Χαιρετώ τους αναγνώστες του περιοδικού για μια ακόμη φορά! Σε αυτό το άρθρο έχει περάσει το καλοκαίρι και ήρθε η εποχή που οι πιο πολλοί περιμένανε. Η εποχή που τα καλαμάρια, αρχίζουν και επισκέπτονται όλο και πιο ρηχότερα νερά και υπάρχουν στις ακτές μας θα δούμε και θα αναλύσουμε μαζί την τεχνική, ώστε να σας προτρέψω να αφήσουμε στο σπίτι τα εργαλεία που κάνουμε «ζωντανό»! Όσο και αν φαίνεται παράξενο και παράλογο, τα τεχνητά δεν ορίζουν χρόνο και τόπο. Δουλεύουν παντού και πάντα. Και αυτό σας το γράφω με σιγουριά γιατί για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια ασχολήθηκα εντατικά, και με μεγάλο πείσμα, χειμώνα - καλοκαίρι - άνοιξη - φθινόπωρο αποκλειστικά με αυτήν την τεχνική. Χωρίς την σιγουριά του ζωντανού καλοδολωμένου καλαμαριού που σπάνια κάποιος θηρευτής θα αρνηθεί. Ας δούμε παρακάτω μαζί του λόγους!

Ας ξεκινήσω ότι με την τεχνική slow jigging ξεχνάμε τις περιπέτειες της «νυκτός» να ψάχνουμε για ζωντανά, να μένουμε άυπνοι και να έχουμε το άγχος αν θα πιάσουμε καλαμάρια. Είναι μια τεχνική που πραγματικά είσαι «κουστουμαρισμένος» και γλυτώνεις ώρες ταλαιπωρίας. Δεν υπάρχει το άγχος του δολώματος, και σίγουρα σωματικά είμαστε πολύ πιο δυνατοί, μιας και έχουμε κοιμηθεί περισσότερες ώρες. Συμπερασματικά λοιπόν, η ψυχολογία μας σωματική και ψυχολογική κυμαίνονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Χωρίς άγχος μιας και το δόλωμα το έχουμε εξασφαλισμένο. Η πλανοθήκη μας είναι το δόλωμα. Γεμάτη όπως λέω με «καραμελίτσες» σε διάφορους χρωματισμούς και σχέδια, ακόμα και για τις ποιο απαιτητικές και δύσκολες καταστάσεις και για τους ποιο πονηρούς αντίπαλους!

Υπάρχουν στιγμές που χαίρομαι που τις έζησα, ώστε με την σειρά μου να τις μοιραστώ μαζί σας. Θυμάμαι όταν άρχισα δειλά δειλά και το ψάρεμα με ζωντανό ή νωπό, μετά την περίοδο των 4 χρόνων συνεχόμενων δοκιμών στο slow jigging. Ζούσα στιγμές που ενώ κάτω στο βυθό υπήρχαν θηρευτές δεν δοκίμαζαν με τίποτα το ζωντανό καλαμάρι που περνούσε μπροστά από τα μάτια τους! Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι τι κάνω λάθος ή τι φταίει. Δυστυχώς λοιπόν διαπίστωσα ότι όταν ένας τόπος πιέζεται πολύ, δηλαδή πηγαίνουν πολλοί για ψάρεμα εκεί, και το μέρος «χτυπιέται» από όλες τις τεχνικές από ερασιτέχνες και επαγγελματίες, τα ψάρια αποκτούν άλλη συμπεριφορά. Είναι πολύ διστακτικά ακόμα και σε ένα ζωντανό καλαμάρι που πηγαινοέρχεται μπροστά στα μούτρα τους. Αλλά έχουν ένα μειονέκτημα που η φύση έκανε το λάθος να τα προικίσει. Ένα θέμα χωροταξικό. Δηλαδή στο χώρο που υπάρχουν και κινούνται είναι αφεντικά του.

Σαν κάποιος κανόνας που δεν είναι πουθενά γραμμένος αλλά υποσυνείδητα είναι ο κανόνας του δυνατότερου. Άρα όσο πονηροί και να είναι οι θηρευτές, όταν θα τους βρούμε υπάρχει μεγάλη περίπτωση να χτυπήσει κάποιο ψάρι. Η σωστή επιλογή πλάνου, σχεδίου και χρώματος δεν θα μας αφήσει χωρίς ψάρι. Φυσικά αυτό προϋποθέτει και μια σωστή ρίψη ώστε ο πλάνος να πέσει όσο είναι δυνατόν κοντά στο ψάρι. Μέσα στο χώρο του, όπου θα λειτουργήσει ενστικτωδώς και θα κάνει επίθεση όχι για να φάει αλλά για να σκοτώσει πρώτα τον ατίθασο εισβολέα που δεν σεβάστηκε ας πούμε τον χώρο του δυνατότερου. Μου έχει τύχει πολλές φορές να μην τρώνε σε ζωντανό ή νωπό αλλά να χτυπάνε πλάνο στο κατέβασμα εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς. Άρα και κατέληξα ότι όσο και πονηρά να είναι, με λίγη τύχη είναι πιθανό ένα χτύπημα στο κατέβασμα μετά από λίγα λεπτά slow jigging.

Σχετικά με εξοπλισμό

Ένα σοβαρό παράγοντα, ίσως το πιο σημαντικό για μένα σε αυτή την τεχνική ώστε να δούμε αποτελέσματα είναι το καλάμι. Βασικά θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό ώστε να δώσει πνοή στο πλάνο μας. Δεν είναι κάτι απλό. Είναι κάτι που μόνο σοβαρές εταιρίες προσφέρουν, κάνοντας πρώτα δοκιμές για μήνες πριν τα βγάλουν στην αγορά με τα χαρακτηριστικά τους για το εύρος πλάνων, και για αυτό ίσως είναι ακριβότερα από κάποια άλλα. Σαφώς για την ποιότητα υλικών και σίγουρα για τις δοκιμές που και εκεί δαπανείται χρόνος και χρήμα. Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει ο κανόνας, ότι πληρώνεις παίρνεις. Πολλοί φίλοι παράτησαν αυτή τη τεχνική γιατί δεν τους δούλευε. Αυτό είναι αναπόφευκτο να μην γίνει. Γιατί είναι μια εξειδικευμένη τεχνική και για να δουλέψει χρειάζονται και τα σωστά εργαλεία. Φανταστείτε το ότι παράγουμε μία ενεργεία, μια δύναμη η οποία με την σειρά της διοχετεύεται από το καλαμάκι στο πλάνο. Και αυτός με την σειρά του θα κάνει την κίνηση που έχει κατασκευαστεί.

Αν όλα λειτουργούν όπως έχουν κατασκευαστεί το κάρφωμα δεν θα αργήσει να έρθει ακόμα και στα πιο πονηρά ψάρια. Καλό είναι λοιπόν να συμβουλευόμαστε ανθρώπους που λειτουργούν την τεχνική με αποτελέσματα και όχι ανθρώπους που απλά τα εμπορεύονται χωρίς να έχουν ιδέα στην πράξη τι συμβαίνει. Και είναι κρίμα για λίγα χρήματα παραπάνω να μην μπορούμε να καταφέρουμε κάποιο κάρφωμα και κάποια επιτυχία στο ψάρεμα και στο τέλος να τα παρατάμε. Εξαιτίας φυσικά όχι της δικής μας προσπάθειας, αλλά των λάθος εργαλείων που έχουμε στα χέρια μας. Έχω ακούσει πολλά και έχω δει πολλά. Ένα πολύ μικρό παράδειγμα είναι ότι καθώς μιλούσα με ένα πολύ καλό παιδί που είχε αφιερώσει πολλές ώρες στην τεχνική δεν είχε πιάσει κάτι. Καθώς συζητούσαμε να βρούμε τελικά τι φταίει, μέσα σε πολλά άλλα μου είπε ότι το νήμα που χρησιμοποιούσε ήταν PE 4 (!) δηλαδή μέσο όρο από 0.34 χιλ. έως 0.38. Καταλαβαίνετε πόσο χοντρό νήμα χρησιμοποιούσε και σαν αποτέλεσμα ήταν να μην φτάνει ποτέ η ενέργεια του καλαμιού, ο χτύπος, στο πλάνο. Ήταν απλά ένα σίδερο που ανεβοκατέβαινε και φυσικά πότε δεν χάρηκε ένα κάρφωμα. Και αυτό επαναλαμβάνω δεν ήταν λάθος δικό του ή της προσπάθειας του μιας και επέμενε πολύ, αλλά λάθος συμβουλών και λάθος εργαλείων.

Πολλές φορές οι υπερηφάνεια μας ότι τα ξέρουμε όλα ή δεν δεχόμαστε κριτικές ή δεν δεχόμαστε άλλες απόψεις, φέρνουν αυτά τα αποτελέσματα. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που πλέων μέσα από το διαδίκτυο αφηγούνται τις εμπειρίες τους ή τον τρόπο που ψαρεύουν, πιστεύω ότι μερικές φορές βγάζουμε και μόνοι μας τα μάτια μας όταν κάνουμε ότι μας έρθει και πιστέψουμε ανθρώπους που απλά πουλάνε εξοπλισμό και ποτέ δεν τους έχουμε δει στην πράξη. Ίσως δεν γίνεται κακοπροαίρετα, να βοηθήσουν θέλουν, αλλά μερικές φορές περισσότερο κακό γίνεται παρά καλό. Παραλίγο να ξεχάσω να γράψω ένα σημαντικό παράγοντα αποτυχίας. ΠΡΟΣΟΧΗ στην ποιότητα και στην κατηγορία του νήματος που αγοράζουμε. Έχω δοκιμάσει αρκετά νήματα αμερικάνικα, κινέζικα και ιαπωνικά. Δυστυχώς φίλοι μου καλό είναι να δώσουμε λίγο προσοχή στην αγορά του νήματος γιατί για αυτή την εξειδικευμένη τεχνική είναι σημαντική η επιλογή μας. Να σας γράψω τι έχω συναντήσει. Ας πούμε ότι έχω αγοράσει ένα νήμα 8 κλώνων διαμέτρου PE 2 ( δηλαδή από 0.242 χιλ. μέχρι 0.269 χιλ.). Θα γέμιζα το μηχανάκι μου και θα νόμιζα ότι επάνω έχω ένα σωστό νήμα με την σωστή διάμετρο να πάω να ψαρέψω. Δυστυχώς φίλοι μου υπάρχουν και άλλα που δεν τα γνώριζα αλλά άρχισα να τα μαθαίνω στη πράξη με τον κακό τρόπο. Και αυτός ήταν ότι είχαν μειωθεί δραματικά τα καρφώματα.

Δυστυχώς λοιπόν, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που θέλουμε κάτι οικονομικό αλλά για την συγκεκριμένη τεχνική είναι απαγορευτικό. Μερικές εταιρίες ενώ γράφουν PE 2, τελικά είναι πολύ περισσότερο και σε μερικές περιπτώσεις φτάνει το πραγματικό να είναι διάμετρο PE 3 (0.296 μέχρι 0.341 χιλ.) ή ακόμα και μέχρι PE 4 ( 0.342 μέχρι 0.381) Και να μην ξεχάσω να αναφέρω ακόμα ότι απορροφούν πάρα πολύ νερό. Ακριβώς όπως το διαβάσατε. Απορροφούν νερό γιατί δεν έχουν υποστεί την επεξεργασία που χρειάζεται. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα νήμα που είχα βάλει και καθώς ψάρευα και το έβαζα στο μηχανάκι σφιχτά και χιαστή μου έκανε εντύπωση καθώς περνούσε μέσα από τα δάχτυλα μου το νερό που σούρωνε και έπεφτε επάνω μου. Από εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και το έψαξα λίγο περισσότερο. Έτσι κατέληξα ότι μερικές φορές καλό είναι να δίνουμε λίγα χρήματα παραπάνω για επώνυμα νήματα ιαπωνικά γιατί έχουν τις διαμέτρους που αναφέρουν, η απορροφητικότητα σε νερό είναι πολύ μειωμένη. Αυτό και θα κρατήσει πολύ περισσότερα ψαρέματα πριν αρχίσει να αλλοιώνεται. Μπορεί και μία φορά τον χρόνο να χρειάζεται να το αλλάζουμε και όχι κάθε 2 με 3 μήνες.

Σχετικά με τους τόπους

Κάτι που ίσως βοηθήσει αρκετούς και το γράφω επειδή το έχω ζήσει, είναι να μην χτυπάμε συνεχώς τους τόπους. Είναι πολύ σημαντικό να αφήνουμε τους τόπους να ηρεμούν. Υπάρχουν φίλοι που έχουν την πολυτέλεια να πηγαίνουν καθημερινά για ψάρεμα. Ένα στίγμα ίσως τους δώσει κάποιο ψάρι. Το μεγαλύτερο λάθος είναι κάθε μέρα να πηγαίνουν στο σημείο και να κάθονται μια δυο ώρες να δοκιμάζουν την τύχη τους. Δυστυχώς δυο πράγματα συμβαίνουν. Σε πρώτο στάδιο τα ψάρια πονηρεύουν τόσο που στο τέλος απλά τα κοιτάμε και αναρωτιόμαστε γιατί δεν χτυπάνε πραγματικά σε τίποτα, και σε δεύτερο στάδιο μεταναστεύουν και αφήνουν το τόπο. Οπότε και μόνοι μας χαλάσαμε ένα τόπο που μπορούσαμε να πηγαίνουμε κάθε 10 μέρες και να χτύπαγε ένα ψάρι.

Είναι δύσκολο το ξέρω και το κατανοώ. Αλλά η νοοτροπία μας λέει ότι αν δε πάω εγώ θα πάει ο άλλος. Δυστυχώς δεν είναι έτσι, γιατί ο καθένας μας έχει συγκεκριμένη κίνηση που ψαρεύει και τα ψάρια απομνημονεύουν συνεχώς τους καινούργιους κινδύνους και τις καινούργιες κινήσεις που βλέπουν. Τους καινούργιους εχθρούς και όλα αυτά, εφόσον πιαστεί ή χαθεί κάποιο ψάρι. Δυστυχώς το έχω δει να γίνεται αυτό και τα ψάρια να πονηρεύουν τόσο πολύ ώστε όταν περνάς ένα σημάδι με όποιον τρόπο και να ψαρέψεις, να μην βλέπεις τίποτα στο βυθόμετρο και ξαφνικά μόλις δοκιμάσεις κάτι καινούργιο να σηκώνονται 10 ψάρια από το πουθενά για να δουν το καινούργιο που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ! Το λάθος που θα έκανα ήταν να συνέχιζα να ψαρεύω. Λάθος γιατί θα τα πονήρευα μετά από λίγα καρφώματα. Ενώ όταν θα ξανά επισκεφτούμε τον τόπο μετά από 15-20 μέρες, το κάρφωμα τις περισσότερες φορές δεν θα αργήσει να έρθει! Για αυτό συστήνω προσοχή και αυτοσυγκράτηση ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε χτυπήματα.

Πειραματισμοί

Άλλο κεφάλαιο είναι οι δοκιμές. Συστήνω εφόσον αγοράσετε διάφορους πλάνους από διάφορες εταιρίες όπου η κάθε μια έχει το δικό της σχέδιο και το δικό της κράμα μετάλλων που φτιάχνει του πλάνους της. Ναι καλά διαβάσατε. Οι σοβαρές εταιρίες έχουν κάνει μελέτες όχι μόνο στο σχέδιο και την πλεύση αλλά ακόμη και στα είδη μετάλλων που θα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν ένα πλάνο πριν και μετά από ατελείωτες δοκιμές, διαδικασία που μπορεί να πάρει αρκετούς μήνες πριν βγει στην παραγωγή. Εφόσον γεμίσετε την πλανοθήκη με πλάνους, καλό είναι να πάτε σε ρηχά νερά που να βλέπετε κάτω στον βυθό και να κάνετε δοκιμές να δείτε περίπου πως δουλεύει καλύτερα ο καθένας. Τι κινήσεις κάνει και γενικότερα την συμπεριφορά του, ώστε να έχετε μια σφαιρική άποψη για τον καθένα ξεχωριστά. Αν συναντήσουμε σχεδόν ήρεμα νερά, εννοώ χωρίς πολλά θαλάσσια ρεύματα, τότε ένας μεσόβαρος πλάνος θα δουλέψει πάρα πολύ καλά! Με ρεύματα όμως αλλάζουν δραματικά οι συμπεριφορές αυτών προς το χειρότερο. Αλλάζουμε με πλάνους που είναι πισώβαροι ή κεντρόβαροι.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου σε στιγμές με έντονα ρεύματα εμπιστεύτηκα πλάνους από την τεχνική shore jigging. Ναι καλά διαβάσατε! Πάντρεψα πλάνους shore με τις κινήσεις slow jigging και με τα εργαλεία slow jigging. Θυμάμαι ότι αυτή η επιλογή μου ήρθε επειδή συνάντησα μέρα που στο ψάρεμα είχε πολλά ρεύματα και κανένας πλάνος δεν μου δούλευε. Έτσι λοιπόν είχε έρθει η ώρα να κάνω κάτι για να μην εγκαταλείψω εκείνη την όμορφη μέρα, να μπορώ να ψαρέψω και να νοιώσω έστω ένα κάρφωμα. Έγινε ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Ταχύτατη βύθιση ώστε να πέσω κοντά στα ψάρια και γρήγορες κοφτές κινήσεις για να προλάβω να δελεάσω κάποιο από αυτά. Το πείραμα είχε πετύχει. Ένα όμορφο συναγρίδι ήρθε να επιβεβαιώσει την επιτυχία. Για αυτό σας προτείνω κάντε δοκιμές, δείτε με τα μάτια σας τις αντιδράσεις των πλάνων και μην διστάσετε να πειραματιστείτε. Σε λογικά πλαίσια όμως!

Όχι να πάρουμε το πλάνο και να κρεμάσουμε επάνω χταπόδια - τρέσες - αγκίστρια -φούντες να καταφέρουμε να του χαλάσουμε την πλεύση και μετά να αναρωτιόμαστε τι είναι λάθος και ενώ βλέπουμε τα ψάρια γιατί δεν χτυπάνε! Λίγες μικρές - μεγάλες συμβουλές που όποιος ακολουθήσει είμαι βέβαιος ότι μόνο θετικά αποτελέσματα τον περιμένουν. Καλές θάλασσες σε όλους τους φίλους με υγεία πάνω από όλα και ασφαλείς επιστροφές. Η θάλασσα ανήκει σε όλους, δεν είναι τσιφλίκι κανενός αλλά χρειάζεται την αγάπη μας, τον σεβασμό μας και την φροντίδα μας. Η αχαριστία και η υπερκατανάλωση οδηγεί σε λάθος μονοπάτια με σίγουρο τελειωμό!