Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι

Του ψαρά το πιάτο είναι δέκα φορές αδειανό και μία φορά γεμάτο. Αυτή η λαϊκή παροιμία μπορεί να αντικατοπτρίζει τα αποτελέσματα των περισσότερων ερασιτεχνών ψαράδων, αλλά όχι όλων.

Οι ψαράδες που εξαιρούνται από αυτή την παροιμία, είναι αυτοί που ασχολούνται με το παραγάδι και πιο συγκεκριμένα το ψιλοπαράγαδο. Πρόκειται για ένα πολύ αποδοτικό εργαλείο, που ακόμα και στην χειρότερη μέρα του θα δώσει κάποια ψαράκια, αρκετά ώστε να ομορφύνουν και να δώσουν νόημα στην ψαρευτική εξόρμηση. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις και απαιτήσεις, αλλά ούτε είναι πολυέξοδο, παρόλα αυτά θα υπάρξουν φορές που το αποτέλεσμα του, δεν μπορεί να το φτάσει καμιά ανάλογη τεχνική ψαρέματος. Αυτό που πρέπει κάποιος να γνωρίζει για να ψαρέψει με αυτή την τεχνική, είναι το βάθος της εκάστοτε περιοχής, αλλά και την μορφολογία του βυθού.

Οι περισσότεροι ψαράδες έχουν συνδυάσει το παραγάδι με το ψάρεμα του λυθρινιού και αυτό όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο που συνδέει το συγκεκριμένο ψάρι με αυτό τον τρόπο ψαρέματος, αλλά με το βάθος που συνηθίζουν να βάζουν τα εργαλεία τους. Δύσκολα θα συναντήσουμε ψαράδες που θα τολμήσουν να βάλουν παραγάδια σε μικρότερο βάθος από τα 10 με 15 μέτρα, θεωρώντας ότι πιο ρηχά δεν υπάρχουν ψάρια. Τα πιο συχνά βάθη που επιλέγουν να ψαρέψουν, κυμαίνονται γύρω από τα 20 μέτρα με μία απόκλιση στα 5 μέτρα πάνω κάτω, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την άγρια μορφολογία που παρουσιάζει συνήθως ο βυθός στα πιο ρηχά νερά που βρίσκονται κοντά στην ακτή. Έτσι συνήθως τα δολώματα πέφτουν στις λασποτραγάνες, εκεί που υπάρχουν τα λυθρίνια. Ψάρια όμως δεν υπάρχουν μόνο εκεί, από τα πρώτα μόλις μέτρα που βρίσκονται πολύ κοντά στην ακτή μπορούμε να ψαρέψουμε αρκετά είδη ψαριών, σε ικανοποιητικά μεγέθη.

Σημεία και βάθη

Ακόμα και το βάθος δεν ξεπερνάει τα 5 μέτρα ή είναι μόλις 2 με 3 μέτρα σημεία που διακρίνουμε με ευκολία το βυθό, κρύβουν εκπλήξεις που μπορούμε πολύ εύκολα να ανακαλύψουμε, δοκιμάζοντας να τα ψαρέψουμε με ψιλό παραγάδι. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι σε κάποιες ρηχές παραλίες με αμμώδη βυθό, χωρίς να θέλω να τις υποτιμήσω αφού ακόμα και σε τέτοια μέρη μπορούμε να βρούμε ψάρια, μιλάω για βραχώδεις απομονωμένες ακτές, που δεν υπάρχει πρόσβαση από την στεριά παρά μόνο με το σκάφος. Επίσης, ιδανικά σημεία θεωρούνται και οι μικρές βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά στις ακτές. Σε αυτές τις περιοχές, που πολλές φορές απαξιούμε να δοκιμάσουμε το τι μπορεί να κρύβουν, αξίζει να διαθέσουμε το χρόνο μας και να ψαρέψουμε. Βέβαια, το να ψαρέψουμε με παραγάδι κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν είναι ότι πιο εύκολο, αφού λόγω τις άγριας μορφολογίας που παρουσιάζει ο βυθός, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες δυσκολίες. Μια από αυτές αφορά την φθορά των παραγαδιών που λόγω των αρκετών σκαλωμάτων μπορεί να αχρηστευτούν, όπως επίσης η ιδιαίτερη προσοχή που θα πρέπει να δείξουμε για τυχόν ξέρες, που μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στο σκάφος μας, μιας και το ψάρεμα σε αυτά τα μέρη, πραγματοποιείται αποκλειστικά και μόνο κατά την διάρκεια της νύχτας. Έχοντας λοιπόν εξοπλιστεί με αρκετή υπομονή και δείχνοντας την απαιτούμενη προσοχή, δοκιμάστε το. 

Πολλά και αξιόλογα μελανούρια

Σωστό στήσιμο του παραγαδιού 

Παρόλο που μιλάμε για μικρό βάθος, θα πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας την θεωρία που αναφέρει ότι στα ρηχά νερά υπάρχει μεγάλη διαύγεια και τα ψάρια είναι πονηρεμένα, οπότε η μόνη λύση για να τα ξεγελάσουμε, είναι τα λεπτά εργαλεία. Δεν έρχομαι να αναιρέσω τον κανόνα, αλλά στην περίπτωση που αναφέρω εγώ δεν ισχύει, αφού μιλάω για ψάρεμα μόνο την νύχτα και όπως είναι γνωστό την νύχτα όλα τα εργαλεία είναι αόρατα. Σε αυτά τα βάθη, το παραγάδι μας χρειάζεται μάνα, με διάμετρο τέτοια που να μπορεί να δουλεύεται χωρίς να μας κόβει τα χέρια, αλλά και το βασικό, να αντέχει στις φθορές που θα προκαλέσουν τα βράχια που βρίσκονται στο βυθό. Λόγω του ότι το βάθος είναι μικρό, πολλές φορές ειδικά όταν η ακτή είναι βραχώδης, ο βυθός παρουσιάζει αρκετές ανωμαλίες, κάτι που δεν θεωρείται και ότι καλύτερο για την πετονιά.

Έτσι η μάνα, θα πρέπει να έχει διάμετρο τουλάχιστον 0,80 χιλιοστά, από σκληρή πετονιά και όχι ελαστική. Για παράμαλλο θα επιλέξουμε διάφανη νάιλον πετονιά επίσης σκληρή, με διάμετρο 0,40 χιλιοστά και μήκος περίπου στα 50 με 60 εκατοστά. Τα κοντά παράμαλλα, θα μας γλυτώσουν από πολλά βραχώματα, σε σχέση με τα πιο μακριά που χρησιμοποιούμε συνήθως. Η απόσταση ανάμεσα στα αγκίστρια, ορίζεται από τα 3 έως τα 4 μέτρα κάτι που σημαίνει ότι δεν καλύπτουμε πολύ μεγάλο τόπο, για αυτό καλό θα είναι πριν ρίξουμε να έχουμε σημαδέψει στον χάρτη του gps το σημείο που έχουμε εντοπίσει και θέλουμε να ψαρέψουμε. Τέλος, εκτός από τις σημαδούρες που θα μας ορίσουν την αρχή και το τέλος του παραγαδιού μας, υποχρεωτικά θα χρειαστούμε και μεσιανά καλαθούρια, αφού οι πιθανότητες να σκαλώσει - με αποτέλεσμα να κοπεί η μάνα - είναι πολλές, κάτι που εξαρτάται από την μορφολογία του βυθού.

Αυλιάς - Κακαρέλος, ένας ακόμη κάτοικος των ρηχών νερών

Σκληρά δολώματα....

Αν μιλήσουμε για ψάρεμα με ψιλό παραγάδι σε οποιοδήποτε άλλο βάθος, δεν θα χρειαζόταν να αναφερθώ στο τι δόλωμα θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ώστε να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα. Αν για παράδειγμα το βάθος που θα ψαρεύαμε ήταν από τα 10 έως τα 30 μέτρα, θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να δολώσουμε ακόμα και πιο μαλακά δολώματα στα αγκίστρια μας. Για παράδειγμα η γαρίδα ή και το καραβιδάκι δύο δολώματα που στοχεύουν σχεδόν σε όλα τα είδη ψαριών, αν τα ρίξουμε στα ρηχά, δεν θα δουλέψουν όσο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ψάρια που υπάρχουν κοντά στην ακτή δεν τρώνε αυτά τα δολώματα, αφού μιλάμε για τα ίδια είδη ψαριών που συναντάμε και πιο βαθειά. Το πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, έχει να κάνει με τα πολλά μικρόψαρα που υπάρχουν σε τέτοια βάθη, ψάρια που θα λιανίσουν αμέσως τα δολώματα μας και δεν θα επιτρέψουν στα μεγαλύτερα να βρουν τα δολωμένα μας αγκίστρια και να πιαστούν σε αυτά. Οπότε ξεχνάμε όλα τα παραπάνω και στρεφόμαστε σε πιο σκληρά δολώματα, όπως σουπιά, καλαμάρι και θράψαλο.

Πλούσιες δολωσίες σε λωρίδες και κομμάτια από καθαρισμένη νωπή σουπιά, ή ακόμα καλύτερα από φρέσκο καλαμάρι θα δώσουν τα μεγάλα ψάρια του καθώς ψαρεύουν καλά και αντέχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εξαιρετικά αποτελέσματα έχουν καταγραφεί χρησιμοποιώντας ως δόλωμα φρέσκο θράψαλο, ειδικά στις περιπτώσεις που θέλουμε το παραγάδι μας να ψαρέψει πολλές ώρες. Η σκληρότητα που διαθέτει αυτό το δόλωμα και ο φώσφορος που εκπέμπει η σάρκα του, όταν είναι φρέσκο ενδείκνυται για την εποχή που διανύουμε, όπου η διάρκεια της νύχτας είναι μεγάλη. Έτσι, μπορούμε να ρίξουμε το παραγάδι μας λίγο αργότερα, αφού νυχτώσει και να το μαζέψουμε στις πρώτες πρωινές ώρες. Κλείνοντας με το κομμάτι τον δολωμάτων, θα ήθελα να αναφερθώ και στην μάνα, ένα δόλωμα που χρησιμοποιείται από πολλούς ψαράδες, που πραγματικά είναι πολύ αποτελεσματικό, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα αποδώσει, αφού και αυτό συγκαταλέγεται στα μαλακά δολώματα.

Ανεπιθύμητοι επισκέπτες

Ψάρια

Πραγματικά δεν θα μπορούσα να ορίσω κάποιο συγκεκριμένο είδος ψαριού το οποίο στοχεύει αυτό το ψάρεμα. Η ποικιλία των ψαριών που θα γεμίσει το ψυγείο μας θα μας εκπλήξει. Οι πλειοψηφία των ψαριών που θα πιάσουμε είναι σαργοί και αρκετά μελανούρια, αλλά και λόγω του ότι ψαρεύουμε νύχτα, θα πιάσουμε ακόμα και σηκιούς. Η ποικιλία των ειδών που στοχεύουμε είναι ακόμα μεγαλύτερη, κάτι που οφείλετε αποκλειστικά στον τύπο του δολώματος που χρησιμοποιούμε. Αυτό θα προσφέρει ένα υπέρ αλλά και ένα κατά. Το υπέρ είναι ότι δεν θα λείψουν οι ευχάριστες εκπλήξεις από τα αγκίστρια μας, όπως στήρες και ροφοί, μεγέθους τέτοιου θα μας επιτρέψει να τα συμπεριλάβουμε στην υπόλοιπη ψαριά μας, ενώ το κατά είναι ότι τα ασπροδόλια με την έντονη μυρωδιά θα προσελκύσουν μεγάλο αριθμό από ανεπιθύμητους επισκέπτες όπως είναι τα μουγγριά και οι σμέρνες...