Δημοσθένης Βαρβέρης

Το 1987 ίδρυσε τον έκθεση ΝΑΤΕΧ με τον τίτλο έκθεση ΚΥΝΗΓΙ & ΨΑΡΕΜΑ. Ήταν η πρώτη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα για το ψάρεμα, το κυνήγι, την κυνοφιλία, και το ψαροτούφεκο. Το 1993 η έκθεση είχε εντάξει και τα θέματα της κατάδυσης, του κάμπινγκ και του outdoor με τον τίτλο ΚΥΝΗΓΙ, ΨΑΡΕΜΑ, ΚΑΤΑΔΥΣΗ & CAMPING.

Στον εκδοτικό τομέα εξέδωσε το 1990, για πρώτη φορά τον ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΟΠΛΩΝ. Από το 1992 ξεκίνησε η έκδοση των περιοδικών με πρώτο τον ΒΥΘΟ (ψαροτούφεκο & ελεύθερη κατάδυση). Μετά ακολούθησαν τα περιοδικά ΨΑΡΕΜΑ (ψάρεμα από την ακτή), GREEK DIVER (αυτόνομη κατάδυση), ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΣΚΑΦΟΣ (ψάρεμα από το σκάφος), ΑΡΤΕΜΙΣ (κυνήγι, κυνοφιλία και σκοποβολή) και το 1999 το περιοδικό ΣΚΑΦΟΣ.

Τα τελευταία χρόνια και ο ίδιος αρθρογραφεί στα περιοδικά ΣΚΑΦΟΣ & ΒΥΘΟΣ, και ΨΑΡΕΜΑ με ΣΚΑΦΟΣ.


Γιώργος Καζούλης: Ροφός 16,7 κιλά. Με τι εξοπλισμό και ποιά τεχνική.

Αναλύει το ψάρεμά του, στον Δημοσθένη Βαρβέρη. T.174

Γιώργος Καζούλης: Ροφός 16,7 κιλά. Με τι εξοπλισμό και ποιά τεχνική.

Είχαμε πάει μια παρέα διακοπές στην Παλιόχωρα και στη βάρκα μπήκε μαζί μου ο Χρήστος και η Έλενα για να πιάσουμε ένα ψάρι ώστε να φάμε. Για μένα ένας από τους πιο αποδοτικούς τρόπους να ψάξεις γρήγορα πολλά σημεία ψαρεύοντάς τα είναι η τεχνική της βολής από το σκάφος, γύρω γύρω από τη βάρκα. Χρησιμοποιώ ένα καλάμι Heavy Spinning 2,70 μέτρα μήκος, με 30/80 action της PENN. Μαζί με ένα μηχανισμό 4.500 και σαν setup έχω ένα pe 2 και 0,47 mm παράμαλο.

Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα από τη στιγμή βέβαια που γνωρίζεις πως πηγαίνει ο βυθός, να κάνεις κάποιες βολές γύρω από τη βάρκα. Οι βολές που πετυχαίνουμε εμείς συνήθως είναι από 50 έως και 90 μέτρα. Καταλαβαίνεις ότι ουσιαστικά μπορούμε να ψαρέψουμε με κέντρο το σκάφος και μια ακτίνα 90 μέτρων γύρω απ’ αυτό, σε μια πολύ μεγάλη θαλάσσια έκταση. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με την ένταση του ανέμου, που εκείνη την ημέρα μας βοήθησε, γιατί υπήρχε απόλυτη άπνοια.

Το σκάφος που ψαρεύαμε ήταν επτάμετρο και αυτό μας δυσκόλευε να ψαρέψουμε στα ρηχά, οπότε θα είμασταν γύρω στα 300 μέτρα από την ακτή. Μόλις φτάσεις στο σημείο που θέλεις να ψαρέψεις σβήνεις τη μηχανή και ενώ το σκάφος ακόμα κινείται κάνεις την πρώτη σου ρίψη.

Με το που βγαίνουμε από το λιμάνι της Παλιόχωρας ρίχνουμε σε ένα σημείο κόφτο. Ξεκινά από τα 10 μέτρα και πέφτει στα 30. Πιάνω μία στήρα και μου ξεψαρίζει. Ήμουν τελικά τυχερός, γιατί όπως είπα και πριν πηγαίναμε για ένα ψάρι. Θα το είχα πιάσει και θα είχαμε φύγει. Έτσι συνέχισα…

Ρίξαμε σε άλλο ένα σημείο αλλά δεν είχαμε κανένα αποτέλεσμα και μετά πήγαμε στο σημείο που βγήκε ο ροφός.

Εκεί πιάσαμε τρεις μικρές στήρες μέχρι, που ξαναγύρισαν στο νερό. Την στιγμή που απελευθέρωνε ο Γιάννης μια 700άρα, μου χτύπησε εμένα ο ροφός.

Το βάθος που ψάρευα ήταν στα 28 μέτρα και ήξερα ότι έκανε μια αποχή στα 35 μέτρα. Είπα να "σκανάρω" την αποχή από τα βαθιά προς τα ρηχά, κάτι το οποίο τεχνικά είναι λάθος, αλλά ήθελα να πετύχω έτσι πιο πολλά ψάρια. Ουσιαστικά αναζητήσω μια στήρα που θα ήταν στην αποχή και θα ήταν το μεσημεριανό μας φαγητό. Νιώθω το χτύπημα και καταλαβαίνω ότι ψάρι είναι μεγάλο. Έχω πολύ σφιχτά τα φρένα, επειδή είμαι λοξά και ήδη είμαι στον πάτο. Πρέπει το ψάρι να το πάρω σχετικά γρήγορα, γιατί θα σου βραχώσει. Με το πρώτο χτύπημα το ψάρι μου πήρε 1 με 2 μέτρα και πιστεύω ότι μάλλον δεν είχε καταλάβει ότι είχε πιαστεί. Το ζόρισα αρκετά και σταμάτησε το ψάρι να κάνει κεφάλια. Σκέφτηκα θα είναι άλλος ένας ροφός που θα έχω χάσει, μιας και δεν είναι και ο ενδεδειγμένος τρόπος για να κυνηγάς τέτοια ψάρια. Αρχίζω να τραβάω και φέρνω το ψάρι γύρω στα 15 μέτρα από το σημείο που το έπιασα. Εκεί το ψάρι αρχίζει να κάνει κάτι δυνατά κεφάλια, παίρνοντας κάθε φορά 5 με 6 μέτρα πετονιάς.

Εκεί πίστεψα ότι ήταν Μαγιάτικο. Παρόλα αυτά δεν έπρεπε να το αφήσω να τρίψει το κεφάλι του σε κάποια πέτρα. Όταν υπολόγιζα ότι πλησιάζει προς το βυθό, εγώ έκανα κόντρα και συνέχισα να το ανεβάζω προς τα πάνω παίρνοντας κάποια μέτρα. Αυτό μου τα ξαναπαίρνει πίσω και εκεί σιγουρεύτηκα ότι είναι μαγιάτικο. Γιατί αυτό το ψάρι όσα μέτρα του παίρνεις, τόσα σου παίρνει αυτό πίσω. Μετά από 3-4 κεφάλια που μου έκανε το ψάρι άρχισε να κάνει κυκλικές κινήσεις παράξενες, κάτι που δε συνηθίζει να το κάνει ο ροφός. Όσο ανέβαινε περίμενα να δω την γυαλάδα του ψαριού, μιας και περίμενα να δω μαγιάτικο.

H Έλενα με το μεγάλο ψάρι!

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται, μέχρι που ανέβηκε στην επιφάνεια και είδα αυτόν τον υπέροχο ροφό. Ήταν κάτι το ασύλληπτο. Τον έβλεπα και έλεγα ότι δεν μπορεί να συνέβη αυτό το πράγμα. Η σιλικόνη που χρησιμοποιούσα είναι Fiiish black minnow No 3, που το αγκίστρι της είναι minion για τέτοια ψάρια. Το πως δεν άνοιξε το αγκίστρι είναι απορίας άξιον. Όλα έγιναν στην εντέλεια και εδώ φάνηκε η αξία του καλαμιού, που χρησιμοποίησα όλη την παραβολή του από την αρχή μέχρι το τέλος που θεωρώ ότι έπαιξε πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στο να μη χαθεί το ψάρι. Πάντα ένα πολύ καλό καλάμι αποσβένει όλες αυτές τις αντιστάσεις και τα προβλήματα που μπορεί να έχεις σε έναν ελαφρύ εξοπλισμό, σαν τον δικό μου εκείνη της ημέρας.

Πρέπει να ξέρεις τα εργαλεία σου και να έχεις εμπιστοσύνη σ’ αυτά. Είναι πολύ σημαντικό για να ξέρεις πως θα κινηθείς σε μια μάχη με ένα μεγάλο ψάρι.

Μετά φιλετάραμε το ψάρι το μαρινάρισα με λάδι και μουστάρδα και κάναμε σουβλάκια για να φάει όλη η παρέα.

Όλο το ψάρεμα μας διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα!


Γιώργος Καζούλης - who is!

Την αγάπη για το ψάρεμα μου την κληροδότησε ο πατέρας μου. Από μικρός τον ακολουθούσα στα ψαρέματα που έκανε από την βάρκα (κυρίως καθετές).

…Σπούδαζα στο πανεπιστήμιο του Ηρακλείου φυσικός και σκεπτόμουν πως θα μπορούσε να είμαι συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Ένα χρόνο πριν τελειώσω την σχολή μου, πήρα την απόφαση να τα παρατήσω. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος. Αυτό που έκανα ήταν το πιο κοντινό που θα μπορούσε να γίνει για να είμαι συνέχεια κοντά της. Έτσι ξεκίνησα το κατάστημα ειδών αλιείας στα Χανιά εδώ και δυο χρόνια, με το όνομα Fishing Lab μαζί με το Μιχάλη Αλεβίζο, που είναι εξειδικευμένος στο υποβρύχιο κυνήγι.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΗ
Print
Back To Top