Ένα ψάρι που θα το αναζητήσουμε σχεδόν αποκλειστικά με τη βαθιά καθετή, τουλάχιστον εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι ο μπαλάς. Και λέω εμείς οι ερασιτέχνες γιατί οι επαγγελματίες ψαράδες εκτός από την καθετή τον αναζητούν με χοντρά δολωμένα δίκτυα αλλά και παραγάδια.

Κάποτε οι θάλασσές μας ήταν γεμάτες από μπαλάδες. Το μεγάλο βάθος όπου ζούσαν σε συνδυασμό με τον άγριο τόπο όπου κατοικούσαν δεν επέτρεπαν σε πολλούς να τους αναζητήσουν. Όμως το «ευφυές» μυαλό του έλληνα επαγγελματία ψαρά που κατεβάζει ιδέες σκέφτηκε τον τρόπο. Βρήκε τα δολωμένα δίκτυα. Πρόκειται για δίκτυα κατασκευασμένα από νάιλον τα οποία τα καλάριζε ο ψαράς στους τόπους όπου κατοικούσαν οι μπαλάδες και τα άφηνε για μια, δυο ή και περισσότερες μέρες. Τα ψάρια που πιανόντουσαν πάνω λειτουργούσαν ως δόλωμα για τους μπαλάδες που πήγαιναν κοντά τους και μπερδευόντουσαν στα δίκτυα. Με αυτήν τη μέθοδο έβγαλαν τεράστιες ποσότητες από μπαλάδες όμως με ένα ρίσκο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα το δίκτυ λόγω του ρεύματος, της αγριάδας και του καιρού να έμενε κάτω στο βυθό. Και αν αυτό ήταν απώλεια για τον ψαρά, γινόταν ο καταστροφέας του συγκεκριμένου τόπου. Το δίκτυ που είχε μείνει στο βυθό ήταν νάιλον που δεν έλειωνε και λειτουργούσε συνεχώς ως παγίδα. Οι μπαλάδες πήγαιναν να φάνε τα πιασμένα ψάρια του δικτυού και πιανόντουσαν κι αυτοί με τη σειρά τους παριστάνοντας τώρα αυτοί το δόλωμα προσελκύοντας τους άλλους της περιοχής. Μια παγίδα που λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας όλο το κοπάδι και νεκρώνοντας τη συγκεκριμένη περιοχή. 

Τόποι

Τα κρεμαστά νερά σε μεγάλα βάθη τα σημεία όπου συνήθως θα συναντήσουμε τα ψάρια αυτά. Κατρακοίλια στα 200 και ακόμη περισσότερα μέτρα και απότομες διακυμάνσεις βάθους οι ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρχουν μπαλάδες. Η ύπαρξη ρεμάτων στην περιοχή από τα θετικά ενός τόπου, άσχετα αν εμείς για να τον ψαρέψουμε αναζητούμε μέρα χωρίς ρέματα. Ο μπαλάς ζει και κινείται σε μεγάλα κοπάδια, συνήθως ατόμων παρομοίου μεγέθους. Υπάρχουν τόποι όπου θα βρούμε μόνο μεγάλους μπαλάδες και τόποι με μόνο μικρούς. Η ύπαρξη τροφής σε μια περιοχή είναι αυτό που κρατά τα ψάρια εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με την αλλαγή όμως τόσο του καιρού όσο και του ρέματος η τροφή χάνεται και το κοπάδι μετακινείται σε νέα πλούσια περιοχή. Οι ψαράδες που ψαρεύουν σε συγκεκριμένο ψαρότοπο γνωρίζουν πολύ καλά το που θα βρουν τους μπαλάδες ανάλογα με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες και εκεί τους αναζητούν.

Τώρα εμείς αν πρωτοξεκινούμε το ψάρεμα πρέπει να φροντίσουμε να μας πάει κάποιος φίλος μαζί, δηλαδή ένα άλλο σκάφος όπου θα ψαρέψουμε κοντά στους τόπους που αυτός γνωρίζει ή να πάμε να αναζητήσουμε μόνοι μας τόπους, πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο. Μια συμβουλή που θα σας δώσω εδώ είναι να πάτε σε ένα ναυτικό χάρτη και να ψάξετε σημεία, εκεί που συναντιούνται οι ισοβαθείς. Λέγοντας «ισοβαθή», εννοούμε την γραμμή εκείνη του χάρτη η οποία ενώνει σημεία με το ίδιο βάθος. Δηλαδή άλλη ισοβαθή έχουν τα σημεία με βάθος 200 μέτρα, άλλη αυτά με 210, κι άλλη αυτά με 220 κοκ. Οι μπαλάδες και τα υπόλοιπα ψάρια που συνήθως αναζητούμε με βαθιά καθετή, κυκλοφορούν σε τόπους, σε «κοφτά κομμάτια» όπως συνηθίζουμε να λέμε, όπου το βάθος αλλάζει απότομα. Τι σημαίνει αυτό; Ψάχνουμε στον χάρτη μας για βαθιά σημεία, 200+ μέτρα, όπου οι ισοβαθείς σχεδόν ενώνονται μεταξύ τους. Όσο πιο κοντά είναι οι ισοβαθείς, τόσο πιο απότομο είναι το βάθος, ενώ όσο πιο μακριά, τόσο πιο ομαλά εξελίσσεται.

Αφού βρούμε κάποια τέτοια ενδιαφέροντα σημεία, τα μαρκάρουμε στον χάρτη και τα επισκεπτόμαστε σε πρώτη ευκαιρία με το βυθόμετρο ανοικτό, για να δούμε αν όντως αυτά που λέει ο χάρτης ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι που εύκολα διαπιστώνεται, ενώ και μια ριξιά με αναμμένη τη μηχανή θα μας δώσει πιο πρακτικά αποτελέσματα για τη ζωντάνια του συγκεκριμένου βυθού. Κομμάτια άνευ σημασίας απορρίπτονται, ενώ τα καλά μαρκάρονται στο GPS. Με αυτόν τον τρόπο αποκτάμε σχετικά εύκολα και γρήγορα μια πληθώρα σημαδιών, γνωστά ή άγνωστα στους υπολοίπους, ικανά να μας προσφέρουν αξιόλογες και ευχάριστες στιγμές, γεμάτες δυνατές συγκινήσεις.