοτε περιοχής αλλά και την μορφολογία του βυθού.

Χαιρετώ τους φίλους και αναγνώστες του περιοδικού. Νιώθω τυχερός που μέσα από αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να μεταδώσω όλες μου τις προσωπικές εμπειρίες για ένα ψάρι που ακούει στο όνομα Σφυρίδα. Δεν πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή θα υπάρχει φίλος ψαράς που δεν θα θέλει να έχει τουλάχιστον μια προσωπική εμπειρία μάχης με έναν τέτοιο κυνηγό. Και αυτό ακριβώς θα προσπαθήσω να κάνω. Μου πήρε πάρα πολλά χρόνια να καταλάβω αυτόν το αρπακτικό. Πάμε μαζί λοιπόν παρακάτω να σας μεταδώσω όλες αυτές τις προσωπικές εμπειρίες που είχα. Τελικά είναι εύκολο ή όχι να πούμε ότι πάμε να βρούμε και να ψαρέψουμε μια σφυρίδα  Ας προχωρήσουμε γιατί ανυπομονώ να σας πω.

Το ψάρεμα που θα σας περιγράψω πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το lockdown στην περιοχή του Πόρου, στον Αργοσαρωνικό. Εκεί υπάρχει το σκάφος ενός φίλου ψαρά, το οποίο κάνει τουριστική αλιεία. Είναι ένα σκάφος ειδικά διαμορφωμένο, ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό ψαράδων και να μπορούν να ψαρέψουν ταυτόχρονα και άνετα, χωρίς ο ένας να εμποδίζει τον άλλον. Στο συγκεκριμένο ψάρεμα ήμασταν μόνο οι δυο μας, γιατί ήθελε και ο ίδιος να δοκιμάσει να ψαρέψει με ζόκα, αλλά και με μολύβι φύλακα. Ξημερώματα Σαββάτου λοιπόν ξεκινήσαμε να πάμε να ψαρέψουμε. Για ζωντανό θα χρησιμοποιούσαμε σουπιές, που τις είχε προμηθευτεί ο καπετάνιος και τις είχε σε πολύ καλή κατάσταση ήδη μέσα στο σκάφος.

Παρακάτω θα δούμε μαζί και θα αναλύσουμε διάφορες ερωτήσεις που πολλές φορές βλέπουμε ή ακούμε. Σε προσωπικό επίπεδο έχω δεχτεί εκατοντάδες ερωτήσεις και μέσα από αυτές θα επιλέξω τις πιο γνωστές. Τις πιο διάσημες όπως: Πόσα κιλά φρένα να βάλω στο μηχανισμό μου; Πότε να ρίξω την αρματωσιά μου; Πως να βρω τόπους για ψάρεμα; και διάφορες άλλες τέτοιου είδους ερωτήσεις. Σκοπός μου φίλοι μου είναι ένα άρθρο που να μας δυναμώσει με γνώσεις και να μας ανεβάσει ένα επίπεδο ακόμα, ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να πιάσουμε κάποιο ψάρι.