Γιώργος Καρακολίδης

Γεννήθηκε στις Σέρρες τον Μάρτιο του 1980 και εργάζεται στην Πολεμική Αεροπορία ως ηλεκτρονικός. Σε μια πόλη μακριά από την θάλασσα, δεν είχε καμία ψαρευτική επαφή με αυτήν έως ότου το 2008 γνώρισε την σύζυγο του Γιώτα Κεραμιδάρη, η οικογένεια της οποίας διατηρεί κατάστημα με είδη αλιείας . Η πρώτη επαφή ήταν σε τεχνικές από βάρκα, κυρίως συρτή βυθού με μολύβι φύλακα.

Η επιμονή και η τελειομανία που τον διακατέχει τον οδήγησαν σύντομα σε μεγάλες ψαρευτικές επιτυχίες. Μετά από κάποια χρόνια τριβής με την τεχνική η δυσκολία εύρεσης ζωντανών δολωμάτων σε συνδυασμό με την χιλιομετρική απόσταση από τον τόπο κατοικίας τον οδήγησαν να πειραματιστεί με τα τεχνητά δολώματα τα οποία πολύ γρήγορα τον κέρδισαν. Ασχολήθηκε αρχικά με το inchiku και το slow jigging, αλλά την καρδιά του έκλεψαν οι σιλικόνες και το tai rubber. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς σε ελληνικά περιοδικά ψαρέματος και στα πλαίσια της ενίσχυσης της οικογενειακής επιχείρησης, διατηρεί ένα πλούσιο ψαρευτικό κανάλι στο YouTube.


Είδη ψαριών - Το ΤΣΑΟΥΣΙ.

Του Κώστα Λυκογιώργου (Σκούκιος)

Είδη ψαριών - Το ΤΣΑΟΥΣΙ.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πριν πολλά χρόνια, στα πρώτα μου βήματα, που είχα δει άλλους ψαράδες να κρατάνε στα χέρια τους μεγάλα επιβλητικά κόκκινα ψάρια. Τα ονόμαζαν τσαούσια. Πόσο πολύ ήθελα και εγώ να πιάσω ένα τέτοιο ψάρι. Μα δεν ήξερα τίποτα για αυτό. Τι τρώει; Πώς πιάνεται; Σε τι τόπους να ψάξω να το βρω; Στα πόσα μέτρα; Σε αυτό το άρθρο φίλοι μου θα δούμε μαζί και θα παρουσιάσουμε ένα πολύ δυνατό ψάρι που τα μεγάλα αρσενικά είναι γνωστά και ως κορωνάτα. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον κόκκινο δαίμονα, που έχει περίσσια δύναμη στη μάχη μέχρι σχεδόν κάτω από τη βάρκα πολλές φορές. Και τα δόντια του είναι τόσο κοφτερά που κόβουν πετονιές και σπάνε αγκίστρια με μεγάλη ευκολία!

Βιολογία

Το Τσαούσι ανήκει στην οικογένεια με τις Σπαρίδες ( Sparidae ). Το λατινικό του όνομα είναι Dentex Gibbosus. Είναι ένα θήραμα που το συναντάμε συνήθως από 1 - 1.5 κιλό μέχρι τα 9 κιλά. Δεν είναι λίγες οι φορές όμως, που έχουν πιαστεί ψάρια από 9 κιλά μέχρι 14 κιλά. Και σε σπάνιες περιπτώσεις από 14 κιλά μέχρι 19 κιλά. Ζει και περνάει τον χρόνο του ψάχνοντας τροφή, όπως κεφαλόποδα, οστρακόδερμα, μικρά ψάρια, ακόμα και το μικρό κόκκινο καβουράκι αν υπάρχει στον τόπο που περιφέρονται. Γιατί το κόκκινο καβουράκι είναι μια λιχουδιά για αυτά, που σίγουρα δεν θα χάσουν την ευκαιρία να γευτούν. Η μεγαλύτερη του αγάπη τα καλαμάρια και οι σουπιές. Το βρίσκουμε σε τόπους ανάμεικτους. Δηλαδή σε τόπους που έχουν τραγάνα ή μεγάλα μονόπετρα που περιτριγυρίζονται από λάσπη περιμετρικά τους. Αγαπάνε το μέταλλο, όπως βυθισμένες λαμαρίνες ή τα ναυάγια. Όπου υπάρχει σίδερο είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο θα την επισκεφτούν τα τσαούσια για λίγες μέρες. Και ανάλογα το βάθος, αν είναι ρηχά, αυτό θα συμβεί τους ζεστούς μήνες, αν είναι βαθιά από 120 μέτρα + τότε θα τα βρούμε ακόμα και τους παγωμένους μήνες.

Εξοπλισμός

Τα Τσαούσια πιάνονται με όλες τις τεχνικές. Με παραγάδι, με συρτή με ζωντανό ή νωπό δόλωμα, με jigging, με tai - rubber, τώρα που η τεχνολογία έχει προχωρήσει και τα γρι - γρι όλη τη νύχτα είναι δυνατόν να πιάσουν καθώς και οι ανεμότρατες τη μέρα, σύμφωνα με μαρτυρίες και βίντεο που έχουν δημοσιευτεί μεγάλες ποσότητες κοπαδιαστές με Τσαούσια. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν πιαστεί Τσαούσια με την τεχνική του casting. Μάλιστα κάποιες από αυτές έχουν πιαστεί και Τσαούσια πάνω από 5 κιλά.

Καλάμι

Ανάλογα την τεχνική που θα επιλέξουμε για να πιάσουμε ένα τέτοιο ψάρι, θα χρειαστούμε και το αντίστοιχο καλάμι. Αν είμαστε από βάρκα και θέλουμε να το κυνηγήσουμε με ζωντανά δολώματα ή νωπά, μια πολύ καλή λύση είναι καλάμια δίσπαστα ή τρίσπαστα με δυνατό στέλεχος και μαλακή μύτη και 15-20 λίμπρες είναι αρκετό. Είναι ψάρια που δεν θα κυνηγήσουν να πάνε σε κάποια τρύπα ώστε να τρίψουν το παράμαλλο όπου με την σειρά του και θα κοπεί. Η μόνη εξαίρεση που θα χρειαστούμε ισχυρό εξοπλισμό όσον αφορά το καλάμι, είναι όταν είμαστε κοντά σε σίδερα ή ναυάγια. Εκεί θα χρειαστούμε ισχυρό εξοπλισμό από 30 μέχρι 40 λίμπρες περίπου, ώστε να αντιδράσουμε αστραπιαία και να τραβήξουμε το ψάρι. Χωρίς περιθώρια να πάει όπου θέλει, αλλά όπου θέλουμε εμείς. Δηλαδή με μόνη κατεύθυνση επάνω και μέσα στη βάρκα. Όσες πιο πολλές λίμπρες το καλάμι, χάνουμε όμως σε ευαισθησία μύτης. Εκτός και αν αγοράσουμε κάτι ακριβό και εξειδικευμένο.

Σε τιμές από 600 ευρώ και πάνω για να καταλάβουμε για τι εύρος τιμών εννοώ το εξειδικευμένο. Αν το αναζητήσουμε με καλάμια του slow ή του καθαρόαιμου jigging ισχύει η ίδια νοοτροπία. Σε τραγάνες δεν χρειαζόμαστε τόσο ισχυρό καλάμι, σε αντίθεση με λαμαρίνες και ναυάγια που θα χρειαστούμε πιο ισχυρά καλάμια αλλά και πιο τεχνικά. Γιατί σε αυτές τις τεχνικές το ισχυρό δεν σημαίνει τεχνικό. Και θα χρειαστεί πάλι να βάλουμε το χέρι λίγο πιο βαθιά στη τσέπη και ξεπερνώντας το κόστος, μόνο για καλάμι, από 500 ευρώ και πάνω. Για το tai – rubber σε δύσκολους τόπους είναι όπως σε όλες τις τεχνικές δύσκολα και πάλι τα πράγματα. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν στο εμπόριο πια καλάμια, πιο δυνατά που μπορούν δεχτούν πιο βαριά μολύβια και αρματωσιές, άλλα έχουν και την ανάλογη αντίδραση με ένα δυνατό κάρφωμα και επίσης έχουν την δύναμη να τρομπάρουμε και να σηκώσουμε το ψάρι. Γράφω για καλάμια που έχουν το λιγότερο 6kg max drag. Και βαρίδι να λένε 200gr max. Ισχυρά καλάμια Ιαπωνικά, εξειδικευμένα για tai rubber που έχουν την δύναμη και την τεχνική να αποδώσουν σε δύσκολες καταστάσεις. Οι τιμές εδώ ξεκινούν από 370 ευρώ και πάνω.

Νήμα

Σε όποια τεχνική και να επιλέξουμε να κυνηγήσουμε αυτό το όμορφο θήραμα, που θα μας χαρίσει όμορφες στιγμές, θα χρειαστούμε αναλόγως και τον βοηθό μας, το νήμα. Καλό είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε αξιόλογα και επώνυμα νήματα 4 μέχρι 8 κλώνων μέσο όρο. Αν έχουμε την οικονομική δυνατότητα ας δοκιμάσουμε και τα πιο εξελιγμένα αλλά πιο ακριβά νήματα. Χρειαζόμαστε επώνυμα για τον λόγο, ότι έχει παρατηρηθεί ότι δεν είναι λίγες οι φορές που ένα νήμα γράφει PE# 2.0 (0.28 χιλ.) χιλιοστά και πραγματικά είναι PE # 4.0 (0.33 χιλ.) Στην τεχνική της συρτής από PE #3.0 ( 0.28 χιλ. ) μέχρι PE #6.0 ( 0.42 χιλ. )είμαστε καλυμμένοι. Αναλόγως τα θηράματα. Στο tai rubber από light καταστάσεις σε τραγάνες χωρίς δύσκολους βυθούς από PE #0.6 ( 0.18 χιλ. ) μέχρι PE #1.7 ( 0.21 χιλ. ) Και σε πιο δύσκολους με πιο δυνατό – «βαρύ» εξοπλισμό από PE #2.0 ( 0.23 χιλ. ) μέχρι PE #2.5 ( 0.26 χιλ.). Σε τεχνική με πλάνους από PE #1.7 ( 0.21 χιλ. ) μέχρι PE #2.5 ( 0.26 χιλ. ) είμαστε καλυμμένοι.

Μηχανισμός

Ο μηχανισμός μας χρειάζεται να είναι ισχυρός. Από 4.2 μέχρι 7.4 προς ένα ταχύτητα, αλλά το πιο σημαντικό να έχει σωστά και γραμμικά φρένα. Το να λέει 17 κιλά φρένα δεν μας βοηθάει. Γιατί α) από προσωπική εμπειρία πάνω από 6 κιλά φρένα σε φευγιό του ψαριού δεν βαστιέται το καλάμι και β) από την απότομη δύναμη και πίεση όλου του συστήματος από το καλάμι μέχρι κάτω το αγκίστρι, κάτι δεν θα αντέξει «αν» αντέξουν όλα τα άλλα. Αγκίστρι για παράδειγμα. Δεν είναι λίγες οι φορές που σπάνε αγκίστρια. Ας κοιτάξουμε και αυτό τον παράγοντα. Θέλουμε όλα να είναι σε αρμονία στα όρια. Όχι πχ στα όρια του καλαμιού επειδή το καλάμι μπορεί να σηκώνει ρινόκερο (χαριτολογώντας για δυνατό καλάμι) Άρα μηχανισμός ποιοτικός με καλά γραμμικά φρένα μέχρι 5 – 5.5 κιλά που χρειαζόμαστε, αλλά γραμμικά. Με καλές και δυνατές αντεπιστροφές και ισχυρά υλικά που να αντέχουν και μεγάλο ποσοστό αδιαβροχοποίησης φυσικά στο μηχανισμό.

Παράμαλλα

Πετονιές επιλέγουμε fluorocarbon, ή αλλιώς όπως τις λέμε στην καθομιλουμένη αόρατες. Γιατί έχουν ίδιο ποσοστό διάθλασης με το νερό, και γιατί αντέχουν περισσότερο στα γδαρσίματα και στις δαγκωνιές. Αν και τα μεγάλα τσαούσια ή κορωνάτα κόβουν ότι μπει στο στόμα τους και μονόδρομος είναι τα νήματα που χρησιμοποιούμε για παράμαλλα. Αυτά έχουν υλικά όπως πολυεστέρας ή Dyneema και δημιουργούν ένα νήμα που δεν κόβεται εύκολα και έτσι με την χρήση του μπορούμε να ξεγελάσουμε και να φέρουμε ένα μεγάλο τσαούσι, χωρίς να μας κόψει την πετονιά. Τα μικρότερα τσαούσια μέχρι 5 κιλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πετονιές από 0.52 μέχρι 0.70mm, διπλαρωμένες ώστε αν κοπεί η μια να μας σώσει τη κατάσταση η δεύτερη πετονιά. Τα πράγματα εδώ είναι πιο εύκολα μιας και μπορούμε να αντιληφθούμε αν η αόρατη πετονιά είναι πραγματικά fluorocarbon. Καίγοντας την άκρη της, αν μαυρίσει είναι fluorocarbon. Αν συνεχίσει και καίγεται και δεν σταματάει δυστυχώς τότε την πατήσαμε.

Αγκίστρια

Αγκίστρια χρησιμοποιούμε ενισχυμένα από 3/0 μέχρι 6/0, χρώματος μαύρου ή ασημί ή κόκκινο. Δεν υπάρχει κάποιο θέμα με τα χρώματα. Σε όλα χτυπάνε. Αλλά χρειαζόμαστε να είναι αιχμηρά και να είναι δυνατά. Χρησιμοποιούμε αγκίστρια με κρίκο επί το πλείστο και σπανιότερα με παλέτα.

Που αναζητάμε τα τσαούσια

Τα τσαούσια τα βρίσκουμε σε τόπους, όπως τραγάνες, ή ναυάγια, ή λάσπες με κομμάτια μονόπετρων σε εποχές που μεταναστεύουν ή ψάχνουν για φαγητό. Συνήθως καλές ώρες για να τα βρούμε είναι όλη μέρα με λίγο καλύτερες ώρες το χάραμα, το μεσημέρι ή το σούρουπο. Ανάλογα το φεγγάρι και το πόσο γεμάτο είναι σε σύγκριση με τα ρεύματα της θάλασσας κανονίζουν και αυτά το γεύμα τους. Υπάρχουν περιοχές που λόγω βάθους 120 + μέτρα τα έχουν όλο το χρόνο αλλά υπάρχουν και περιοχές που τα έχουν λίγους μήνες μέσα στο χρόνο. Αυτό μας δείχνει ότι μετακινούνται και ότι ποτέ δεν μένουν στάσιμα. Μετακινούνται λόγω θερμοκρασίας, αναπαραγωγής ή λόγω εύρεσης τροφής. Πάντως δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις «ντοπιάρικα» ας πούμε. Στα διάφορα ψαρέματα που έχω κάνει, δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που είχα με τα μεγάλα του είδους. Κορωνάτα ή όχι. Ψάρια που άγγιζαν διψήφιους αριθμούς και είχα την τύχη και την εμπειρία να ζήσω.

Μέσα από αυτές τις όμορφες εμπειρίες μπορώ τώρα με την σειρά να τις μεταφέρω σε εσάς. Δεν θα ξεχάσω σε ψάρια πάνω από 15 κιλά πώς ένιωθα στο πρώτο κάρφωμα. Πρώτη σκέψη: Ωχ πιάστηκα! Δεύτερη σκέψη: τι υποβρύχιο είναι αυτό; Η χαρά μετά όταν το αγκάλιαζα στη βάρκα ήταν τόσο μεγάλη. Να βλέπεις πραγματικά ένα μεγάλο θηρευτή με μεγάλα δόντια σαν βρυκόλακα, να έχει πλέον παραδοθεί μέσα στη κουβέρτα της βάρκας. Αφού πρώτα δεν σταμάταγε να κοπανάει από το βυθό μέχρι λίγα μέτρα κάτω από την βάρκα. Απίστευτα ψάρια με μεγάλη δύναμη. Ειδικά τα αρσενικά τα Κορωνάτα τα μαύρα. Εκείνες οι κουτουλιές που δίνει και νομίζεις ότι κάποιος σε βαράει εκεί κάτω με το σφυρί. Απότομα βίαια τινάγματα. Που φέρνουν στα όρια, πετονιές και εξοπλισμό. Ενώ τα μεγάλα θηλυκά Τσαούσια που είναι κατακόκκινα έχουν άλλο φευγιό. Άλλο τράβηγμα. Σταθερό και με δύναμη. Σαν άρμα μάχης που δεν σταματάει για κανένα λόγο. Όλα αυτά φίλοι μου που ένιωσα, εύχομαι να τα νιώσετε και εσείς. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα. Για αυτό χαίρομαι, που έχω την δυνατότητα μέσα από τις δικές μου επιτυχίες να περάσω ότι έζησα, ώστε να έχουν όλοι τη δυνατότητα να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ.

Αναζητήστε τα Τσαουσια όλο το καλοκαίρι σε όλα τα βάθη. Ποτέ μην σταματάτε να ψάχνετε. Υπομονή επιμονή και αγάπη για αυτό που κάνουμε. Θυμάμαι πριν χρόνια που κατάφερα να βρω Τσαούσια κατά λάθος, πως ένιωσα. Πως χτύπαγε η καρδιά μου μόλις έβγαλα ένα ψάρι. Δεν ξανακοιμήθηκα μέχρι το επόμενο ψάρεμα. Ονειρευόμουν και ήλπιζα να ξαναπιάσω ένα τέτοιο ψάρι. Ήταν τόσο όμορφο και νόστιμο και έδωσε μια μάχη διαφορετική από ότι είχα ξαναζήσει. Σιγά σιγά έμαθα από τα λάθη μου και εδώ τώρα πιά μετά από καιρό και όμορφες εμπειρίες χαίρομαι που μοιράζομαι μαζί σας όλα αυτά. Εύχομαι να βοηθήσουν και να φανούν χρήσιμα και να καταφέρετε να νιώσετε ότι και εγώ. Να θυμάστε όταν βρείτε Τσαούσια να διαχειριστείτε το τόπο όμορφα, ώστε πάντα και κάθε χρόνο να παίρνετε τα ψαράκια σας ώστε να μην χρειαστεί από την πίεση να αλλάξουν τόπο.

Σας εύχομαι καλές αποδράσεις με πολλά χαμόγελα και πολλές και όμορφες επιτυχίες. Καλές θάλασσες με υγεία πάνω από όλα για όλους!

ΚατηγορίαΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
Print
Back To Top