Λεωνίδας Δραπανιώτης

Γόνος αθηναίου πατέρα και πειραιώτισσας μάνας, ο Λεωνίδας Δραπανιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα τις 27 Μαΐου του 1968. Ξεκίνησε το ψάρεμα επιφανείας από το σκάφος πριν από δύο χρόνια, μετά από σημαντική βοήθεια του έμπειρου Άκη Τηνιακού, που τον συμβούλεψε πως να στήσει τον πρώτο του εξοπλισμό. Έστω κι αν δεν υπάρχει υποβρύχια εικόνα - μιας και είναι έμπειρος ψαροκυνηγός και αρθρογράφος και στον ΒΥΘΟ -  σε αυτό τον τρόπο ψαρέματος, η μάχη με το ψάρι τον ικανοποιεί σε υπερθετικό βαθμό. Με πολύ ενδιαφέρον και ζήλο προσπαθεί να εξελίξει το ψάρεμα με σιλικόνη και με μολύβι - φύλακα, χρησιμοποιώντας «ζωντανό».

Ψαρεύει συνήθως στα παράλια της Αττικής και στοχεύει σε ένα από τα πιο ποιοτικά θηράματα, την σφυρίδα. Η δύναμη της όταν προσπαθεί να την σηκώσει από τον βυθό στα πρώτα μέτρα, τον κάνει να αισθάνεται την απόλυτη αναμέτρηση ανάμεσα στον θηρευτή και στο θήραμα. Στο περιοδικό «Ψάρεμα με Σκάφος» εμφανίστηκε το 2019, προσπαθώντας να μεταβιβάσει τις εμπειρίες του στους αναγνώστες. Παρόλο το «βρεφικό ψαρευτικό βίο», με ένα υποτυπώδες ηλεκτρονικό όργανο, έχει νιώσει αρκετές φορές την δύναμη του ψαριού, που του τραβά το καλάμι μέχρι κάτω. Δύσκολα ξεχνά την στιγμή τις αναμέτρησης, όσος καιρός κι αν περάσει. Κι αυτός είναι ένας λόγος ακόμα, που τον κρατά κοντά στην θάλασσα.


Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ / ΤΟ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ.

Του Αντώνη Δρόσου

Βαθιά καθετή - Αναζητώντας τους ΜΠΑΛΑΔΕΣ / ΤΟ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ.

Ένα ψάρι που θα το αναζητήσουμε σχεδόν αποκλειστικά με τη βαθιά καθετή, τουλάχιστον εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι ο μπαλάς. Και λέω εμείς οι ερασιτέχνες γιατί οι επαγγελματίες ψαράδες εκτός από την καθετή τον αναζητούν με χοντρά δολωμένα δίκτυα αλλά και παραγάδια.

Κάποτε οι θάλασσές μας ήταν γεμάτες από μπαλάδες. Το μεγάλο βάθος όπου ζούσαν σε συνδυασμό με τον άγριο τόπο όπου κατοικούσαν δεν επέτρεπαν σε πολλούς να τους αναζητήσουν. Όμως το «ευφυές...» μυαλό του Έλληνα επαγγελματία ψαρά που κατεβάζει ιδέες σκέφτηκε τον τρόπο. Βρήκε τα δολωμένα δίκτυα.

Πρόκειται για δίκτυα κατασκευασμένα από νάιλον τα οποία τα καλάριζε ο ψαράς στους τόπους όπου κατοικούσαν οι μπαλάδες και τα άφηνε για μια, δυο ή και περισσότερες μέρες. Τα ψάρια που πιανόντουσαν πάνω λειτουργούσαν ως δόλωμα για τους μπαλάδες που πήγαιναν κοντά τους και μπερδευόντουσαν στα δίκτυα. Με αυτήν τη μέθοδο έβγαλαν τεράστιες ποσότητες από μπαλάδες όμως με ένα ρίσκο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα το δίκτυ λόγω του ρεύματος, της αγριάδας και του καιρού να έμενε κάτω στο βυθό. Και αν αυτό ήταν απώλεια για τον ψαρά, γινόταν ο καταστροφέας του συγκεκριμένου τόπου. Το δίκτυ που είχε μείνει στο βυθό ήταν νάιλον που δεν έλειωνε και λειτουργούσε συνεχώς ως παγίδα. Οι μπαλάδες πήγαιναν να φάνε τα πιασμένα ψάρια του δικτυού και πιανόντουσαν κι αυτοί με τη σειρά τους παριστάνοντας τώρα αυτοί το δόλωμα προσελκύοντας τους άλλους της περιοχής. Μια παγίδα που λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας όλο το κοπάδι και νεκρώνοντας τη συγκεκριμένη περιοχή. 

Αγκυροβόλιο

Τα σημεία που ψαρεύουμε είναι τις περισσότερες φορές κρεμάσματα και λίγα μέτρα να ξεφύγουμε αριστερά-δεξιά σημαίνουν πολλά μέτρα διαφορά σε βάθος. Η ύπαρξη ρέματος σε αυτά τα βάθη, όσο σιγανό κι αν είναι, γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Η μετακίνηση του σκάφους όταν είναι άροδο είναι τέτοια που μας μεταφέρει ταχύτατα στη δικιά του πορεία και μας βγάζει έξω από τα σημάδια που βρίσκονται τα ψάρια. Το φουντάρισμα απαραίτητο και μάλιστα σε σημείο αρκετά πιο μπροστά από τον τόπο προς το σημείο που έρχεται το ρέμα. Μη ξεχνάμε ότι και το ρίξιμο των αρματωσιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημαίνει αυτομάτως και μαλάγρωμα του σημείου αυτού και μάζεμα των ψαριών εκεί. Άρα εκτός από το ρεύμα το αγκυροβόλιο μας βοηθά και στη συγκέντρωση των ψαριών. Μια άγκυρα γύρω στα 2,5 έως 3,5 κιλά και με αλυσίδα περίπου μιάμιση φορά το μήκος του σκάφους μας είναι ικανοποιητική. Σαφώς και βαρύτερο αγκυροβόλιο θα μας κρατούσε πιο σίγουρα αλλά δυσκολεύει αρκετά στο σήκωμα. Χρειαζόμαστε σχοινάκι διαμέτρου 0,6 έως 0,8 εκατοστών καλής ποιότητας, βυθιζόμενο και αρκετού μήκους, σχεδόν διπλάσιο από το βάθος που θα ψαρεύουμε. Έτσι εάν στο σημείο που αγκυροβολήσαμε δεν βρούμε ψάρια θα έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε μερικά μέτρα σχοινί ώστε να αλλάξουμε τόπο. Εξυπηρετεί μια μεγάλη καρούλα από λάστιχο ποτίσματος για να το τυλίξουμε ή ένα πλαστικό βαρέλι κομμένο στην μέση το οποίο έχει και πιο εύκολη διαδικασία ριξίματος.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΗ
Print
Back To Top