Ο ήλιος μόλις έκανε την εμφάνισή του. Αργά μα σταθερά κατάφερε να ξεπεράσει τα βαριά σύννεφα και να φτάσει ψηλότερα τους στον ουρανό. Η κακοκαιρία των προηγούμενων ημερών έχει περάσει, όμως για το μικρό φουσκωτάκι το έντονο σουέλ και η φουσκοθαλασσιά είναι ενόχληση.

Για προσωρινή ενόχληση ελπίζει το ζευγάρι των ψαράδων καθώς όσο περνάει η μέρα, λογικά με την απουσία ανέμου θα πέσει και ο κυματισμός. Αυτός είναι και ο λόγος που δε μπήκαν στο νερό χαράματα. Ο καπετάνιος εκπλήσσεται όταν στη προτροπή του να ετοιμάσει καλαμαριέρες ο φιλοξενούμενος επισκέπτης, ο φίλος απαντά ακολούθως:

- Σταμάτησες και νόμιζα ότι φθάσαμε, μόλις άρχισες να τρως, έριξα.

Ο καπετάνιος του απάντησε σε μάλλον ελεύθερη μετάφραση - Είσαι, αφελής; Εδώ είναι πιο ρηχά!

Αμέσως μόλις πάτωσαν αρκετά πιο πέρα από το σκαφάκι οι καλαμαριέρες, έκλεισε το μηχανάκι για να τις πάρει επάνω. Το σετάκι του «tai rubber» έπιασε δουλειά, ο μηχανισμός “ρολόι”, καλύτερος από ότι άλλο είχε χρησιμοποιήσει στα καλαμάρια, σκέφτηκε ο φίλος, το καλάμι όμως σα κοντό μάλλον σκληρό του φαίνεται, λες να σκιστεί αυτό που φέρνει; Πολύ ζόρι, η λευκή μυτούλα μπαινοβγαίνει συνεχώς στο νερό. Και να! Καλαμάρια! Όχι ένα αλλά τρία, δύο κανονικά και μια τορπίλα. - Αφελή (οκ ξέρουμε ότι άλλη είναι η κανονική έκφραση), γι’ αυτό με πήρες για να σου μάθω πως πιάνουν καλαμαρια; είπε ο φίλος.

- Με τις καλαμαριέρες μου τα ’πιασες, η απάντηση του καπετάνιου. Καλά τα πάνε μέχρι στιγμής, η φουσκοθαλασσιά δεν επιτρέπει άμεση, πρόσβαση στον ψαρότοπο, οπότε συνεχίζουν για δολώματα. Βεβαίως πρέπει να τα κρατήσουν ζωντανά. Έπιασαν και τρία ακόμη, αλλά τους ψόφησε η τορπίλη και άλλο ένα. Σύντομα έπεσε το κύμα και πήγαν στον ψαρότοπο. Η ζόκα τους ήταν αρματωμένη με νήμα και τρία αγκίστρια Νο 6 άριστα.

-Μεγάλα δεν είναι; είπε ο φίλος.

-Εδώ κάνει μεγάλες σφυρίδες, απάντησε ο καπετάνιος.

Το ελαφρύ αεράκι που άρχισε να φυσά ήταν αντίθετο από το ρέμα και φουντάρανε την δολωμένη ζόκα αργά να πάει στο βυθό. Μόλις το εργαλείο τους πάτωσε ο καπετάνιος πήρε τρεις μανιβελιές και περίμενε. Το σκαφάκι σχεδόν ακίνητο ξέσερνε ελάχιστα απ’το σημάδι. Στο βυθόμετρο φάνηκαν ίχνη ψαριών. Η άκρη του καλαμιού τρεμόπαιξε, αναμονή και εγρήγορση καθώς η αντίδραση του καλαμαριού στη θέα του θηρευτή σήμανε συναγερμό ετοιμότητας στους ψαράδες. Χτύπημα! Το καλάμι λύγισε με το κάρφωμα του καπετάνιου. «Την πιάσαμε» αναφώνησαν! Μετά από έντονη μα σύντομη μάχη, η στήρα ήρθε στο σκάφος. Τι και αν δεν ήταν σφυρίδα;

Κοντά στη γλίστρα σε ψαρότοπο δίπλα στο σπίτι εξόρμησαν για την πλάκα τους για καφεδάκι με ψάρεμα και τώρα είχαν ένα ωραίο δώρο της θάλασσας. Χαμόγελα φώτισαν τα πρόσωπα τους. Στήρα, η μελαχρινή κόρη των νερών μας που με την σύλληψη της δίνει ικανοποίηση στους ψαράδες. Ξαδερφάκι του ροφού, της σφυρίδας, του χάνου κλπ, στολίζει με την παρουσία της το οικογενειακό δέντρο των σερρανίδων. Είναι η ζωηρή και επιθετική φύση της που την κάνει συχνό στόχο για τους ψαράδες όλων των τεχνικών. Την αναζητούμε συνήθως, από ρηχά 5-6 μέχρι και τις 60 οργιές. Στα βαθιά συναντάμε το υποείδος της, την πίγκα με πιο σκούρα φορεσιά, λεπτότερη σιλούετα και έντονο προγναθισμό της κάτω σιαγώνας, μα και πιο επιθετική συμπεριφορά. Αυτή, δεν αρέσκεται σε μεταβολές θερμοκρασίας γεγονός που περιορίζει την εξάπλωση της.

Η στήρα στο βυθό ενεδρεύει σχεδόν ακίνητη, κουνώντας τα πλευρικά της πτερύγια μέχρι η κίνηση από οποιοδήποτε υποψήφιο θήραμα την προκαλέσει. Τότε με εκρηκτική ταχύτητα επιτίθεται και φθάνει και πιο ψηλά στην υδάτινη στήλη, κυνηγώντας τα κοπάδια ψαριών, κεφαλόποδων και άλλων θηραμάτων. Τώρα που με την βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε όσα διαδραματίζονται στο βύθο, την «βάλλουμε» ποικιλοτρόπως. Όποιο πλανάκι, σιλικόνη, τεχνητό, κινηθεί στο χώρο της, ξυπνά τα αρπακτικά της ένστικτα. Πολλές τεχνικές έχουν στηρίξει την θεωρία τους με την παρουσίαση της επιθετικής στήρας.

Έτσι οι ψαράδες μπορεί να ξεκινούν το ψάρεμα τους με στόχο μαγιάτικα, σφυρίδες, συναγρίδες και να επιστρέφουν εντέλει, ομολογουμένως πανευτυχείς, με στήρες. Υπάρχουν πολλές και ο χαρακτηρισμός «ζωηρή» μπορεί να καλύψει και το γεγονός ότι μάλλον τα καταφέρνει καλύτερα ως είδος στην αναπαραγωγή. Σίγουρα και τα «ρεματώδη» καθαρά νερά μας, κυρίως των νησιών και της κεντρικής και νότιας χώρας, πληρούν τις προδιαγραφές διαβίωσης της. Απότομοι κάβοι, ξέρες, πλάκες και ξερονήσια φιλοξενούν το είδος. Δεν έχει ιδιοτροπίες στην διατροφή της. Ζωντανό να είναι και ότι νάναι. Όμως αυτή η συμπεριφορά παρατηρείται συνήθως για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δηλαδή από τα μέσα της άνοιξης μέχρι τις αρχές καλοκαιριού και από τα μέσα φθινοπώρου μέχρι και τις αρχές χειμώνα.

Στήρες και τεχνικές

Στο ψάρεμα τώρα, η ζόκα δολωμένη με το αγαπημένο της ζωντανό καλαμάρι ή σουπιά, ότι βρούμε ανάλογα την θερμοκρασία και εποχή, είναι το απόλυτο φονικό εργαλείο. Το πλεονέκτημα είναι ότι τα παρουσιάζουμε με την βοήθεια του βυθόμετρου μπροστά της, στην εμβέλεια της, ακόμα και στους δύσκολους βυθούς που συχνάζει. Ακολουθεί η συρτή με φύλακα που εμπεριέχει κίνηση και εξερευνεί αλλά όχι με απόλυτη ακρίβεια της θέσης του ψαριού στόχου. Η παραδοσιακή συρτή ψαρεύει εκτεταμένους ψαρότοπους και δίνει ψάρια όταν το είδος είναι αυγωμένο και χτυπά. Επίσης, αν και με νωπά που θέλουν και την φροντίδα τους, η συρτή πάλι προκαλεί λόγω της γρήγορης κίνησης, τα εύκολα τεχνητά είναι πρακτικά και αποτελεσματικά. Πιάνουν ψάρια όταν δεν υπάρχει εύκαιρο άλλο δόλωμα τόσο στα ρηχά όσο και βαθύτερα. Σε όλες τις παραπάνω τεχνικές το παράμαλλο κυμαίνεται σε διαμέτρους 0,50- 0,60mm. Στις κάθετες τεχνικές τώρα:

Στο καθαρό jigging που παραμένει λόγω έντονης κίνησης, αποτελεσματικό σε κρεμαστά νερά, σε κάβους και άγριους βυθούς, το παράμαλλο παραμένει 0,50- 0,60mm. Στη σιλικόνη πέφτει σε 0,47- 0,52mm ενώ στο slow ακόμα και με άριστο κατά τα άλλα εξοπλισμό, μειώνουμε σε διάμετρο το παράμαλλο μέχρι και 0,37- 0,42mm. Εδώ πάλι με τεχνητό και ακρίβεια, απευθυνόμαστε όχι μόνο στα ψάρια που βλέπουμε αλλά και όπου υπάρχει κινητικότητα, ειδικά σε αποχές με άγριο βυθό. Η στήρα αθέατη μπορεί να ενεδρεύει με κάλυψη σε κάποιο μονόπετρο ή σχισμή.

Στο παραγάδι η μάνα 0,90 -1.00mm μας καλύπτει με παράμαλλα διαμέτρου 0,60mm. Με νωπά δολώματα όπως ψαροδόλια, χταπόδια, μοσχιούς, που η αργή κάθοδος τους την κατάλληλη στιγμή πχ σούρουπο και χάραμα προς τον βυθό είναι πρόκληση για τα ψάρια. Επειδή τα παραγάδια φτιάχνονται με απλές νάιλον που είναι μαλακές, εάν συχνά έχουμε ζωντανά ψαράκια για δόλωμα, μπορούμε να βάλουμε παράμαλλα 0,70mm με Νο 10 -9, αγκίστρια ανά 4-6 οργιές. Με τα παχύτερα παράμαλλα θα αντιμετωπίσουμε και τα σκληρά βαθυνά ψάρια που συχνά βραχώνουν στα θαλάμια του άγριου βυθού κατά την αναμονή για το λεβάρισμα. Tα ψαράκια που μας κάνουν είναι γύλοι, χάνοι, πέρκες, καλόγριες, σπάροι, ζαργάνες, μουρμουράκια, μουσμούλια, μαρίδες, γοπάκια, κεφαλόπουλα, σάλπες κτλ. Αυτά τα ζωντανά κάνουν και για συρτή στα ρηχά 20-40 μέτρα με φύλακα και μικρότερο μολύβι που δεν ξεπερνά τα 150gr. Επιλέγουμε τα μεγαλύτερα ή δολώνουμε δυο μικρότερα σε ακολουθία.

Αυτά αποτελούν δέλεαρ για τα ψάρια που επισκέπτονται τα ρηχότερα ακολουθώντας για να τραφούν τα κοπάδια των μικρόψαρων μετά την αναπαραγωγή. Οπότε μιλάμε για τέλος της άνοιξης και μετά. Είπαμε το ζωντανό είναι το καλύτερο δόλωμα. Συνεπώς επιστρέφοντας στο παραγάδι θα πω ότι το εργαλείο αυτό με ζωντανό, μακράν είναι το πιο αποδοτικό για το ψάρεμα της στήρας. Το μειονέκτημα του είναι η αδυναμία μας να ελέγξουμε το εύρος της ψαριάς του. Με κάθε τεχνική οι στήρες που θα κρατήσουμε θα’ρθούν στο σκάφος με την βοήθεια του γάντζου. Τα ψάρια σε σπάνιες περιπτώσεις γίνονται πάνω από 7 κιλά. Αυτά που κρατάμε είναι όσα ξεπερνούν άνετα το κιλό και δυστυχώς φθάνουν μετά βίας μέχρι τα 5 κιλά, με πιο συνήθεις τις συλλήψεις των 2- 3 κιλών. Είναι το καλύτερο μέγεθος για μαγείρεμα κάθε είδους όπως ψητή, σούπα, στο φούρνο κλπ καθώς η στήρα εκτός από ζωηρή είναι και νόστιμη.